Preek op 12-05-2019, 4e zondag van Pasen, jaar C, diaken Eelke Ligthart

Preek op 12-05-2019, 4e zondag van Pasen, jaar C, diaken Eelke Ligthart

Openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 4e Zondag van Pasen.

Roepingenzondag of de zondag van de Goede Herder, werd in 1964 door  paus Paulus VI ingesteld als jaarlijkse wereld biddag voor roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven, tegen de achtergrond van een sterke terugloop in het aantal roepingen tot het gewijde ambt en het Godgewijde leven. Sinds de herinvoering van het permanente diaconaat wordt over de gehele wereld ook voor roepingen tot het diaconaat gebeden. Laten we ons daarbij aansluiten opdat ook mensen in onze parochie zich geroepen en aangetrokken voelen tot het priesterschap, het diaconaat en het religieuze leven.

Preek

Dierbare mede Parochianen, Velen van u zullen ongetwijfeld terug denken aan vroeger, toen er vele roepingen waren en roepingen zondag helemaal niet bestond. Het was niet nodig, de seminaries  en de kloosters zaten vol, en een pastoor had soms wel twee of drie kapelaans. Vier of vijf missen op een zondag was geen zeldzaamheid. In de jaren 60-70- en 80 een leegloop. Vele discussies over de oorzaken en nog meer over de oplossingen.

Beter is het om al die meningen, ook vandaag de dag nog, in het licht te houden van de lezingen van vandaag.

Is dat niet de reden waarom we hier steeds samenkomen. Samen komen met alles wat we hebben, met alles wat ons bezig houdt, in het licht van Gods woord?  Samen komen om het licht van Gods woord in ons toe te laten?

En wat zien we in de eerste lezing van vandaag?  Het gaat over de kerk in het allereerste begin. Paulus en Barnabas trekken predikend rond en vinden veel gehoor bij de joden als ze over Christus spreken in de Synagoge. Toch komen diezelfde Joden in verzet, als ze merken, wat voor een succes Paulus en Barnabas bij de heidenen hebben. Ja ook die heidenen worden geraakt door de Blijde Boodschap. De joden vinden dat maar niets. Ze willen het graag in eigen kring, zeg maar in eigen parochie houden. Paulus echter daagt de Joden uit alles wat in een ruimer perspectief te zien. Ja zegt hij, ook die heidenen worden geroepen, niemand wordt uitgesloten. Onze discussies over roepingen, wat mag de een wel en de ander niet zijn heel reëel. Maar we moeten oppassen dat we niet zo spreken als de Joden in Antiochië. We moeten niet in ons kleine wereldje van problemen blijven. We worden uitgenodigd om onze vragen en problemen te zien in het brede perspectief van de verkondiging van het Rijk Gods.

En dat alles is begonnen bij Paulus en Barnabas, het is uitgegroeid tot een wereldomvattend geloof. Wij maken daar maar een klein deel van uit, maar we horen erbij. Ook wij zijn geroepen om heil te vinden in het uitdragen van de Blijde boodschap, om ons heil te zoeken en te vinden bij God.

Zo scheppen de lezingen van vandaag ruimte en perspectief, vooruitzicht op eeuwig leven, want daar hebben Paulus en Barnabas het over.

“En allen die tot het eeuwig leven waren voorbestemd, namen het geloof aan”, zo lazen we. En in het Evangelie zegt jezus zelf: “Ik geef hun eeuwig leven, zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan en niemand zal ze van mij wegroven”.

Eeuwig leven is niet enkel na de dood. Volgens de bijbel is eeuwig leven, het leven met God.  En daarmee hoeven we niet te wachten tot later, daar kunnen we nu al mee beginnen.  Leven met God, dat is leven in het bewustzijn dat God onze Vader is.   Dat God ons kent en aanvaard als zijn kinderen, dat wij God kennen als zijn Vader.

Jezus zegt het kernachtig in het Evangelie:  “Mijn schapen luisteren  naar mijn stem en ik ken ze en ze volgen mij”.  Ik ken ze zegt de Heer.  We mogen leven in het vertrouwen, dat we door Christus echt worden gekend.  In ons gewone

Leven komt het wel eens voor, dat we miskend worden, dat zelfs mensen die ons dierbaar zijn, ons op bepaalde momenten niet echt kennen. En soms kennen we onszelf niet. Voor Christus  zijn we kostbaar, worden we gekend.  Dat is eeuwig leven met God.

Als je hoort over de grote menigte van mensen die geroepen zijn, dan zou je kunnen denken, ik ben een van de velen, een klein stipje in de massa, ik ben maar een nummer, ik kan me vandaag wel even terug trekken.  Maar het Evangelie verkondigd ons, dat we ieder persoonlijk gekend worden:  “Ik ken ze”, zegt God immers. We worden door God gekend en we hebben het vermogen om God te leren kennen. We kunnen luisteren naar zijn stem en Hem volgen.

We kunnen God leren kennen in de dagelijkse omgang met Hem, dat is eigenlijk ons gebed. Gebed, niet in de zin van praten tegen God, maar stil worden, luisteren naar zijn stem, luisteren om te leren verstaan waartoe Hij ons roept en hoe we Jezus kunnen volgen.

Door te luisteren naar de stem van Jezus groeit het vertrouwen, dat wij door God gekend zijn.  Dat is het eeuwige leven waartoe we allen geroepen worden: om te leven met  God. Als we vandaag geroepen worden om te bidden om roepingen, dan mag dat een gebed zijn, dat er ook vandaag en morgen voldoende mensen zijn zoals Paulus en Barnabas, om alle volkeren het Evangelie te verkondigen en te vertellen dat we moeten luisteren naar de stem van onze herder, om te kunnen leven met God. Amen.