Om deel 1 (nog eens) te zien … klik hier.

Om deel 2 (nog eens) te zien … klik hier.

Haar gebeden

De spontane gebeden van St. Veronica riepen vaak op een originele manier de Wonden van Christus op, hen vragend om ‘stemmen’ te zijn: “Mijn God, ik vraag u om zielen. Laat deze Uw Wonden stemmen voor mij zijn en zeg met mij: O zielen verlost door het Bloed van Christus, kom tot deze bron van liefde. Ik roep je en deze Heilige Wonden spreken voor mij, maar jullie komen allemaal.” Andere gebeden lijken erg op de gebeden in de Goddelijke Wil van Luisa Picarreta. In deze gebeden probeert Veronica de hele schepping te omvatten in haar lofprijzing en zo de intentie van haar gebed te vermenigvuldigen: “O sterren, o hemel, help mij. Ik zou graag zoveel tongen als sterren willen hebben om God te loven en de hele wereld uit te nodigen Hem lief te hebben.” En bij een andere gelegenheid bad ze: “Mijn Heer, ik ben van plan u zo vaak te aanroepen als er planten en bladeren in de hele wereld zijn; en ik zou graag zoveel harten, zoveel tongen willen hebben als er zandkorrels in de oceaan zijn, zoals er korrels aarde zijn in de hele wereld.” Ze was ook erg begaan met de bekering van niet-christenen: “Nu zou ik de Joden, nu de Turken, nu alle naties van ongelovigen noemen. Ik zou een daad van geloof maken en zeggen: ‘O mijn God, als ik voor hen allemaal kon voorzien door U te prijzen, door U lief te hebben, door Uw Heilige Wil te doen. Maar ik kan het niet alleen. Niettemin kom ik tot U en bied U Uzelf aan met al uw eigenschappen en oneindige volmaaktheden ter voldoening van alles wat we zouden moeten doen in termen van zegen, lof en dankbaarheid jegens U, mijn grootste Goed.”

Mystieke verwonding van haar hart en haar ontvangst van de stigmata

Net als veel andere grote mystici ontving Veronica ook de wond in haar hart, bekend als de transverberatie. Dit gebeurde op kerstavond 1696: “Ik herinner me alleen dat het kind Jezus als een pijl en boog in zijn handen had, en het leek alsof hij het naar mijn hart stuurde. Ik voelde grote pijn. Toen ik weer bij zinnen kwam, zag ik dat mijn hart gewond was en bloedde. Ik kan niet schriftelijk of met woorden uitdrukken wat de Heer mij op dat moment meedeelde. Ik herinner me alleen dat ik een intieme verbintenis met Hem ervoer en dat Hij me deed begrijpen dat deze wond niets was vergeleken met de wond die Hij mij spoedig zou toebrengen.” Deze wond zou enkele dagen open blijven en bloeden en dan zou hij sluiten. Ze beschrijft dat ze de hele tijd pijn voelde en als een vlam in de wond. De wond ging soms weer open en bleef weer enkele dagen open. Ze zou de pijn van deze wond aanbieden in vereniging met het lijden en de wonden van Jezus voor de bekering van zondaars. De wond die Jezus “haar spoedig zou toebrengen” vond plaats op 8 maart 1697 voor een kruisbeeld: “Toen ik voor Hem stond, heel dichtbij, leek het alsof Hij Zijn rechterarm losmaakte en met die grote spijker die Hij in zijn hand hield, verwondde Hij mijn hart. Ik voelde veel pijn en keerde snel terug naar mezelf.”

Ze vermeldt dat Jezus haar aan de school van Zijn Heilige Wonden had toegewezen en haar zei: “Je zou helemaal geen werk moeten beginnen zonder eerst in deze liefdevolle Wonden te gaan, om te leren hoe dat werk te doen… Ik had deze Wonden waarlijk willen inprenten in je hart, zodat je hart helemaal van Mij zou zijn. Nu is het niet meer van jou.” Het is interessant om op te merken dat Jezus, als een speciale genade, Veronica in een visioen liet zien hoe Hij het hart van St. Teresa van Avila verwondde: “Op een gegeven moment zag ik haar alsof ze in extase in de lucht hing. Voor haar stond een stralende engel. Hij had een gouden pijl in zijn hand en stak die in het hart van St. Teresa. Ze werd als een vurige oven, verteerd door liefde. In een oogwenk, op dezelfde plek dicht bij de Heer, bood ze zich volledig aan God aan en het lijkt erop dat de Heer me liet begrijpen dat toen ze door liefde werd gekwetst, in die daad, ze volledig onthecht raakte van alles, zozeer zelfs dat ze niets meer van de wereld wilde weten. Onthecht van alles en iedereen, bleef ze alleen in God en had geen andere gedachte dan God en haar ziel.” Op Goede Vrijdag 5 april 1697 ontving Veronica de stigmata. Ze had een visioen van de gekruisigde Jezus en de Maagd Maria, als Onze Lieve Vrouw van Smarten. Ze schreef: “In een oogwenk zag ik vijf stralende stralen uit Zijn Wonden schieten, op mij afkomen. Ik keek toe hoe ze in kleine vlammetjes veranderden. Vier van hen bevatten de spijkers, en de vijfde bevatte de lans, goud en helemaal in brand, en het doorboorde mijn hart. De nagels doorboorden mijn handen en voeten.”

 

Een samenvatting van genaden

In 1701, 26 jaar voor haar dood, schreef Veronica in haar dagboek alle genaden die God haar had gegeven: “In een oogwenk zag ik alle speciale genaden die God aan mijn ziel had gegeven. Het waren er echt zo veel dat ik hun aantal niet kon noemen. Ik zal u alleen vertellen wat ik in detail heb begrepen. Hij liet me begrijpen dat Hij het verdriet in mijn hart 500 keer had vernieuwd, en nog vele malen de wond erin had vernieuwd; dat Hij mij in die periode de bijzondere genade van rouw over mijn zonden had gegeven, daarbij kennis van mezelf en van mijn fouten toegevoegd; dat Hij me elke soort deugd had doen begrijpen en hoe ik ze moest uitoefenen; dat Hij me zoveel inspiratie en onderrichtingen had gegeven dat als ik ze allemaal wilde vertellen, er geen einde aan zou komen.”

“Hij liet me ook begrijpen dat Hij zijn huwelijk met mijn ziel bij 60 gelegenheden had vernieuwd. 33 keer heeft Hij mij Zijn heilige Passie op een bijzondere manier laten ervaren, en de pijnen laten begrijpen die alleen bekend zijn bij de zielen die Hem het meest dierbaar zijn. 20 keer toonde Hij Zichzelf aan mij geheel gewond en druipend van het bloed, en Hij vroeg mij om Zijn heilige wil uit te voeren, maar ik deed precies het tegenovergestelde. O God, hoe verward was ik in die dagen! Ik kan niets in woorden opschrijven wat ik heb meegemaakt toen deze dingen één voor één aan mij werden geopenbaard.“

‘Drie keer gaf Hij me een heerlijke omhelzing door Zijn arm van het kruis los te maken en me daar aan Zijn zijde vast te houden; 5 keer gaf Hij me te drinken van de vloeistof die uit Zijn zijde stroomde; 15 keer waste Hij mijn hart in Zijn kostbaar bloed, dat als een straal van Zijn zijde kwam en mijn hart raakte; 12 keer dook Hij in mijn hart en gaf me de genade om het te zuiveren en al het vuil, de verrotting van mijn onvolmaaktheden en de resten van mijn zonden te verwijderen; 9 keer liet Hij me mijn lippen raken aan de Wond in Zijn heilige zijde; 200 keer gaf hij mijn ziel heerlijke omhelzingen op een speciale manier, de anderen niet meegerekend die Hij constant gaf; en 100 liefdevolle wonden die Hij in mijn hart maakte, op een geheime manier.”

In Gemeenschap met de Heiligen

We hebben al de speciale rollen gezien die St. Catharina van Siena, St. Rosa van Lima en St. Theresia van Avila hadden in Veronica’s leven en mystieke genaden. Andere heiligen die Veronica hielpen waren St. Jozef, St. Augustinus, St. Filippus Neri, St. Anthonius van Padua, St. Ignatius Loyola, St. Bonaventura en St. Florido, beschermer van Citta di Castello. St. Paulus, die ze ‘mijn heilige Paulus’ noemde, had een speciaal plekje in haar hart. Ook op de feesten van St. Franciscus van Assisi, haar ‘heilige vader’ en St. Clara, haar ‘heilige moeder’, ontving ze altijd speciale genaden.

Haar Engelbewaarder

De beschermengel van Veronica speelde een belangrijke rol in haar leven. Hij hielp haar opstaan toen ze onder het gewicht van het kruis viel, verdedigde haar toen ze werd aangevallen door de duivel en hielp haar met de klusjes. Later in haar leven werd haar een andere beschermengel gegeven omdat ze zo erg werd aangevallen door de duivel. Haar engelen vergezelden haar op haar bezoeken aan de Hel. God openbaarde aan Veronica dat bij de verkiezing van een nieuwe paus, de hemel hem tien extra beschermengelen aanstelt om hem bij te staan.

St. Veronica vecht voor de redding van een stervende ziel – Zuster Angelica

Veronica zorgde goed voor zuster Angelica Berioli tijdens haar laatste ziekte. Volgens de verslagen van het klooster hield zuster Angelica zich niet erg aan de regels en was ze altijd Veronica’s tegenstander geweest. Veronica bad echter vele gebeden en boetedoeningen voor de redding van haar ziel en bad dag en nacht aan haar bed terwijl ze zei: “Mijn Heer, Uw Kostbaarste Bloed en Uw oneindige verdiensten kunnen deze genade verkrijgen.” Op een dag, toen zuster Angelica nog half bij bewustzijn was, zei Veronica tegen haar: “Voordat ik ga, wil ik dat je me iets vertelt, en ik wil dat je Jezus aanroept en niet de duivel zoals je doet.” Zuster Angelica luisterde naar haar en beloofde dat ze het zou doen en vroeg Veronica haar niet in de steek te laten. Na dit incident verloor zuster Angelica het gebruik van de rede voor het grootste deel en slechts af en toe hoorde men de naam van Jezus zeggen. De duivel was niet blij dat Veronica deze ziel van hem afnam en probeerde haar vele malen te beletten te bidden.

“Bij twee gelegenheden heeft de duivel me veel klappen gegeven en gezegd dat ik hiervoor zou boeten. Op een nacht, terwijl ik over deze zuster waakte, verscheen hij in de vorm van een kat, en hij wilde naar haar bed springen. Ik probeerde hem weg te jagen, en hij kwam dicht bij me zoals toen hij probeerde op me te springen… Meer en meer zag ik de demonen hier rond haar bed zichtbaar en ze zouden dreigen me hiervoor te laten boeten.” Op de avond dat zuster Angelica stierf, 21 juni 1701, zag Veronica hoe vier demonen de stervende zuster verleidden en haar vertelden dat er geen hoop voor haar was. Veronica kreeg echter de kennis dat de demonen hadden verloren. Toen ze besefte dat zuster Angelica op het punt stond te sterven, vroeg Veronica toestemming aan haar biechtvader om het Heilig Sacrament te bezoeken. Op weg naar de kapel verscheen de duivel aan haar in de vorm van een kat en sprong op haar. Ze moest de kat wegvechten tot aan de deur van de kapel, waarop hij verdween en zei: “Je hebt gewonnen, maar je zult ervoor betalen.” Nadat Veronica voor het Heilig Sacrament had gebeden, begreep ze dat ze terug moest naar zuster Angelica, die spoedig zou overlijden, en zo gebeurde het ook. Toen liet de Heer haar weten dat zuster Angelica gered was, maar dat ze voor een lange tijd in het Vagevuur zou zijn en wees Veronica de plaats van boetedoening. Veronica merkte op: “Een erg donkere en enge plek.” Toen kreeg Veronica een visioen van deze ziel die in ‘een angstaanjagend dier’ ??was veranderd. Zuster Angelica verscheen de volgende nacht aan Veronica en zei tegen haar: “Dit is niet duivels. Het is waar dat ik lijd. Als je mijn lijden zou begrijpen, zou je sterven van pijn.”

Bij een andere gelegenheid zag Veronica de plek waar ze in het Vagevuur was: “Ik zag een plek die zo verschrikkelijk en vol kwelling was dat ik dacht dat het een Hel was. Ik kan het niet schriftelijk uitleggen, maar het trof me met angst en verschrikking. Het leek me dat ik allerlei martelingen zag die veel zielen tegelijkertijd kwelden. Eén ziel, onder de anderen, heeft meer geleden dan de anderen en ik schijn te begrijpen dat het deze ziel was (zuster Angelica).” Veronica begreep echter dat deze ziel geen voordeel kon halen uit de gebeden die voor haar werden opgezegd, omdat ze tijdens haar leven niet had gebeden voor de verzoeken van anderen. De boetedoeningen en gebeden die Veronica opdroeg voor deze ziel werden toegepast op andere zielen in het Vagevuur. De tweede keer dat deze ziel aan Veronica verscheen, zei ze tegen haar: “Ik kan en ik zou niet moeten” Veronica begreep dat “kan niet” verwijzen naar “wat ze leed” en “niet zou moeten verwijzen naar “waarom ze leed’. Maar toen zei de ziel van Angelica: “Het is aan jou om mij uit dit grote lijden te halen. Ik zal (je hulp) niet vergeten.” Hoewel de Heer Veronica liet begrijpen dat deze ziel in het vagevuur had moeten blijven tot het Laatste Oordeel, was Hij ook bereid om Veronica’s offers voor deze ziel te accepteren. Veronica leed enorm en ervoer zelfs haar eigen persoonlijke oordeel als verzoening voor deze ziel, die ze eindelijk uit het Vagevuur kon verlossen.

St. Veronica en de zielen in het Vagevuur

Zuster Angelica was slechts één van de vele zielen die Veronica uit het Vagevuur haalde door de boetedoening op zich te nemen die ze nodig hadden om de hemel binnen te gaan, vaak tegen deze zielen zeggend: “Ga verder naar de Hemel, ik zal hier blijven om te boeten voor je zonden.” Als boetedoening had ze zelfs haar eigen laatste oordeel ondergaan, en om haar te doen ontvlammen met een verlangen naar de redding van de zielen die God haar had laten zien, de Hel en ook het Vagevuur. Ze bezocht vaak het Vagevuur: “Ik bracht vannacht zoals gewoonlijk door in het Vagevuur, te midden van vuur en ijs, verdriet en lijden, in volledige verlatenheid en zonder iemands hulp. Moge de Wil van God geprezen worden.” Het lijkt erop dat haar biechtvaders haar liefdadigheid hebben misbruikt door haar te laten boeten voor vele zielen. Onder de zielen waarvoor ze verzoening heeft gebracht, zijn de ziel van haar vader, Francesco Giuliani, Paus Clemens XI, enkele van haar biechtvaders en vele zusters zoals zuster Angelica.

Mystieke reizen naar heiligdommen

Rond de jaren 1714-1715, omdat ze zo’n grote toewijding voor de Heilige Maagd had, zei haar biechtvader haar de Heer te vragen haar te helpen een reis naar het heiligdom van het huis van de Heilige Maagd in Loreto te maken. Mario Cursoni, één van haar biechtvaders, legt uit: “Ze kreeg de opdracht om tot de Heer te bidden en Hem te vragen haar de mogelijkheid te geven van een pelgrimstocht in visioen, naar het Heiligdom van Loreto, stoppend bij de kluis van Monte Corona, waar op dat moment Vader Crivelli zijn geestelijke oefeningen deed, om een ??zegen te ontvangen; vandaar naar de kerk van de Heilige Maagd Maria van de Engelen, naar die van St. Nicolaas van Tolentino, en tenslotte naar het Heiligdom van Loreto om de Heilige Communie te ontvangen.” Veronica werd daar in een visioen meegenomen door een engel en dit is wat Fr. Cursoni verhaalt: “Toen ik haar ondervroeg over deze reis, antwoordde ze dat de Heer haar had toegestaan ??om het te maken in een visioen en de heiligdommen met zoveel nauwkeurigheid en detail beschreef dat ze het niet beter had kunnen doen, zelfs nadat ze ze lichamelijk had bezocht. En zelfs ik, die ze verschillende keren heb bezocht, had het niet beter kunnen doen.”

De Heilige Maagd in het leven van St. Veronica

De aanwezigheid van de Maagd Maria wordt centraal in het leven van Veronica in het jaar 1700, wanneer op 29 april Onze Lieve Vrouw haar als leerling aanneemt. Dit waren de jaren dat Veronica vanwege haar stigmata veel te lijden had van vervolging vanuit het klooster en van de Heilige Stoel. Net als Pater Pio werd Veronica een tijdje in de ziekenboeg opgesloten en mocht ze alleen samen met twee andere nonnen naar de Heilige Mis gaan. In deze tijd van beproevingen en vervolging ontving ze veel genaden van de Heilige Maagd. Op 24 december 1702 krijgt ze een nieuwe naam, “Veronica van Jezus en Maria” en in juli 1715, wanneer de harten van Jezus, Maria en Veronica één worden, wordt ze “Veronica van de Goddelijke Wil, dochter en toegewijde van de Allerheiligste Maria. Veronica benadrukte heel erg het belang van het toewijd zijn aan de Maagd Maria. In 1715 ervoer ze de genade van een mystieke vereniging met de ziel van Maria. Ze schreef: “Het lijkt mij dat op dit punt de Heilige Maagd Maria zichzelf in mij had veranderd; maar ik kan dit niet uitleggen of vertellen, want mijn ziel is één geworden met Maria.” Dit gebeurde een jaar nadat ze de genade van de ‘drie genaden’ ontving: vereniging, transformatie en mystieke verloving, tijdens elke Heilige Communie. Toen het Heilige ambt het verbod ophief dat haar ervan weerhield abdis te worden, werd ze in april 1716 verkozen tot moeder-abdis van het klooster. Veronica legde de sleutels van het klooster in handen van de Heilige Maagd en zei: “Jij bent de abdis, ik zal doe wat je me beveelt.” Waarop de Maagd Maria antwoordde: “Ik ben de overste, je moet mijn leiding in alles accepteren.” De Heilige Maagd Maria doofde een vuur in het klooster, dat in de kapel was begonnen door een kaars die achteloos op een houten leestafel was aangestoken. Veronica schrijft: “Om half zes werden de zusters en ik vreselijk geschrokken van een enorme brand in de kerk. Het leek alsof alles in vlammen opging, ik deed een beroep op de Heilige Maagd, ik vroeg haar in haar genade om het vuur te doven en in mijn hart voelde ik dat mijn beroep zou worden ingewilligd. Dus, met geloof in Maria naderde ik de plaats van het vuur, toen ik het kruisteken maakte, verdwenen de vlammen. In een oogwenk was alles voorbij. Gezegend zij God en Maria.” De Heilige Maagd bevestigde haar later dat zonder haar gebeden het hele klooster zou zijn afgebrand.

Onze Lieve Vrouw nam ook de plaats in van Veronica als abdis toen Veronica urenlang mystiek weg was in de Hel. Op een keer ging zuster Maria Biovanna Maggio met Veronica praten en ze merkte een ‘majestueuze en buitengewone uitdrukking op haar gezicht’ op. Ze vertrok getroost door de woorden van haar abdis, maar vroeg zich af waarom ze zo weinig tot haar had gesproken. Toen ze dit aan de Zalige zuster Florida vertelde, glimlachte laatstgenoemde en zei: “Houd in gedachten dat Moeder Veronica vandaag in de Hel is om offers te brengen voor de bekering van zondaars. De persoon die bij u was, was de Heilige Maagd die in de plaats van Moeder Veronica verschijnt.” De Zalige Florida (op 16 mei 1993 door Paus Johannes Paulus II Zaligverklaard) kende alle details van Veronica’s leven goed omdat Veronica’s biechtvaders haar de gehoorzaamheid hadden opgelegd om zuster Florida over alles in haar geestelijk leven te informeren. Vanaf 1720 was het de Heilige Maagd die haar het dagboek dicteerde. In die periode begon ze te vertellen in de tweede persoon. Op het Feest van de Aankondiging, 25 maart 1727, zegt de Heilige Maagd haar te stoppen met het schrijven van het dagboek met deze laatste zin, “Fa punto”. (Zet een punt.)

Haar overgang naar het Eeuwig Leven en haar Zalig- en Heiligverklaring

Veronica bracht de laatste jaren van haar leven door in voortdurende eenheid met God. Ze schreef: “Als God Zijn genaden van vereniging en transformatie geeft, zijn deze dezelfde als die genoten door de gezegende zielen in de Hemel. Ze genieten van God in God: het is een doorlopend feestmaal van liefde met liefde.” Op 6 juni, op het moment van de Heilige Communie, kreeg ze een beroerte. Vanaf die tijd leed ze 33 dagen lang aan een vagevuur op aarde: lichamelijk en moreel lijden en verleidingen van de duivel. Op 9 juli 1727 bij zonsopgang kreeg ze van haar biechtvader toestemming om te sterven en ging ze naar haar eeuwige verblijfplaats. Haar laatste woorden waren: “Liefde heeft Zich laten vinden.”

Veronica werd op 17 juni 1804 door Paus Pius VII zalig verklaard en op 26 mei 1839 door Paus Gregorius XVI heilig verklaard.

De autopsie

Een autopsie werd uitgevoerd op St. Veronica op de dag van haar dood na het middagmaal. Tijdens haar leven had St. Veronica de Zalige Florida verteld dat haar hart bepaalde symbolen van de passie droeg en dat het was gegraveerd met de letters die de geloften vertegenwoordigen die ze had afgelegd. De Zalige Florida maakte een schets van haar hart met alle tekens die Veronica beschreef. Toen haar hart tijdens de autopsie doormidden werd gesneden, onthulde het mysterieuze insnijdingen in de vorm van de contouren van de instrumenten van de Passie, de zeven zwaarden van Onze-Lieve-Vrouw en een aantal letters.

Gebed

O Heer Jezus Christus, die de Heilige Veronica verheerlijkte door de tekenen van Uw lijden, schenk ons de genade om ons vlees te kruisigen en zo waardig te worden om de vreugden van de eeuwigheid te bereiken. Die leeft en heerst voor eeuwig en altijd. Amen.

Heilige Veronica Giuliani, bid voor ons!

Zie de website www.cruxavespesunica.org