Pancratius is de zoon van rijke ouders. Ze wonen in Klein-Azië. Er zal echter heel gauw een groot ongeluk in het leven van de jongen komen. Zijn ouders sterven allebei. Nu gaat Pancratius met een broer van zijn vader naar Rome.In die grote stad ziet Pancratius voor het eerst christenen. Hij ziet ook nog iets anders. Deze christenen worden door de keizer vervolgd. Ze worden heel gemeen gemarteld en dan doodgemaakt. We hebben jullie daar al vaker over verteld bij de beroemde martelaren uit de eerste eeuwen.
In de straat waar Pancratius woont, woont een heel belangrijke persoon. Het is de paus. Iemand brengt Pancratius bij de paus. De jongen vraagt aan de paus, of hij hem over Jezus wil vertellen. Zo leert Pancratius het christelijke geloof kennen. Na een goede voorbereiding wordt hij door de paus zelf gedoopt. Nu kan Pancratius veel voor de arme christenen doen. Hij heeft immers veel geld. Heel vaak gaat hij naar de samenkomsten van de gelovige mensen.
Je voelt waarschijnlijk al aankomen wat er is gebeurd. Iemand heeft gemerkt dat Pancratius bij die christenen hoort en heeft hem verklapt. Nu moet Pancratius bij de keizer komen. Deze belooft de jongeman nog veel meer rijkdom. Hij moet dan wel dat achterlijke geloof afzweren. De keizer is heel verbaasd, wanneer Pancratius zich niets van de beloften aantrekt. Dus zal de keizer het op een andere manier proberen. Zijn stem klinkt opeens anders. Ze klinkt dreigend. “Wanneer je in Jezus blijft geloven, dan zal ik je laten doden”, roept de keizer. Maar ook daardoor laat Pancratius, die nog maar veertien jaar oud is, zich niet bang maken.
Jezus is zo belangrijk, dat hij daar best voor wil sterven. En zo zal het ook gebeuren. Pancratius komt voor de rechter. Deze veroordeelt hem tot de dood met het zwaard. In het jaar 500 heeft de paus op de plaats waar Pancratius is gestorven een mooie kerk laten bouwen.
Je begrijpt nu wel, waarom Pancratius vaak met een zwaard en een martelaarskroon wordt afgebeeld. Soms beeldt men hem ook af met een palm. Dat is natuurlijk de zegepalm, die Pancratius heeft verdiend. Pancratius is de patroon van de eerste communicantjes. Hoe is dat zo gekomen? De mensen van Rome vonden hem zo heilig en onschuldig, dat ze de pas gedoopte christenen op Beloken Pasen naar het graf van Pancratius brachten. Daar legden ze hun doopbeloften af. In plaats van de doopleerlingen, brengt men nu graag de communicantjes bij het graf van Pancratius.
Pancratius wordt ook wel aangeroepen wanneer men moeilijke problemen moet oplossen. Dat is zo gekomen. Er wordt over Pancratius het volgende verhaal verteld. Een rechter moest een oordeel uitspreken. Hij wist dat een van de beklaagden onschuldig was en de ander schuldig. Daarom ging hij met de beide beklaagden naar het graf van Sint Petrus. Daar moesten ze zweren dat ze de waarheid zeiden. De rechter hoopte dan, dat Sint Petrus door een teken de schuldige zou aanwijzen. Maar toen beide verdachten hun eed hadden gezworen gebeurde er niets. Toen riep de rechter uit: “Sint Petrus is te barmhartig, of hij wil de eer overlaten aan een jongere heilige. Daarom gaan we ook naar het graf van Pancratius”. Bij dat graf zwoeren weer beide mannen dat ze onschuldig waren. Maar nu bleef de hand van de schuldige aan het graf vastzitten. Met geen geweld kon hij ze meer loskrijgen. Daarom is hij daar nog dezelfde dag gestorven. Je begrijpt nu ook, waarom mensen Pancratius aanroepen, wanneer ze een eed moeten doen.
Pancratius is een van de ijsheiligen. De ijsheiligen vieren we op 12,13 en 14 mei. Dan kan het soms nog opeens gaan vriezen. Daarom roepen de mensen deze ijsheiligen aan tegen nachtvorst. Want dan zou de bloesem aan de bomen kunnen bevriezen.
Het feest van Pancratius vieren we op 12 mei.
Grote God, U hebt de heilige Pancratius als jongen geholpen, dapper voor zijn geloof uit te komen. Help ons ook trouw te blijven aan ons geloof. Dat vragen wij u op voorspraak van de heilige Pancratius. Amen.