Vandaag wordt in de eerste lezing de hemelse stad Jeruzalem beschreven. De stad heeft een muur met twaalf grondstenen en daarop de namen van de twaalf apostelen van het Lam.

Vandaag vieren wij de heilige Bartolomeüs, één van de grote twaalf apostelen van het Lam. Wij gedenken één van de eerste helden van de Kerk, maar tegelijkertijd mogen wij op een dag als deze ook kijken naar onze eigen rol binnen het Lichaam van Christus, want ook wijzelf zijn opgenomen in die gemeenschap, die gefundeerd is op de twaalf apostelen.

Wat is dit fundament precies? Jezus’ woorden in het evangelie tot Natanaël – de leerling die altijd rechtuit zijn mening zei en die volgens de traditie ook Bartolomeüs werd genoemd – kunnen ons hierin enig inzicht geven.

Jezus beloofde hem, dat hij de hemel open zou zien en dat hij de engelen van God zou zien opstijgen en neerdalen in dienst van de Mensenzoon. Het fundament waarop wij bouwen en vertrouwen is dus een goddelijke openbaring, iets wat wij uit onszelf onmogelijk kunnen weten.

Veel leerlingen waren gewone middenstanders en lagere ambtenaren, niet noodzakelijk de meest getalenteerde mensen in Galilea. Maar Jezus had hen niet geroepen vanwege hun aardse status. Hij zag wel hun goede en eerlijke inborst en koos ervoor hen door zijn onderricht en zijn wonderen te vormen, en ook door het werk van de heilige Geest. Dat is wat hen uiteindelijk heeft gemaakt tot getuigen van Jezus Christus en tot een sterk fundament van de Kerk.

En hoe zit het met ons? Wij zijn ook niet de meest heilige en meest intelligente mensen. Wij behoren niet tot de mensen, die in Kerk en maatschappij het meeste opvallen.

Maar wij dragen de heilige Geest in ons. Hij leeft in ons en maakt Jezus aan ons bekend. De hemel opent zich ook voor ons iedere keer dat wij bidden, dat wij naar Gods Woord te luisteren of dat wij Jezus ontvangen in de heilige Communie.

Daardoor hebben ook wij onze wortels in het hemelse Jeruzalem. Daardoor is het voor ons mogelijk om te leven als leden van het Lichaam van Christus. Wij zijn niet waardig vanwege onze vaardigheden, nee, het is het werk van God in ons, dat ons zo speciaal maakt.

Laten wij af en toe even nadenken over de pracht van het hemelse Jeruzalem. En danken wij God, dat Hij ons heeft uitgenodigd om met Hem samen te leven. Hij wil echt, dat wij ons nu al proberen voor te stellen hoe het is om ons met Hem en met elkaar in de hemel te verheugen.

Net als de apostel Bartolomeüs kunnen wij echte heiligen worden. Proberen ook wij apostelen van de Kerk te zijn. Bieden wij onszelf aan God aan: dat Hij ons mag vormen zoals Hij het wil.