Preek op 01-06-2020, Maria, Moeder van de Kerk, pastoor Frank Domen
Openingswoord
Beste medegelovigen, allemaal van harte welkom op deze Tweede Pinksterdag. Maar tegenwoordig vieren we op deze dag de gedachtenis van Maria, Moeder van de Kerk.
Heeft de heilige Geest dan plaats moeten maken voor Moeder Maria!? Nee, gisteren vierden wij Pinksteren, het feest van de nederdaling van de Geest in de harten van de mensen. En de vraag is dan natuurlijk: hoe antwoordt iedereen individueel en wij allen samen op zijn komst? Wij gaan wij doen met zijn gaven?
Wel, er is niemand, die zo positief heeft geantwoord als Moeder Maria. Haar jawoord was zo sterk, dat zij er zelfs zwanger van werd, een goddelijke zwangerschap.
Maria was weer de eerste mens, die de heilige Geest ontving, de eerste dochter van God. Dankzij haar kon Jezus komen. Dankzij haar konden ook wij zonen en dochters van God worden. Zoals Eva de Moeder is van alle levenden, maar door haar zonde verloor zij het kindschap, zo herwon Maria het kindschap. Zo is Maria de Moeder van de Kerk geworden, de Moeder van alle gedoopte mensen.
En de Kerk, dat is niet een gemeenschap van mensen, die het heel gemakkelijk heeft, omdat God en Maria zo goed voor hen zorgen, nee, de Kerk, wij allemaal samen, heeft het momenteel heel moeilijk, wij maken een zware strijd door.
Wat heeft de Kerk in deze tijd nog te betekenen? Welke buitenstaanders luisteren er nu nog naar de Kerk? Nou, in deze coronatijd is er toch weer meer belangstelling voor God en Jezus Christus. Het gezegde “nood leert bidden” blijkt nog steeds waar te zijn. Ik las laatst over een website over het geloof, die twee keer zo veel bezoekers had als vóór de ‘coronatijd’.
Vragen wij vandaag aan Maria, dat wij van haar liefde voor ons weer een klein beetje méér mogen begrijpen, dat wij haar liefde ook weer een klein beetje méér mogen navolgen.
Openingsgebed
Laat ons bidden. God, barmhartige Vader, uw eniggeboren Zoon heeft aan het kruis zijn moeder, de heilige maagd Maria, ook aangesteld tot onze moeder. Laat uw kerk door haar liefdevolle medewerking van dag tot dag toenemen in vruchtbaarheid, vreugde vinden in de heiligheid van haar kinderen en alle volkeren opnemen in haar schoot. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …
Preek
Maria, de Moeder van de Kerk. Eerst een voorbeeldje van hoe onvoorstelbaar groot de liefde van een vrouw in moeilijke tijden kan zijn.
Een Franse priester, Anthony Bloom, tegelijk monnik en arts, van huis uit Russisch, vertelt over de jaren van burgeroorlog tijdens de Russische revolutie het volgende gebeuren.
Gedurende drie jaar burgeroorlog verliep de strijd tussen de keizerlijke troepen en het Rode leger zo wisselend, dat een stadje het ene moment in handen was van de ene partij, dan weer in handen van de andere partij.
Een jonge moeder met twee kleine kinderen van vier en vijf jaar verkeerde in groot gevaar, want haar man was lid van de tegenpartij. Zij hield zich verborgen in een verlaten huis in de hoop te kunnen ontsnappen.
Op een avond klopte een jonge vrouw, Natasja, vooraan in de twintig, bij haar aan en vroeg of zij die en die was. Toen de moeder dit bevestigde, zei Natasja tegen haar, dat zij moest vluchten. Zij was ontdekt en kon ieder moment gearresteerd en gedood worden. De jonge moeder vroeg hoe zij zou kunnen vluchten met twee van zulke kleine kinderen aan de hand!?
En nu komt het. Natasja zei toen tegen de jonge moeder, dat zij, Natasja, zich wel voor haar zou uitgeven. “Ja, maar dan zul jij gevangen worden genomen en gedood.” “Ja,” antwoordde Natasja, “maar ik ben geen moeder. Ik heb niet twee kleine kinderen. Ga nu maar gauw.”
En de jonge moeder ging. En daar zat Natasja. In doodsangst, net als Jezus, onze Heer, in de hof van Olijven. Zij hoefde maar buiten de deur te gaan staan en te zeggen “nee, ik ben niet die jonge moeder” om gered te worden. Maar zij bleef. En zij werd gevangen genomen en gedood … om die jonge moeder met haar twee kleine kinderen te redden.
Broeders en zusters, deze geschiedenis is echt gebeurd. Wat een grote liefde!
De liefde van de jonge moeder, die wij vandaag gedenken, is nóg veel groter. Zij is nu Moeder en Koningin van de triomferende Kerk, het Hemelrijk; maar zij is ook Moeder en Koningin van de lijdende Kerk, dat zijn de mensen in het vagevuur; en vooral is zij Moeder en Koningin van de strijdende Kerk, de gelovigen op aarde. En wij weten, dat zij ook zelf volop heeft moeten strijden, zich heeft moeten offeren.
In het boek Genesis heeft God tot de slang, de duivel, gezegd: “Vijandschap sticht Ik tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en het hare”. En elders verklaart de heilige Schrift: “Want die Hij te voren heeft gekend, heeft Hij ook te voren bestemd tot gelijkvormigheid met het beeld van zijn Zoon” (Rom. 8,29).
En Gods Zoon was de overwinnaar van de dood, maar niet dan na een heel zware strijd. En zo heeft ook Moeder Maria een zware strijd moeten doormaken. Dat hoorden wij in het evangelie. Zij stond onder het kruis van haar Jezus. Daar werd, wat door de grijsaard Simeon was voorspeld, haar hart met een zwaard doorboord.
Ook zij had net, als Natasja, dit afschuwelijke beeld kunnen ontvluchten door in haar eigen huis te blijven. Maar nee, zij was Moeder en wilde lijden, meelijden met haar Zoon, desnoods met Hem sterven. En vanwege die grote liefde mocht zij, juist onder het Kruis, de Moeder worden van heel de mensheid: “Vrouw, zie daar uw zoon,” sprak Jezus tot haar, doelend op Johannes, die namens heel de mensheid met Maria onder het Kruis stond.
Maria ís ónze Moeder. En zij heeft een eindeloos grote en zuivere liefde … voor God … én voor ons. Daarom ook is zij in Lourdes, in Medjugorje, en in zo vele andere plaatsen in de wereld, aan mensen verschenen, om ons te helpen. Ook Bernadette en de zieners van Medjugorje moesten veel lijden. Zelfs door hun eigen ouders werden zij in het begin niet geloofd.
Maria heeft in tal van bedevaartsplaatsen haar werkelijke tegenwoordigheid getoond door in de loop der jaren vele zieken te genezen of door ze te troosten en te sterken voor hun grote roeping: te lijden met de Heer.
Laten wij geloven in de liefde van Maria voor ons. Laten wij haar liefde navolgen. Ook al doen mensen soms heel lelijk, laten wij trouw blijven. Onze liefde zal worden beloond, zeker al in dit leven door het ontvangen van een grote innerlijke vrede, een vrede, die niemand ons zal kunnen ontnemen.
Maria is de Moeder van de Kerk. In de eerste lezing van vandaag hoorden wij hoe zij het centrum, het hart is van de biddende Kerk.
Hernieuwen wij vandaag onze liefde voor de drie-ene God, maar óók voor Moeder Maria. Zeggen wij, dat wij haar willen volgen in haar grote liefde voor God en voor alle mensen zonder onderscheid; dat wij dankbaar zijn voor haar voorbeeld, maar dat wij toch ook haar Moederlijke Bijstand nodig hebben. Amen.