Preekje op 27-05-2020, woensdag na de 7e zondag van Pasen
Een heel enkele keer horen wij in de Nederlandse samenleving over een mens, die in een wel heel tragische omstandigheid verkeert en dat die dan een brief schrijft aan de koning. En dan gaat die zich er nog voor inzetten ook. Dat is heel erg uitzonderlijk.
Op het einde van het evangelie van vandaag horen wij een nog veel meer verbazingwekkende waarheid. Gaan wij er maar even voor zitten en proberen wij al onze gedachten en zorgen opzij te zetten om ons hierop te concentreren. Jezus Christus zegt namelijk in zijn gebed, dat Hij zich toewijdt aan de hemelse Vader … omwille van ons!
Hij, de heilige, zuivere, rechtvaardige Zoon van God, Koning van het Heelal, heeft ervoor gekozen heel zijn leven aan ons te wijden. Wie kan zich zo’n ongelofelijke liefde voorstellen!?
Bij het woord ’toewijding’ denken wij aan iets dat apart wordt gezet, gescheiden wordt van gemeenschappelijk gebruik, gereserveerd voor een heilig doel. Wij zien bijvoorbeeld een kerk als een gewijd gebouw – terecht – of een kelk als een gewijde beker. Of we denken aan een persoon, die toegewijd is aan de dienst en de aanbidding van God, een priester of een religieuze broeder of zuster.
We kunnen ook denken aan onszelf als toegewijd aan God. We leven wel in de wereld, maar zijn niet van de wereld. Wijzelf en zaken die aan God zijn toegewijd vormen dus een tegenstelling met mensen en zaken, die niet aan God zijn toegewijd.
Maar in het evangelie van vandaag doet Jezus Christus het heel anders. Hij maakt duidelijk, dat Hij ieder van ons beschouwt als volledig de moeite waard. Hij wijdt zich toe aan ons allen.
Een bekende Amerikaanse denker, Benjamin Franklin, zei ooit, dat God hen helpt, die zichzelf helpen.
Nou, dat kan wel inspirerend zijn, maar het evangelie schetst een ander beeld. Jezus Christus wachtte niet met ons te helpen tot het moment dat Hij zag, dat wij onszelf gingen helpen. God zet altijd de eerste stap. Het hardste bewijs daarvoor is natuurlijk de schepping. Voordat wij überhaupt bestonden, schiep de drie-ene God de hemel en de aarde, de engelen en de mensen en de dieren en zo schonk Hij ons zijn liefde, zijn leven.
Natuurlijk wil Jezus Christus graag, dat wij op onze beurt ons aan God toewijden. Maar Hij wil, dat wij dat doen uit liefde en dankbaarheid, en niet omdat wij bang zijn voor vergelding en afwijzing. Jezus Christus is al van ons. En nu wil Hij dat wij ook van Hem zijn.
Laten wij vandaag in de spiegel eens even goed naar onszelf kijken. Zeggen wij tegen onszelf, dat wij zeer gewaardeerd zijn. Jezus Christus, de Heer van de hele schepping, beschouwde ons als de moeite waard om voor te sterven. Hij koestert ons zo intens, dat Hij zichzelf voor eeuwig aan ons heeft toegewijd. Hij zal ons nooit in de steek laten. Hij zal ons nooit verlaten. Hij zal ons nooit vergeten.