Preek op 10-05-2015, 6e zondag van Pasen, pastoor Frank Domen

CRÈCHE 

openingswoord

Broeders en zusters, allemaal van harte welkom op deze zesde zondag van Pasen.

Afgelopen week zijn bijna 800 mensen van ons bisdom Haarlem-Amsterdam samen met onze bisschop en de beide hulpbisschoppen op bedevaart geweest naar Rome.

Wij hebben prachtig weer gehad, maar vooral mooie vieringen in de vier grote basilieken, ook bij het graf van de apostel Petrus. Het kathedrale koor heeft heel mooi gezongen, evenals het gelegenheidskoor waarvan verschillende van onze parochianen deel uitmaakten. Wij hebben veel moois gezien en er heerste een heel goede en gezellige sfeer, ook onder de tieners. De ouderen, vooral Theo Bergers met z’n 91 jaar, hebben zich kranig gedragen. Het was soms heel warm en veel lopen.

Het hoogtepunt was misschien toch wel de audiëntie bij de paus op het Sint-Pietersplein. Wij stonden in een vak helemaal vooraan. Een bofkont, Arieke de Greeuw, kreeg van hem persoonlijk een rozenkrans, omdat zij net 16 jaar was geworden.

De paus had een mooie boodschap over de schoonheid van het christelijk huwelijk. Het huwelijk is niet alleen maar een ceremonie, die in een kerkgebouw plaatsvindt, met de bloemen, de bruidsjurk en de foto’s, enzovoort… Het christelijk huwelijk is een sacrament dat binnen de Kerk plaatsvindt, en dat de Kerk opbouwt, omdat het het begin betekent van een nieuwe gezinsgemeenschap, zo verklaarde paus Franciscus. De volledige boodschap is na te lezen in het Katholiek Nieuwsblad.

De terugreis viel een beetje tegen. Net vóór onze aankomst was er op het vliegveld brand geweest. Meerderen van ons kwamen pas een dag later via Parijs in Amsterdam aan. Uren lang op een kluitje bijeenstaan in de vertrekhal was geen pretje, maar wij zijn allemaal weer gezond en wel thuis. Dat is uiteindelijk toch weer het belangrijkste.

Wij hopen, dat de bedevaart veel goede vruchten zal voortbrengen.
Laat ons bidden. Almachtige God, geef dat wij deze blijde dagen ter ere van de verrijzenis met toewijding vieren, om in alles wat wij doen te getuigen van hetgeen wij nu gedenken. Door… . Amen.

kinderwoorddienst

preek

Iemand stelde ooit de vraag: hoe komt het toch, dat zo weinig mensen de Boodschap van Jezus als een Blijde Boodschap ervaren? Misschien komt het doordat wij niet altijd als vrienden van God leven.

De evangelist Johannes gebruikt vandaag woorden als liefde, vriendschap, vreugde. Hij wil ons duidelijk maken hoe hijzelf de levende vriendschap met Jezus heeft ervaren. Jezus zei: Ik noem u geen dienaars meer, maar vrienden.

Hij zei dit op de avond voor zijn dood, de avond, dat één van zijn leerlingen Hem zou verraden, een ander Hem zou verloochenen en zij Hem bijna allemaal in de steek zouden laten. Jezus eist niet, dat wij zijn vriendschap verdienen. Nee, als blijk van zijn oneindige liefde zonder meer, geeft Hij voor ons zijn leven.

Jezus zegt: “Gij zijt mijn vrienden”. Als een rijke een arme tot vriend krijgt, zal de arme wel niet meer zo arm blijven. En toch zijn zowel de rijke als de arme allebei maar mensen. Maar hier gaat het om God, die mensen tot zijn vrienden maakt. Niet door ons een goede carrière te laten maken of door ons de postcodeloterij te laten winnen, maar door ons zijn gaven te schenken: liefde, vrede, vreugde.

Jezus zegt: “Ik noem u geen knechten”. Van een knecht wordt geen vriendschap verwacht, maar prestatie. Hij hoeft niet zichzelf te geven en hij eet zeker niet met zijn baas aan dezelfde tafel. Zij leven in twee verschillende werelden.

De vriend van de baas zit echter met hem aan tafel, deelt in zijn leven. Zij bewijzen elkaar vriendendiensten, omdat zij elkaar gelukkig willen zien.

Zo heeft Jezus ons tot zijn vrienden gemaakt door ons alles te geven wat Hij van de Vader heeft ontvangen. En… Hij is voor ons gestorven. Want echte liefde houd je niet voor jezelf. Liefde wil meegedeeld worden.

“Gij zijt mijn vrienden”. Dat wil ook zeggen: Ik laat jullie delen in mijn opdracht. Jullie zijn met Mij medeverantwoordelijk om in deze wereld het Rijk van Gods liefde op te bouwen.

Broeders en zusters, hebben wij nog de mentaliteit van een knecht? Willen wij de hemel ‘verdienen’. Beleven wij onze godsdienst als een pakket van geboden en verboden, die wij moeten nakomen?

Als Jezus echt onze Vriend is, wordt onze liefde niet begrensd door allerlei wensen en problemen, zo van: Ik wil wel bij U horen, maar dan moet ik wel dit of dat hebben, hier en daar bij geholpen worden. Dan ga je over je eigen verlangens heen naar mensen in nood: je buurman, je collega op het werk, je ouders, je kinderen. Je voelt je vrij om ten minste een stuk van je leven met de ander te delen.

Beste mensen, een ander in zijn nood tegemoet komen is dikwijls meer dan een kwestie van geld. Hoe belangrijk het ook is, dat er vanwege de aardbeving veel aan Nepal is gegeven, geld zal niet altijd alles oplossen. Op de eerste plaats moeten wij aan God en mensen ons hart geven. Als wij dat niet kunnen, zijn wij nog altijd knechten. Wie liefheeft, doet alles voor de ander met plezier en heeft het welzijn van de ander voor ogen, zoals Jezus alleen maar ons geluk voor ogen heeft gehad.

Vriendschap is een mooi, maar niet eenvoudig gebod, maar het is het gebod waar onze wereld het meeste behoefte aan heeft. Misschien dat wij bij ‘vriendschap’ vooral denken aan mensen, die elkaar heel goed kennen, aan mensen, die gezellig met elkaar op een bankje kunnen zitten. Maar vriendschap is meer dan dat.

Toen wij op een keer in de metro binnenstapten, met een aantal ouderen, waren daar twee volwassen begeleiders met een stuk of twaalf jongens en meisjes van ongeveer tien jaar. Die begeleiders spoorden de kinderen niet aan om voor de ouderen op te staan.

Een andere keer was er een jongeman van een jaar of 20, die in de metro wel uit zichzelf opstond voor de ouderen. En ook tijdens ons laatste stukje van de treinreis naar Heerhugowaard bood een meisje haar plaats aan de ouderen aan. Dat is vriendschap. Vriendschap zit vaak in heel kleine dingen.

Weten wij, dat God de Almachtige is, ver verheven boven ons. En toch is niemand ons meer nabij dan Hij. Geven wij God de gelegenheid onze Vriend te zijn. Zijn wij vrienden voor Hem en voor elkaar.

Ik wil dan nu het woord geven aan Arieke de Greeuw. Zij zal nog iets vertellen over de Romereis van de tieners.