De verjaardag van de inwijding van de door keizer Constantijn gebouwde Lateraanse basiliek wordt sedert de 12e eeuw op deze dag gevierd. Deze herdenking was aanvankelijk beperkt tot de stad Rome; later werd zij – ter ere van de basiliek die ‘moeder en hoofd van alle kerken in Rome en in de gehele wereld’ wordt genoemd – over alle kerken van de Romeinse ritus uitgebreid, als een teken van liefdevolle verbondenheid met de Stoel van Petrus waarop diegene zetelt die – naar het woord van de heilige Ignatius van Antiochië – het hoofd is van de gehele liefdesgemeenschap.

De deuren van deze kerk werden voor het eerst geopend in het jaar 313. En we kunnen ons misschien wel een beetje voorstellen hoe enthousiast de christenen zich voelden. Want nadat zij bijna 300 jaar lang de heilige Mis in het geheim hadden moeten vieren en hun geloof in het geheim hadden moeten beleven uit angst voor vervolging, konden zij nu voor het eerst in de openbaarheid treden. Keizer Constantijn maakte van het christendom een wettige godsdienst. En niet alleen dat, hij gaf hen ook hun eerste officiële kerk, een plaats waar zij in het openbaar konden samenkomen.

Vanaf toen is deze kerk de centrale kerk van het katholieke geloof. Het is de officiële zetel van de bisschop van Rome, de paus, en wordt daarom geëerd, nog meer dan de Sint Pieter in Rome.

In de afgelopen 2000 jaar zijn er ongelooflijk veel heilige missen en andere vieringen in deze kerk gehouden. Maar ook is belangrijk om te zien wat er allemaal van deze kerk is uitgegaan.

Het woordje ‘Mis’ is een vertaling van het Latijnse woord ‘missa’ wat betekent ‘uitzending’. De heilige Mis eindigt altijd met de uitzending om in vrede heen te gaan en om de Heer liefde hebben en te dienen.

En dat is precies wat er gedurende al deze eeuwen in Lateraanse Basiliek is gebeurd. Het volk van God is door haar deuren naar binnen gegaan om haar geloof te laten sterken, en de mensen zijn weer naar buiten gegaan om de Blijde Boodschap van Jezus Christus aan de wereld te brengen. Door in deze kerk te komen zijn de katholieken meer en meer ‘kerk’ geworden – het Lichaam van Christus – zoals Jezus het wilde, en zij brachten zijn licht naar alle andere mensen.

Denken wij eraan, dat wij zonder deze ‘moeder en hoofd van alle kerken in de wereld’ misschien niet eens een eigen kerk hadden gehad. Daarom is het goed, dat wij vandaag haar inwijding meevieren. En de volgende keer dat wij door de deuren van onze eigen kerk naar binnen gaan, laten wij dan bedenken, dat wij hier goddelijk voedsel ontvangen en dat wij aansluitend weer naar buiten gaan om getuigen te zijn van Gods alomvattende liefde.