Overweging op 31-05/01-06-2019, 7e zondag van Pasen, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart
Openingswoord
Beste medegelovigen, welkom in deze Woord- en Communieviering op de 7e zondag van Pasen.
In het evangelie van vandaag horen we een gedeelte van het gebed dat Jezus uitsprak tijdens het Laatste Avondmaal.
Jezus bidt dan voor zijn volgelingen toen en voor ons nu, dat wij onder elkaar één zouden zijn, en opdat deze eenheid zou uitgroeien tot een levendig getuigenis van de Vader en van Hem. Want in plaats van zich neer te leggen bij een wereld vol onrecht en haat, schetst Jezus het visioen van een nieuwe wereld waarin élke mens gelijk is.
De eerste christenen leefden trouwens vanuit dat visioen, ook al wisten ze dat niet iedereen dezelfde gedachten had. Hun geloof en hun overtuiging dat die droom van God toch ooit werkelijkheid kon en zal worden, was groter dan hun ongeloof en hun vertwijfeling. Laten we in deze viering bidden, dat we ondanks momenten van moedeloosheid en vertwijfeling, vertrouwen houden en blijven geloven in Gods droom.
De keren dat we zwak en niet standvastig waren, willen we aan God en elkaar erkennen en belijden, door het bidden van de schuldbelijdenis.om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen.
Overweging
Lieve medegelovigen, waar mensen zich echt verbonden voelen met elkaar, kan de mens pas echt mens worden. Waar mensen totaal langs elkaar heen leven, daar wordt het een koude boel en komt de mens niet aan zijn trekken.
Je verbonden weten met anderen is levensnoodzakelijk. In de sfeer van onderling vertrouwen, van zorg en aandacht voor elkaar, van warmte en geborgenheid, van delen met elkaar, groeit menselijkheid en menslievendheid.
De vreugde van de een is ook de vreugde van de ander. De pijn van de een wordt ook door de ander gevoeld. Maar pijn die gedeeld wordt, wordt daardoor minder erg. En vreugde die gedeeld wordt, wordt dubbel zo groot.
In elke gemeenschap, in elk gezin is wel eens onenigheid, overal waar mensen het leven delen, vallen wel eens woorden. Als dat nooit zou gebeuren, klopt er iets niet. Maar als er echte verbondenheid is, dan laat men elkaar niet vallen, dan worden er geen deuren dichtgesmeten. Het ergste wat dan kan gebeuren is dat die verbondenheid verstoord wordt, men van elkaar vervreemdt en elkaar niet meer verstaat.
In het evangelie hoorden we hoe Jezus bad om eenheid onder zijn volgelingen. Het zijn woorden die hij uitgesproken heeft op de laatste avond van zijn leven, een soort geestelijk testament. De eenheid van Jezus met zijn hemelse Vader, is voor Jezus erg belangrijk. Jezus, heeft in gebed de Vader gevraagd om ons, zijn leerlingen, te bewaren in eenheid met Hem en met elkaar.
Eenheid en verbondenheid tussen de mensen die Zijn weg willen gaan, is voor Jezus absoluut noodzakelijk voor de toekomst van zijn Blijde Boodschap. Je verbonden voelen met Hem en door Hem met de andere gelovigen, is een wezenlijke voorwaarde om samen de kerk van Jezus te zijn.
De kerkgemeenschap, de parochie moet warmte uitstralen, moet een sfeer van onderling vertrouwen hebben, van zorg en aandacht voor elkaar. Het moet een plek zijn waar iedereen zich thuis voelen kan. Hieraan kunnen wij allemaal, op onze eigen manier, en eigen mogelijkheden meewerken. Met elkaar, kunnen we, geïnspireerd door zijn Woord, gestalte geven aan die eenheid.
En dan zijn we nog alleen maar in onze eigen parochie bezig. Een prima begin. Maar Christus wil dat allen die in Hem geloven, door Hem in de Vader, één zijn. En helaas is het zo, dat er al verdeeldheid onder de christenen ontstond kort nadat Jezus verrezen is. En dit is zo de hele Kerkgeschiedenis doorgegaan.
Hoe komt dat toch die verdeeldheid. Op een of andere manier laten we toch heel snel de eenheid vallen omdat we zo overtuigd zijn van eigen gelijk. Door overtuigd te zijn van eigen gelijk, hebben we ons los gemaakt van onze eenheid met Jezus. We maken ons los van de eenheid waarnaar het verlangen van Jezus uitgaat.
Jezus, is ook overtuigd van zijn gelijk. Hij heeft ons eindeloos de waarheid voorgehouden. Als wij in onze eenheid blijven met Jezus, zoals we eigenlijk geschapen zijn, gelijkend op Hem, kunnen we verdeeldheid voorkomen en mogelijk herstellen. Het is nodig om naar die eenheid te werken om Gods Koninkrijk mee te realiseren. Als de Kerk niet één is, wordt Christus versluierd en wordt Hij minder zichtbaar. Met andere woorden als wij Christus niet in ons laten, en wij niet vanuit Hem leven, geven wij christenen een onduidelijk, vaag beeld van de Blijde Boodschap. Het belemmert de evangelisatie, het raakt onze medemens niet.
Jezus is ons model van eenheid. Hij bidt tot de Vader opdat wij één zijn, zoals Jezus één is met de Vader, en dat Jezus in ons kan zijn, zoals de Vader in Hem is. Hij geeft zichzelf steeds weer in de tekenen van brood en wijn , opdat wij één zijn zoals de heilige Drie-eenheid één is.
Laten we de komende week, in de voorbereiding op het Pinksterfeest, bidden dat de heilige Geest, zijn vuur in hart ons brandend houdt, en vuriger maakt om de Weg te gaan, die Jezus Christus ons heeft voorgeleefd. Amen.