Preekje op 12-05-2020, dinsdag na de 5e zondag van Pasen
Jezus Christus houdt in het evangelie van Johannes een lange afscheidsrede. En als het moment van overlijden van iemand, die ons heel dierbaar is, nadert, is het ontzettend belangrijk om goed naar Hem te luisteren. We verlangen dan naar woorden van liefde. We willen graag horen hoe het in de toekomst verder kan gaan. De woorden, die Jezus Christus spreekt op het einde van zijn leven, moeten wij daarom bijzonder koesteren.
In zijn afscheidsrede tot zijn vrienden verwijst Jezus Christus bijna veertig keer naar ‘de wereld’. Omdat Hij er zo vaak over spreekt, en op zoveel verschillende manieren, kunnen en moeten wij ons afvragen wat Hij precies bedoelt met ‘de wereld’.
In zekere zin is de wereld natuurlijk de hele schepping, inclusief ons mensen, waar God intens van houdt. De wereld om ons heen en al haar bewoners zijn door God geschapen en weerspiegelen zijn creatieve goedheid. Dat staat al in het boek Genesis beschreven, dat God keek naar alles wat Hij gemaakt had en dat hij het heel goed vond.
En toch kwam de zonde in de wereld door de ongehoorzaamheid van het eerste mensenpaar, Adam en Eva, en sindsdien staat de wereld onder invloed van de boze, die door Jezus zelf wordt genoemd ‘de heerser van de wereld’. Als de heilige Schrift ons waarschuwt om niet van ‘de wereld’ te houden is dat een waarschuwing om niet gehecht te raken aan allerlei filosofieën, die God en zijn schepping verwerpen.
Het afwijzen van ‘de wereld’ betekent niet, dat wij ook alles wat mooi en goed en gezond is in de schepping of in onze relaties moeten verwerpen. Het betekent ook niet, dat wij een muur om ons heen moeten bouwen om besmetting te voorkomen.
Het betekent wel, dat wij goed moeten onderscheiden de stemmen waarnaar wij luisteren, dat wij goed moeten kijken naar de manier waarop wij onze tijd doorbrengen en dat wij een goede horizon moeten hebben: we leven en werken en genieten op aarde, maar onze blik is gericht op de eeuwigheid.
Als mensen zich alleen maar zorgen maken over de paar decennia, die zij op aarde leven, kunnen zij inderdaad in ‘de wereld’ verstrikt raken. Maar als wij in deze wereld blij en dankbaar leven, ons hart gericht houdend op de hemel, zullen wij een goede balans vinden.
Aan het Kruis overwon Jezus Christus de zonde. Nu wil Hij dat wij allemaal met Hem samenwerken om de aarde om te vormen in een spiegelbeeld van zijn Koninkrijk. En ja, wij zijn de ambassadeurs ervan!