Preekje op 07-08-2020, vrijdag in de 18e week door het jaar 2
Vandaag is de eerste lezing uit de profeet Nahum, een niet zo heel bekende profeet, maar daarom kan zijn boodschap voor Israël toch wel heel belangrijk zijn. Nahum verkondigt de nederlaag van de aartsvijand van Juda, namelijk Assyrië.
Misschien hebben wij moeite om te begrijpen waarom de profeet zo blij is met de vele vijandelijke doden, stapels lijken, je struikelt er gewoon over.
Maar dan moeten wij ons wel even realiseren, dat die bloedige stad van Assyrië eeuwenlang het Midden-Oosten heeft geterroriseerd en haar rijk heeft opgebouwd gebruik makend van een ongekende wreedheid en geweld. In haar kielzog liet het Assyrische leger enorme hoeveelheden doden achter zich, maakte mensen tot slaven, de soldaten waren hebzuchtige plunderaars.
Bij monde van de profeet Nahum beloofde God Assyrië te vernietigen en te herstellen wat deze wrede vijand had verwoest. Ja, dat is eigenlijk wel een reden voor een feestje, een groot feest zelfs.
In dezelfde geest belooft God ons onze ergste vijanden te verslaan en ons in ere te herstellen. De apostel Paulus heeft in zijn eerste brief aan de christenen van Korinte geschreven, dat Jezus Christus zal regeren totdat Hij al zijn vijanden onder zijn voeten heeft gelegd (1 Kor. 15).
Als wij de vervulling van deze belofte tot overwinning willen ervaren, moeten wij natuurlijk wel onze vijanden identificeren. Wat is het echte kwaad in elke situatie?
Is mijn echte vijand de persoon, die mij beledigde toen ik eigenlijk lof verwachtte? Of is mijn vijand mijn eigen wrok toen ik na die belediging daaraan vasthield? Is mijn vijand een bepaalde uitdagende omstandigheid in het leven, zoals ziekte, werkeloosheid of eenzaamheid? Of is het mijn angst, die het mij onmogelijk maakt om deze situaties aan God toe te vertrouwen?
God wil ons graag in al die verschillende omstandigheden bijstaan, maar onze enige, echte vijand, de duivel, gebruikt deze omstandigheden om ons te verleiden om op te geven en God te verlaten.
Mochten wij ons weleens zwak of verwoest voelen als Juda, dan zijn er twee mogelijkheden: wij kunnen ons er door uit het veld laten slaan, we worden moedeloos, geven het op; of – wat wij nu hier in de kerk aan het doen zijn – wij gaan op naar de Heer en houden ons aan Hem vast, ongeacht de situatie, en wij kijken hoe Hij ons verandert en hoe Hij onze echte vijanden verslaat: de duivel, de zonde en de dood.
De overwinning is aan ons als wij ons aan Jezus en Maria blijven vasthouden. Ook wij zullen strakjes feestvieren, een hele eeuwigheid lang.