Preekje op 22-05-2020, vrijdag na Hemelvaart
Als wij naar een film kijken of een boek lezen, is het meestal vrij gemakkelijk om het plot – de opeenvolgende gebeurtenissen – te volgen. Wij begrijpen het verhaal, omdat wij de ene gebeurtenis na de andere te zien krijgen, en wij beginnen dan vaak ook een gevoel te krijgen waar het verhaal naartoe gaat.
Zou het niet gemakkelijk zijn als het leven op dezelfde manier werkte? Het probleem is echter dat als we binnen in een verhaal zitten – dus geen buitenstaander zijn, geen lezer, maar er actief bij betrokken zijn – wij toch gemakkelijk de draad kunnen verliezen en niet weten hoe het verhaal eindigt.
Toen de kruisdood van Jezus dichterbij kwam, probeerde Hij zijn leerlingen in een soortgelijke verwarde situatie te helpen. Hij wist, dat zij voor een enorme uitdaging stonden, toen zij Hem aan het kruis zagen sterven. Om hen hierop voor te bereiden, legde Hij uit, dat dit op zich tragische gebeuren deel uitmaakte van een groter geheel. Hun verdriet zou hartverscheurend zijn. Zij zouden het gevoel hebben uit de pas te lopen, niet meer bij de wereld te horen. Maar dat zou toch niet het laatste hoofdstuk zijn. Hun verdriet zou veranderen in vreugde, en het verhaal zou een ongekend positieve wending krijgen.
Geloven wij, dat ons leven deel uitmaakt van hetzelfde verhaal? In feite zijn wij familie van de Schrijver. Terwijl de leerlingen worstelden met het verdriet van Jezus’ dood, zijn wij in een latere fase in het verhaal binnengekomen. Wij weten van Jezus’ opstanding! Als wij proberen om ons leven te centreren rondom Jezus’ overwinning, dan weten wij, dat er een vrede en een vreugde is, die de wereld ons niet kan ontnemen.
Soms vergeten wij even, dat God de Schrijver van ons levensverhaal is en dat er dus ondanks alles altijd een happy end is. Soms vergeten wij even, dat onze vreugde voortkomt uit de kruisdood van Jezus Christus en niet uit het zogenaamde geluk, dat de wereld ons te bieden heeft.
Als christenen moeten wij onze aandacht zo vaak mogelijk op Christus richten, op Hem ons vertrouwen stellen. Daarom moeten wij ons als het ware elke dag onderdompelen in de verhalen van de heilige Schrift. Wij hebben Gods Woord nodig om scherp te blijven.
Vergeten wij nooit, dat wij deel uitmaken van een groots verhaal. Zoals de schrijver van de brief aan de Hebreeën in hoofdstuk 12, 1 zegt: “Laten wij ons dan aansluiten bij die menigte getuigen van het geloof”. Wij zijn in het verhaal geen passieve waarnemers, maar actieve deelnemers. Ieder van ons heeft van God een rol toebedeeld gekregen.
Ontvangen wij hier, bij het altaar van de Heer, goddelijke wijsheid en kracht. En trekken wij er dan op uit om de Blijde Boodschap in woord en daad te verkondigen.