Preekje op 28-04-2020, dinsdag na de 3e zondag van Pasen
Wij kunnen ons wel voorstellen, dat Jezus Christus tijdens het gesprek in het evangelie even moet zuchten. Niet van verlichting, ook niet van moedeloosheid, maar je zou er wel een beetje moe van worden. De menigte vraagt aan Jezus: “Wat voor teken doet Gij dan wel waardoor wij kunnen zien, dat wij in u moeten geloven?”
Zijn ze dan nu al vergeten hoe Hij in de heuvels met enkele broden en vissen 5000 mannen voedde? In plaats daarvan beginnen zij over hun voorouders, die gedurende hun trektocht door de woestijn van Mozes het manna te eten kregen. Zij noemden dat ‘het brood uit de hemel’. Gemakshalve vergeten zij wel even te vermelden, dat hun voorouders vanwege hun ongeloof en hun gebrek aan vertrouwen veertig jaar lang door de woestijn hebben moeten zwerven. Dat was helemaal niet nodig geweest als zij na het zien van vele wonderen hun vertrouwen op God hadden gesteld.
Maar Jezus lijkt te willen zeggen, dat zijn gesprekspartners wakker moeten worden; dat zij naar het heden moeten kijken. Niet langer wordt aards voedsel aangeboden, maar hemels voedsel dat goddelijke kracht geeft.
Het kan verleidelijk zijn om het verleden te romantiseren. Wat God en Mozes toen deden was prachtig. Maar als mensen zich daar te veel op blindstaren, kunnen zij missen wat God hen in deze tijd wil aanbieden. Wij herinneren ons hoe God ons naar de Kerk leidde, hoe Hij mensen naar aanleiding van ons gebed heeft genezen, hoe Hij iemand geholpen heeft om een baan te vinden, hoe dat Hij ons hielp de juiste man of vrouw te vinden of een roeping in het religieuze leven te onderscheiden. Dat zijn stuk voor stuk prachtige verhalen met een happy end.
Maar wat doet God nu voor ons? Misschien trekt God ons soms weg uit ons gemakkelijke leventje en brengt Hij ons in contact met mensen, die heel anders lijken dan wij? Misschien wijst Hij op een neiging tot roddelen of onze behoefte om leiding te geven? Het kan zijn, dat Hij ons uitnodigt om ons wat meer te verdiepen in dat ene deel van de heilige Schrift, dat wij tot nu toe nooit zo goed hebben begrepen. Dit zijn kwesties, die eigenlijk meer uitdagend zijn dan sommige mooie dingen uit het verleden.
De lezing van vandaag vertelt ons, dat hoewel het lijden van Jezus aan het kruis voltooid is, het toch niet een kwestie van verleden tijd is. Integendeel, Jezus Christus nodigt ons uit om elke dag opnieuw met onze vreugde en onze dankbaarheid, maar ook met ons kruis naar Hem toe te komen. Hij vraagt ons bij Hem te blijven, dat wij ons met Hem voeden, zodat wij kunnen blijven groeien in eenheid met Hem en daardoor ook met elkaar. Er is zo veel, dat Hij ons kan en wil geven. Laten wij daarom aan het begin van deze heilige Eucharistieviering ons hart weer helemaal voor Hem en zijn hemelse Vader openen.