Servatius is voor ons in Limburg de grote bisschop van Maastricht. Maar dat werd hij niet zomaar. Daar is een hele geschiedenis aan vooraf gegaan. Laten we van voren af aan gaan vertellen. Dan kom je er vanzelf achter, hoe het gegaan is.

Servatius is waarschijnlijk in het oosten geboren, in een streek die toen Armenië heette. Die streek ligt in de buurt van de Zwarte Zee. Daar heeft hij het christendom leren kennen, want dat was in zijn dagen (rond 330) daar al zeer verbreid. Men vertelt, dat Servatius na zijn studietijd naar het heilige Land gegaan is. Wanneer hij daarvan terugkeert, wordt hij priester gewijd. Dan trekt hij naar Gallië. Je weet dat dit tegenwoordig Frankrijk heet. In dat land trekt hij een tijdlang rond al missionaris. Zo wordt hij bisschop van Tongeren. Dat is in België. In die tijd zijn er mensen, die niet geloven, dat Jezus God was. Er worden verschillende vergaderingen van bisschoppen gehouden. Servatius heeft daar ook mee vergaderd. Hij heeft het ware geloof heel goed verdedigd. Om dat goed te kunnen blijven doen is hij drie keer naar Rome gegaan. Is dat zoiets bijzonders, zul je denken. Ja, als je dat te voet of te paard moet doen, en als er geen goede wegen zijn, dan is dat iets heel bijzonders. In Rome ging Servatius bidden op het graf van de apostelen.

En nu beginnen de verhalen van Servatius. Zo is er een verhaal, dat ons vertelt over de sleutel van Sint Servaas. Bij zijn laatste bezoek aan het graf van Petrus heeft een engel hem een sleutel gegeven. Daarmee moest hij de harten van de mensen open maken voor God. Je kunt deze sleutel nog altijd zien in de schatkamer van de Sint Servaas in Maastricht. Er is nog een verhaal over Servatius. In Tongeren was al zeven jaar geen bisschop. De oude bisschop had zich naar de kathedraal laten brengen. Daar legde hij staf en ring op het Maria-altaar. Niemand mocht ze er af halen, dus bisschop worden. Alleen degene die door God zou worden gestuurd, mocht de nieuwe bisschop van Tongeren worden. Nu lagen deze staf en ring al zeven jaren op het altaar. De mensen werden het wachten moe. Ze besloten een bisschop te gaan kiezen. Intussen was er ergens anders ook iets gebeurd. Een engel was aan Servatius verschenen. Hij zei: “Je moet naar Tongeren gaan en hoofd van het volk worden.” Toen nu de mensen van Tongeren naar de kathedraal gingen, om hun nieuwe bisschop te kiezen, zagen ze een vreemde priester. Hij ging naar het Maria-altaar. Daar knielde hij neer. Toen gaf dezelfde engel de ring en de staf. De mensen begrepen dat dit hun nieuwe bisschop was. Daarom namen ze hem mee en zetten hem op de troon van de bisschop. Zo is Servatius bisschop van Tongeren geworden. Natuurlijk kende hij de taal van de mensen niet. Wanneer hij echter over zaken van God sprak, kon hij hun taal wel spreken. Toen de mensen daar verbaasd over waren zei Servatius: “Dat teken heeft God gedaan, niet ik.”

Er is nog een mooi verhaal over Servatius. De mensen in zijn tijd leefden slecht. Daarom zou er een inval van de Hunnen komen. Dat was een woest volk, dat alles in brand stak en de steden verwoestte. Servatius is zelf voor de Hunnen moeten vluchten. Hij ging eerst naar Rome, en vervolgens naar Maastricht. Hier speelt het volgende verhaal. De Hunnen hadden al heel veel steden verwoest. Nu was Maastricht aan de beurt. Toen de woestelingen in de buurt van de stad kwamen, konden ze die niet vinden. Servatius had de stad voor hen verborgen. Overal zagen de mensen de verschrikkelijke dingen die de Hunnen aanrichtten. Alleen de mensen van Maastricht hadden niets te lijden gehad. Ze begrepen dat ze dit aan Servatius te danken hadden. Daarom gingen ze in processie naar de kerk van Sint Servatius om God en de heilige te danken. Deze processie wordt nog elk jaar gehouden.

Hoe zit het nu precies met Servatius? Hij was bisschop van Tongeren, maar is in Maastricht terecht gekomen. Daar is hij op 13 mei 384 gestorven. In de kerk van Sint Servaas worden nog steeds zijn relikwieën bewaard.

We vieren het feest van Sint Servatius op 13 mei.

Vader – God, door de heilige Servatius is het geloof in onze streken het eerst verkondigd. Help de geloofsverkondigers die U nu aan ons hebt gegeven. Laat hen steeds trouw Uw boodschap aan ons uitleggen en maak hen gelukkig. Amen.