Cyprianus is geboren rond het jaar 210 in Noord-Afrika. Zijn ouders zijn heel rijk. Wanneer Cyprianus groot geworden is, wordt hij een beroemde man. Hij kan heel goed redevoeringen houden en veel mensen spreken vol lof over de wijsheid van Cyprianus. Hij heeft wel eens van de christenen gehoord, en denkt er ook heel goed over. Maar hij is zo rijk, en zo beroemd. Het is voor hem niet gemakkelijk, alles weg te geven. Want dat moet hij, wanneer hij een leerling van Jezus wil worden. Daarom stelt Cyprianus zijn doopsel steeds maar weer uit.
Wanneer hij ongeveer vijfentwintig jaar oud geworden is, laat Cyprianus zich eindelijk dopen. Hij geeft alles wat hij heeft aan de armen. Al heel gauw daarna wordt hij gekozen tot bisschop van Carthago. Cyprianus is dan nog geen dertig jaar oud. Hij wordt nu niet alleen de leider van de Kerk van Carthago, maar van heel de Kerk van Afrika. Onder keizer Decius komen er weer heel erge vervolgingen van de christenen. Cyprianus gaat daarom in de woestijn wonen, om van daaruit zijn volk moed in te spreken.
Wanneer de vervolgingen weer voorbij zijn, komt Cyprianus terug naar de stad. Daar zijn christenen, die uit angst voor de dood aan de heidense goden offers hebben gebracht. We hebben, toen we over Cornelius spraken, reeds gezien, dat Cyprianus hier een duidelijke houding heeft aangenomen. Deze mensen moesten weer in de Kerk worden opgenomen. Er zijn echter mensen, die hier heel anders over denken. Sommigen vinden Cyprianus nog veel te streng, andere mensen vinden hem niet streng genoeg. Deze mensen gaan nu samen strijden tegen Cyprianus. Zo komt de eenheid van de Kerk in gevaar.
Er komen zelfs tegen bisschoppen. Cyprianus heeft er alles aan gedaan, om de eenheid van de Kerk te bewaren. Daarom heeft hij ook veel brieven geschreven. Hierin waarschuwt hij de mensen voor de gevaren. Zo schrijft hij in een brief: “Er is maar één God, maar één Christus en maar één Kerk, die Jezus op een rots gebouwd heeft.” Je weet natuurlijk wel, dat Cyprianus met deze rots de paus bedoelt. Cyprianus heeft dan ook altijd eerbiedig naar de paus geluisterd en de paus geholpen als er mensen waren, die het voor de paus moeilijk maakten. Vooral met paus Cornelius heeft bisschop Cyprianus veel contact gehad. Daarom vieren we hun feest ook op dezelfde dag. Ze worden ook na elkaar genoemd in de canon van de heilige Mis.
Hoe is het met deze bisschop van Carthago verder gegaan? Er komen weer vervolgingen. Cyprianus gaat weer naar de woestijn, want de keizer wil, dat alle bisschoppen offers brengen aan de valse goden. Daar doet Cyprianus natuurlijk niet aan mee. Daarom gaat hij naar de woestijn. Maar deze keer zal hij daar niet blijven. De mensen brengen hem terug naar de stad. Cyprianus komt voor de rechters. Hij weigert mee te doen aan de afgodendienst. Dan gaat men met hem buiten de stad. Daar wordt hij onthoofd.
Cyprianus is niet bang voor de dood. Hij heeft in een brief geschreven: “Hier op aarde zijn we op reis. We willen zo gauw mogelijk aankomen in ons Vaderland. Dat vaderland is in de hemel. Ik verheug me op de dag, dat ik deze reis op aarde mag beëindigen. Er zijn zoveel goede mensen, die in het paradijs op ons wachten.” En natuurlijk wil Cyprianus graag bij God zijn. Daarom is hij niet bang om onthoofd te worden. We mogen aan de heilige bisschop Cyprianus vragen, dat hij de Kerk van Afrika helpt. Vooral in Noord-Afrika is de Kerk niet meer zo groot als in de tijd van Cyprianus. Bijna was de Kerk daar helemaal verdwenen, doordat andere godsdiensten er heel sterk zijn geworden.
We vieren het feest van de heilige Cyprianus op 16 september.
God, U hebt aan de Kerk van Afrika de grote bisschop Cyprianus geschonken. Hij gaf zijn bloed voor het geloof Laat deze heilige voor ons een voorbeeld zijn. Dat ook wij dapper mogen geloven in Jezus, onze Heer. Amen.