Preekje op 20-04-2020, maandag na de 2e zondag van Pasen
Openingswoord
Goedemorgen, beste medegelovigen, fijn, dat wij op deze eerste dag van de nieuwe week weer bij elkaar mogen en kunnen zijn rondom het altaar van de Heer om samen zijn heilige Eucharistie te vieren.
Hebben jullie er weleens van gehoord, dat zandduinen kunnen zingen!? Het is echt waar, ik heb het op internet gevonden. Het klinkt te onwerkelijk en magisch om waar te zijn, maar in verschillende delen van de wereld zijn er zandduinen, die zingen.
Afhankelijk van de samenstelling, maken ze unieke piepende of fluitende geluiden. Marco Polo kwam dit fenomeen als eerste tegen en ook Darwin documenteerde dit tijdens zijn reizen. Natuurkundigen proberen echter nog steeds om erachter te komen wat nu precies voor deze muziek zorgt. De meeste wetenschappers zijn het er wel over eens, dat de zandkorrels op de een of andere manier op dezelfde frequentie samen bewegen en zo trillingen vormen, die vervolgens synchroniseren tot een muzikale noot.
Zingende zandduinen kun je onder andere zien en horen bij de Eureka Dunes, in het Death Valley National Park in Californië.
In zekere zin lijken wij veel op die zandkorrels. God wil ons door het leven leiden langs zijn speciale frequentie, zodat we samen zijn lof kunnen zingen en ‘lawines van genade’ kunnen veroorzaken, die onze omgeving veranderen.
Jawel, inderdaad, God kan door ieder van ons en door ons allen samen iets groots bewerken. Misschien dat wij ons zo onbeduidend voelen als een zandkorrel, maar samen kunnen wij het verschil maken.
Nemen wij als voorbeeld het evangelie van vandaag. Nikodémus was een van de Farizeeën, en hij werd omringd door vele andere Farizeeën, die niet de tekenen, die er overduidelijk op wezen, dat Jezus de Messias was, wilden accepteren.
Maar Nikodémus werd door de heilige Geest aangeraakt, aangespoord, om Jezus Christus op te zoeken. Veel Farizeeën om hem heen weigerden zich naar de frequentie van de heilige Geest te voegen, maar niet deze man. Hij liet zich door de muziek van de Geest in beweging brengen. Hij zocht naar de bron van de trillingen in zijn hart. En als gevolg daarvan werd hij één van de vele zandkorrels, die het goede nieuws van het evangelie verkondigden.
Vergeten wij niet, dat God de kleinste zandkorreltjes in beweging kan brengen en afstemmen op zijn eigen speciale frequentie. Als Hij zelfs deze kleine stukjes steen kan gebruiken om zijn lof te zingen, dan kan Hij zeker van ons een instrument maken, dat zijn Naam zal uitdragen tot aan de uiteinden van de aarde.
Misschien is er in ons leven iets, dat de frequentie van de heilige Geest blokkeert? Zoeken wij – zoals Nikodémus zocht – hoe wij onszelf meer kunnen afstemmen op zijn bewegingen.