Preek 19-07-2015, de 16e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen
CRÈCHE
openingswoord
Broeders en zusters, allemaal van harte welkom. Aanstaande woensdag, 22 juli, wordt in de Kerk over heel de wereld de gedachtenis gevierd van de heilige Maria Magdalena. Aanvankelijk was zij prostitué. Maar op een dag nam zij even vrij, zij hield vakantie. En toen ontmoette zij Jezus, zo intens, dat heel haar leven erdoor veranderd werd. Zij werd een trouwe volgelinge en – nog vóór de apostelen – de eerste getuige van zijn verrijzenis. Zoiets kan je overkomen als je vrij neemt voor God.
Ook wij hebben voor God dit uurtje vrij genomen. Moge ook deze ontmoeting bijzonder worden. Proberen wij met ons hart bij deze viering te zijn, verbonden met God, met elkaar, met heel de Kerk en samenleving. Bevelen wij alle mensen, die het zwaar te verduren hebben, in de liefde van God aan.
openingsgebed
Laat ons bidden. Hemelse Vader, Gij hebt uw eigen Zoon gezonden om voor ons uit te gaan op onze levensweg. Wij bidden U: laat ons Hem volgen in de kracht van uw Geest en breng ons voor altijd samen in uw stad van vrede. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon…
kinderwoorddienst
preek
Het is vakantie! Gelukkig hebben wij redelijk zomerweer. Ook in het evangelie is er sprake van een pauze. Niet zo zeer aan het strand als wel bij God. Jezus Christus zegt: “Komt nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit.” Het was zo druk, dat zij niet eens tijd hadden om te eten. Zij gingen weg van de mensen, ‘Effeweg’, niet met de bus, maar met de boot. De mensen begrepen echter waar Jezus en de leerlingen heengingen en waren er te voet nog eerder dan zij.
Ook wij leven in een drukke wereld. De vakantie gebruiken wij om er even aan te ontsnappen. Maar enige tijd geleden stond ergens het bericht te lezen, dat werknemers steeds vaker ook tijdens de vakantie via internet met hun bazen in verbinding blijven.
Toen Jezus zijn tijdgenoten zag, voelde Hij medelijden. En met die mensen, die zich in onze tijd zo aftobben, zonder tot rust te komen, mogen ook wij medelijden hebben.
Er is zowel in het rijke Westen als in de ontwikkelingslanden sprake van nood. Bij ons is er meer geestelijke nood dan materiële, maar is geestelijke nood niet erger dan materiële? Het raakt je dieper. Het ontwricht je meer. Iemand, die allerlei luxe moet missen, kan toch gelukkig zijn. Veel mensen in onze omgeving lijden – meestal onbewust – onder hun eigen oppervlakkigheid en onverschilligheid. Dat is pas echte armoede.
Voor ons, katholieken, geldt, dat ons medelijden óók mag gaan via de Sacramenten en heel bijzonder via de heilige Eucharistie. Volgende week zondag en de weken daarna horen we eerst over de wonderbare broodvermenigvuldiging en daarna horen wij de broodrede van Johannes waarin Jezus verklaart, dat Hijzelf het Levende Brood is.
Wij mogen ervan overtuigd zijn, beste medegelovigen, dat – ook al staan op veel plaatsen kerken leeg – mensen grote behoefte hebben aan de Eucharistie. Zij hebben grote nood, zoeken her en der naar oplossingen – bij een medium, die zogenaamd de toekomst kan voorspellen – maar vinden maar niet dat goddelijke Hart van Jezus, die de bron is van alle leven, vinden maar niet het Onbevlekte Hart van Maria, die in Fatima, Portugal, vrede heeft beloofd aan alle mensen, die haar vereren. Zoals Jezus het gewone brood vermenigvuldigde, zo wil Hij ook in de harten van alle mensen komen om hen te sterken en te leiden naar – bij wijze van spreken – groene weiden en frisse wateren.
Misschien dat sommige mensen onder ons het wel doen, maar als wij merken, dat er onder familie of vrienden sprake is van een grote geestelijke nood, zouden wij hen – katholiek of niet – dan niet eens kunnen uitnodigen naar de Eucharistieviering te komen? Als wij meteen vertellen hoe veel baat wij er zelf bij hebben, zullen zij dat misschien toch eens willen proberen, zo van: “Baat het niet, dan schaadt het niet”. Ook al kunnen zij misschien niet meteen te Communie gaan, om hun goede wil zal God hen toch zegenen.
Vakantie is een heerlijke tijd. Maar laten wij niet alleen maar gaan wandelen of fietsen of lui in een stoel liggen. Nee, proberen wij – voor mijn part liggend in die luie stoel – ook eens aan wat vaker aan Jezus Christus te denken. Die vraagt om alles wat ons zwaar valt los te laten en aan Hem te geven. Hij kan er zoveel beter voor zorgen dan wij… áls wij het aan Hem durven overgeven.
Er zijn in onze tijd zo veel mensen, die overwerkt of overspannen zijn. Bij Jezus kunnen wij nieuwe energie vinden, goddelijke liefde, wijsheid, kracht om door te gaan.
Het woord ‘vakantie’ komt van het Latijnse woord ‘vacare’, wat betekent ‘vrij zijn’. ‘Vacare Deo’ betekent ‘vrij zijn voor God’. Niet vrij zijn van God, zo van: “Sorry God, nu even niet, ik heb vakantie”. Nee, bij niemand komen wij meer en beter tot rust dan bij God. Als wij geestelijk moe, hongerig of dorstig zijn, de uitputting misschien nabij, juist dan hebben wij Christus, het levende Brood en het levende Water, nodig. Vrij zijn is niet nu even niets doen, maar meer tijd hebben voor het noodzakelijkste, ons contact met de Heer, waardoor alle ontspoorde plekjes in ons leven weer op de rails kunnen worden gezet.
Wij moeten meekomen met Jezus Christus. Waarnaartoe? Naar een eenzame plaats. Nu kunnen sommige mensen niet meer zo goed tegen eenzaamheid. De tv en de radio en de mobiele telefoon gaan overal mee naartoe. Maar als je mensen en dingen weet los te laten, kun je weer tot jezelf komen en in het diepste van jezelf vind je Hem, de God van eeuwig leven. Wie werkt, voor God en voor mensen, kan ook God vinden, maar soms moeten wij even meer de diepte in. Soms moeten wij even naar onze goddelijke heelmeester, om ons te laten genezen van opgelopen schade, om wijsheid op te doen, nieuwe energie, zodat wij het kunnen volhouden.
De heilige Benedictus is uitgeroepen tot één van de patronen van Europa. En van hem komt die beroemde spreuk ‘ora et labora’, wat betekent ‘bid en werk’. Door voldoende te bidden en voldoende te werken bewaren wij ons evenwicht of krijgen wij het terug.
Beste medegelovigen, drie ingrediënten, die wij vandaag van Jezus Christus meekrijgen om een goede vakantie en om zelfs een goed leven te hebben: 1) Ga met Hem mee … 2) om eens alleen te zijn … 3) om tot rust te komen. Ik wens jullie allemaal een heel goede vakantie toe. Een vakantie met God. Het is de beste vakantie, die er is.
Tot slot. Er was eens een concertpianist, die zei: “Wanneer ik één dag niet studeer, merk ik het. Wanneer ik twee dagen niet studeer, merken mijn vrienden het. Wanneer ik drie dagen niet studeer, merkt mijn publiek het”.
“Hetzelfde” – zei ooit een bisschop (Dibelius) – “geldt voor mij wat het bidden betreft. Wanneer ik één dag niet bid, merkt God het. Wanneer ik twee dagen niet bid, bespeur ik het in mezelf. Wanneer ik drie dagen niet bid, merkt mijn omgeving het”.
De vakantie is een tijd voor iets extra’s, maar… eerlijk zullen wij alles delen: wij een beetje extra… én God een beetje extra.
Wij zouden misschien eens een mooi geestelijk boek kunnen lezen, ietsje meer bidden, een kleine bedevaart maken naar Heiloo of Amsterdam. Onze kerkelijke reisgids zegt: Zoek het bij Jezus en Maria. Het hoeft eigenlijk niets te kosten. Amen.