Openingswoord

Van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 3e zondag Pasen, u hier in de kerk en allen die via life-stream met ons bent verbonden.

We horen vandaag het vervolg van de leerlingen die onderweg naar Emmaüs Jezus ontmoeten, maar hem niet herkenden. Het breken van het brood deed hen de ogen openen, hierin vinden ze Jezus terug. Zijn wij ook niet dergelijke leerlingen, moeten onze ogen soms ook niet worden geopend? Waar zien wij Jezus, hoe ontmoeten wij Hem in de huidige maatschappij?

Het breken van het H. Brood, het delen onder elkaar.

Soms als we echt durven te delen, als we onszelf weg kunnen cijferen in het belang van een medemens, van een vriend of vreemdeling, dan ervaar je Jezus soms in jouw omgeving, dan is het net alsof Hij naast je staat. Waar wij echt met elkaar delen gaan ook onze ogen open en zien we Jezus. Die Emmaüsgangers gingen terug naar Jeruzalem en vertellen over die ervaring, over hun nieuw ontdekte geloof. Laten ook wij soms stil worden om Jezus opnieuw te ervaren in de dingen van ons leven.

Preek

Dierbare medegelovigen, vandaag horen we Jezus zeggen in het evangelie: “Vrede zij u”. Jezus staat verrassend tussen zijn leerlingen. Op die avond een bijzondere groet.

Bij het afscheid van Jezus tijdens het laatste avondmaal sprak Jezus tot zijn leerlingen: “Vrede laat ik u na, mijn vrede geef ik u”. Het is ongelooflijk dat na zoveel ellende en wanhoop die woorden voor die apostelen werkelijkheid worden. De vriendschap leek voorbij en nu dit een 180 graden wijziging.

Zijn ook wij niet dergelijke leerlingen? Staat Jezus soms niet midden tussen ons in met zijn vrede. Soms wanneer we samen bidden, samen zingen en luisteren naar de woorden uit de H. Schrift, dan vermoeden Jezus in ons midden, nee dan hopen we dat Hij in ons midden wil zijn. Dan ervaren we de vrede in ons hart.

Die leerlingen staan verbaasd, ze durven het niet te geloven, ze menen een geest te zien. Maar Jezus toont hen zijn handen en zijn voeten. Ze mogen Hem aanraken, Hij vraagt hen zelfs iets te eten, en voor hun ogen eet Hij een stuk geroosterde vis op.

Die kleingelovige, bange leerlingen zijn wij dat ? Vaak als we zoeken naar ons geloof, vooral in onze dagen, in onze wereld van 2024, als we een invulling van ons geloof proberen te vinden, dan overvalt ons vaak de twijfel. In die twijfel komt Jezus zijn leerlingen, maar ook, ons tegemoet. Zijn verrijzenis is niet zomaar iets, geen incident of een magisch gebeuren. Jezus zegt zelf dat we dat goed moeten begrijpen.

En de eerste mogelijk om tot dat begrip te komen is de herinnering.

Jezus heeft zijn dood en verrijzenis aangekondigd. “Dit zijn mijn woorden die ik sprak toen ik nog bij u was: Alles moet vervult worden wat over mij staat in de wet van Mozes, in de profeten en de psalmen”. Hij wil dat wij inzien, dat Jezus van voor Pasen dezelfde is als de Jezus van na Pasen. En in dat geloof leven wij.

Er is een dik boek, de bijbel, over vol geschreven. En uit dat boek wordt iedere week steeds weer gelezen. Die verhalen gaan over ons. Als we goed lezen en luisteren komen wij onszelf steeds weer tegen, zoals we hier en op vele andere plaatsen proberen samen kerk te zijn.

Je kunt je dan ook afvragen, waar en bij welke gelegenheden hebben wij die eerste leerlingen en Jezus ontmoet na zijn verrijzenis? Want als we dat weten, weten we ook waar we Hem nu moeten zoeken, waar Hij vandaag is te vinden.

De verrijzenisverhalen van de evangelisten wijzen ons de weg:

De verrezen Heer is bij hen, bij ons, als we met elkaar over Hem spreken. Hij is met ons onderweg net als de met de Emmaüsgangers. Die herkenden Hem als ze samen aan tafel zitten en waarbij Jezus het brood breekt en deelt. Zoals wij ook het brood breken en delen met elkaar.

Die leerlingen ontmoeten Jezus wanneer ze zich samen verdiepen in de heilige Schrift, in de geloofservaringen van mensen.

Dat doende hebben de leerlingen Hem herkend en werden ze getuigen in de wereld. Zo werden ze een en vormden de kerk in eenheid.

Zo kan het ook met ons gaan als we proberen die weg te gaan. Elkaar geloofservaringen vertellen, onze vragen over Jezus aan elkaar bekend te maken, samen zoeken naar zijn levensideaal.

Wij kennen Jezus alleen uit verhalen. Wij ontmoeten Hem alleen via de verhalen en gebaren die bewaard zijn gebleven. Zo kan hij ook die kracht in ons opwekken, die kracht van geloven. Zo kan Hij ook ons opwekken om positief in het leven te staan. Het feit dat wij niet in dezelfde tijd als Jezus leven, doet daar niets aan af. Jezus komt toch bij ons door schijnbaar gesloten deuren, in perioden van schijnbaar alleen maar negatief denken. Daar waar het gaat om geloven, daar hebben wij elkaar hard nodig. Wij moeten niet denken dat we het alleen kunnen, dat we het alleen willen doen. We moeten ons aan elkaar kunnen optrekken, door samen te komen, samen te bidden, samen de eucharistie te vieren. Een baken zijn voor elkaar, zoals Jezus een Lichtbaken is voor ons allemaal. Van hem gaat immers een positieve aantrekkingskracht uit.

Zo willen we van Hem getuigen, nee zo moeten we van Hem getuigen. Samen onderweg, met geopende ogen. Zo mogen we samen kerk zijn. Amen.