Preek op 21-02-2021, 1e zondag van de vasten, jaar B, diaken Eelke Ligthart
Openingswoord
Dierbare medegelovigen, hier in de kerk en uiteraard ook u die via life-stream met ons bent verbonden, allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 1e Zondag van de 40 dagen tijd.
In het H. Evangelie horen we vandaag dat Jezus door de Geest de woestijn in wordt gestuurd. Een verblijf van veertig dagen in een dorre en droge omgeving. Daar wil je als mens eigenlijk niet zijn. Je kunt je afvragen wat de reden is, waarom moest Jezus zomaar, naar de woestijn?
Wat er aan vooraf gaat, was de doop van Jezus in de Jordaan door Johannes.
Daar heeft Jezus vernomen hoe sterk Hij is verbonden met zijn Vader in de hemel. “Mijn veelgeliefde Zoon,” zo noemt de Vader Hem en Gods Geest rust op Hem. Eigen lijk zou je denken dat na zo’n intense gebeurtenis, Jezus onmiddellijk op weg gaat, om het heil, de blijde boodschap, te verkondigen. Om meteen de wereld in te trekken om mensen in de dorpen en steden wakker te schudden. Laten ook wij ontdekken dat de Geest van God ook op ons rust in deze 40 dagen tijd.
Preek
Dierbare medegelovigen, de veertigdagentijd is begonnen en Jezus trekt zich terug in de woestijn, een tijd van bezinning. Het zijn bekende teksten op de 1e Zondag van de veertig dagentijd Een tijd waarin wij ons ook bezinnen, nadenken, over hoe ons leven er de komende corona tijd uit zal zien. Je kunt, je moet je de vraag stellen hoe we de veertig dagen tijd gaan doorbrengen.
Doen we dat in de woestijn, doen we dat hier in de kerk, thuis of op andere plaatsen waar je je kunt bezinnen?
Toch hebben wij mensen van deze tijd ook woestijn ervaringen. Er zijn genoeg momenten, of zelfs hele perioden in ons leven waarin mensen zich verlaten voelen, terug geworpen op zichzelf, schijnbaar totaal alleen in een door een virus bedreigde wereld.
Juist op die momenten kun je op de proef worden gesteld en zijn we vatbaar voor de verleidingen om ons heen. Zo staat er ook van Jezus geschreven: “Hij werd door de satan op de proef gesteld. Hij verbleef bij de wilde dieren en de engelen bewezen Hem hun diensten. Dankzij of ondanks die woestijn staan we er alleen voor. Een woestijn vol valkuilen en verleidingen, zo wordt in het evangelie over Jezus verteld.
Maar lijkt het niet op ons eigen verhaal?
Wie kent niet de angst voor eenzaamheid, het gevoel niet begrepen te worden, het alleen achterblijven na de dood van je man of vrouw. Je kinderen en kleinkinderen die anders leven dan je had voorzien? Misschien wel zelfs de kerk, die anders reageert op wat je als gelovige voor ogen had met je persoonlijk geloof in de wereldse moderne tijd.
Het zou je kunnen verlammen, je onzeker maken, waarbij je je afvraagt, kom ik nog uit die woestijn, hoe moet ik er mee omgaan? Moet ik me laten meevoeren met alles wat die anderen zeggen, ondanks dat ik twijfel of dat wel goed is? Of moet je je met hand en tand verzetten en je eigen weg gaan?
De verleiding om jezelf op te sluiten en je nergens meer wat van aan te trekken, is groot. Maar is dat ons opdracht? Heeft Jezus dat met os mensen van 2021 voor? Iedere voor zich en God voor ons allen?
Nee, een duidelijk nee. Angst is een slechte raadgever. Bovendien weten we dat Jezus niet alleen in de woestijn verkeerde. Bij de doop in de Jordaan was het de Geest die op Hem rustte. Jezus werd gestuurd door de Geest van God. Ondanks de droogte in de woestijn , was dat zijn bron. Bovendien waren er engelen die Hem dienden.
Engelen zijn er ook voor ons als wij soms in een woestijn zijn gekomen. Als we ze maar willen zien en er voor open durven staan. In allerlei vormen en bij allerlei gebeurtenissen kruisen ze ons levenspad. Zo kunnen we God ontmoeten in de mensen om ons heen. Soms vreemden, met een niet verwacht bemoedigend woord, soms bekenden met een blik van begrijpen wat je meemaakt of in de stille momenten thuis of in de kerk, waar we God ontmoeten zelfs zonder woorden.
40 dagen de mogelijkheid om te zoeken en te ervaren wat je van je geloof en je leven wilt maken. Hoe sta je in de maatschappij, wat kun je betekenen voor je naasten ondanks coronatijd. Het is niet een opdracht die we alleen en in de woestijn moeten uitvoeren. Het is een gezamenlijke inspanning in de kerk van Christus. Gesteund door God de Vader, waarbij zijn Geest ook op ons rust, niet als een loden last, maar als een verlichting van ons in de woestijn.
De veertig dagen tijd geeft ons de mogelijkheid om bewust een pas op de plaats te maken en stil te blijven staan bij de vraag:
“Wat is mijn voedingsbodem, waar haal ik de kracht en de moed vandaan om verder te gaan in mijn leven, waar ik ook die woestijn maar ervaar”? We zoeken in deze veertigdagentijd a.h.w. vrijwillig de woestijn op om te kijken hoe die angsten en verleidingen er uit zien in ons eigen leven en hoe we daar mee om gaan. Kunnen we soms nog zonder de dingen waar we bijna een slaaf van zijn geworden? Hebben de sociale media, dat kleine kastje in onze linker of rechter hand de sturing van ons leven overgenomen?
Lieve mensen, Jezus kwam gelouterd uit de woestijn en Hij wist wat Hij wilde” Hij verkondigde: “Bekeert u, het rijk Gods is nabij”. Aan ons heeft Hij die boodschap meegegeven. Durven wij het aan, wetend en gelovend dat Gods Geest ook op ons rust? Amen.