Uit de geschriften van Beatrijs van Nazareth († 1268)
Het hart wordt gewaar hoe dicht God nabij is
Het gebeurt soms dat de minne geleidelijk in de ziel wordt wakker geroepen, zich blij verheft en in het hart in beweging geraakt zonder enig toedoen van menselijk handelen. Dan wordt het hart zo ten diepste door minne bewogen, zo onweerstaanbaar meegetrokken, zo hevig door minne overweldigd en liefdevol omhelsd, dat het geheel en al in de ban van de minne komt. Hierbij wordt het hart gewaar hoe dicht God nabij is en het ervaart tevens een grote helderheid van geest, een wonderlijke zaligheid, een hooggestemde vrijheid, een overweldigd zijn door de kracht van de minne en een overvloed van grote vreugden. Ook voelt de beminde dat geheel haar denken in de minne is opgegaan, dat haar willen louter minne is geworden en dat zij zozeer opgenomen en verzonken is om de minne dat zijzelf nog alleen maar minne is.
De schoonheid der minne heeft haar gereinigd, de kracht der minne haar in zich opgenomen, in de zoetheid der minne is zij weggezonken, de godzaligheid der minne heeft haar verzwolgen, de edelheid der minne haar omhelsd, de puurheid der minne haar verheerlijkt, de hoogheid der minne heeft haar boven zichzelf verheven en in zich besloten, zodat zij geheel en al minne moet zijn en niet anders meer kan dan minne zijn.
Wanneer zij zo die overvloed van zaligheid en het geheel vervuld zijn van haar hart gevoelt, dan gebeurt het dat haar geest volledig wegzinkt in de minne, dat haar lichaam wegvalt, haar hart versmelt en al haar krachten haar ontvallen. Zozeer wordt zij dan door minne overweldigd, dat zij nauwelijks nog zichzelf overeind kan houden en dikwijls haar ledematen en zintuigen niet meer in haar macht heeft. Zij gelijkt dan een vat dat boordevol is en overloopt als men het aanraakt; zo wordt ook zij terstond hevig bewogen en geheel overmand door de stuwende volheid van haar hart, zodat het soms, haars ondanks, uitbreekt en overloopt.