Overweging op 28/29-06-2019, 13e zondag d.h.j. C, in de tehuizen, Jannie Ligthart
Openingswoord
Dierbare medegelovigen. Welkom in de Woord en Communieviering op de 13e zondag door het jaar. In het kerkelijk jaar zijn we weer in een periode gekomen waarin geen bepaald mysterie van Christus, aandacht krijgt en gevierd wordt , zoals o.a. de adventstijd- vastentijd, Kerstmis, Pasen.
In de vieringen door het jaar richten we ons op het Woord van God, wat God ons te zeggen heeft in de Bijbel.
In de eerst lezing spreekt de H. Paulus een flinke vermaning uit naar zijn toehoorders, ons dus.
In het H. Evangelie volgens Lucas, zijn we beland in de tijd dat Jezus naar Jeruzalem gaat, en zijn leerlingen die Hem willen volgen veel stof tot nadenken geeft.
De keren dat we zwak en niet standvastig waren, willen we aan God en elkaar erkennen en belijden, door samen de schuldbelijdenis te bidden.
Overweging
Lieve medegelovigen. De lezingen van vandaag geven ons heel wat om over na te denken. In de eerste lezing uit de brief van de heilige apostel Paulus, krijgt de gemeente in Galatië een stevige vermaning te horen. Ook toen was het voor menigeen moeilijk te ervaren, dat het naleven van Gods geboden, je vrijheid geeft.
Maar het is echt zo. Nu nog steeds geven de 10 geboden ons de vrijheid om mensen te worden zoals God het bedoeld. Zoals Paulus schrijft, zijn alle geboden samengevat in het grootste gebod, van de liefde voor God en voor de naaste. Willen we dit gebod naleven dan kunnen we inderdaad niet de vrijheid nemen om aan ons zelf te denken en alleen maar leuke dingen te doen voor ons zelf.
Als we eraan denken dat we vanuit de H. Geest, die sinds ons doopsel ons begeleidt, de vrije keuze hebben om voor onze naaste te doen, wat er gevraagd wordt, zullen we ervaren dat ons christen zijn, ons blij en gelukkig maakt. Dat we ons vrije mensen voelen.
God heeft ons geroepen om in het voetspoor van zijn Zoon te treden. Jezus navolgen is niet gemakkelijk. Want Jezus heeft ook gezegd: ”Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en door elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen. Want wie zijn leven wil redden zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het redden.”
Daar hoort dus een leven bij waarvan Jezus, vandaag in het evangelie, zegt dat de Mensenzoon niets heeft waar Hij zijn hoofd op kan laten rusten. Jezus geeft zo aan, dat als je Zijn volgeling wilt zijn, dit toch zijn consequenties heeft. Dat het alleen kan als je Hem met je hart volgt.
In je enthousiasme, in je verlangen om Hem te volgen, moet je je daar bewust van zijn.
Nu kun je je afvragen waarom Jezus dit enthousiasme tempert. Ik denk dat dit is omdat Jezus niet wil, dat wij, zijn volgelingen, na een enthousiast begin, teleurgesteld en gedesillusioneerd worden, omdat de weg van Jezus zwaarder is dan wij dachten. Wij zullen gaandeweg gaan beseffen dat het heilsplan van Jezus, voor Gods Koninkrijk heel onverwachte wendingen kent.
Voor Jezus staat het belang van Gods Koninkrijk bovenaan. Heel zijn leven, zijn verkondiging, zijn lijden, sterven en verrijzen, is gericht op Gods Koninkrijk. Wie zich in wil zetten voor Gods Koninkrijk en daartoe Jezus wil navolgen, moet dus volledig kiezen en zich niet laten afhouden of weerhouden door hen die dit niet kunnen of willen begrijpen. Maar dat vraagt moed, durf en stevigheid.
Jezus weet dat zijn levenswijze een radicale levenswijze is, die door de wereld zal worden afgewezen. Jezus weet dat je als zijn leerling vastberaden moet zijn, moet kunnen volhouden.
Gelukkig weten we dat Jezus op onze levensweg meegaat, dat we op Hem kunnen vertrouwen, en dat we door Hem geholpen worden. Amen.