Paas-Boetevieringen

Paas-Boetevieringen

Op woensdag 17 maart en vrijdag 19 maart om 19.00 uur zijn de Paas-boetevieringen met aansluitend biechtgelegenheid. Een boeteviering vooraf is bedoeld als een gewetensonderzoek, de absolutie wordt niet gegeven, want een boeteviering is géén sacrament. Waarom biechten? Is gewoon ‘Sorry’ zeggen tegen God niet genoeg? Thuis, tijdens een nadenk-momentje of een wandeling – God is toch overal? Of ‘Sorry’ zeggen tegen de persoon die we benadeeld hebben – dan is het toch ook goed? ‘Sorry’ zeggen, is altijd goed, maar niet altijd genoeg. God is ónze Vader en alle mensen zijn zíjn kinderen. We weten het toch: wie een kind iets aandoet, doet de ouders iets aan! Bovendien heeft Jezus gezegd: “Alles wat jullie voor een ander doen, doen jullie voor ook Mij”. Dat betekent wel, dat alles wat wij níet voor een ander doen, wij ook niet doen voor Hem; en alles wat wij een ander áándoen, doen wij ook Hem aan. ‘Grote en kleine’ zonden en ‘dikke en dunne’ fouten raken altijd ook God én veel meer mensen dan wij oppervlakkig denken.

Mensen, jong en ouder, blijken het Sacrament van Boete en Verzoening te herontdekken en te waarderen. Geen wonder, Back to Basic, terug naar de Bron, want dit sacrament is door Jezus zelf aan de Kerk gegeven. Johannes de Evangelist heeft opgeschreven (20,22-23) wat na de verrijzenis is gebeurd. Jezus verscheen aan de apostelen, eerst blies Hij over hen en vervolgens zei Hij: “Ontvangt de heilige Geest. Aan wie gíj de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie gíj ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven”. De apostelen ontvingen op dat moment de volmacht om zonden te vergeven.

Het is ook best wel onlogisch om met je zonden-bagage niet naar de Kerk te gaan. Als we een kindje willen laten dopen, gaan we naar de Kerk – we gieten niet zelf thuis water over het hoofdje tijdens het uitspreken van de doopformule. De Eerste heilige Communie doen we in de Kerk en we vieren niet thuis met eigen brood en wijn de eucharistie! Wie voor de Kerk willen trouwen, gaan niet even privé naar de Mariakapel om elkaar daar trouw te beloven – de Kerk en een bedienaar zijn noodzakelijk om officieel kerkelijk te huwen. En ook voor de vergeving van onze kleine en grote zonden is de Kerk er, met de Biecht, het Sacrament van Boete en Verzoening. Zo heeft onze Heer en God het geregeld.

Ik weet nog goed, heel lang geleden, ik woonde in Bussum en was op weg naar Blaricum om te biechten. Zeggen wat ik toen op mijn hart had … o, wat moeilijk! Het liefst wilde ik omdraaien, terug naar huis. Maar opeens, als een blikseminslag, was daar die ingeving van Godswege: “Moeilijk? Maar je zegt alles toch tegen Mij. Ik weet al wat je wilt zeggen. Ik houd van je. Kom!” Ik heb nóóit meer moeite gehad met wat dan ook te biechten. Het is de Heer, die in de persoon van de priester naar ons luistert, ons vergeeft en goede raad geeft. Het is de Heer zelf, die bij monde van de priester zegt: “Ik ontsla je van je zonden. Ga heen in vrede”. Vrede, vrijheid en vreugde … schenkt het Sacrament van Boete en Verzoening.

Wiljan Domen