Overweging op 18/19-04-2019, Pasen, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart
Openingswoord
Lieve medegelovigen. Welkom bij deze viering van Pasen.
Voor ons, christenen, is het vandaag het belangrijkste feest van het hele kerkelijk jaar. We vieren dat Jezus belofte is uitgekomen. Jezus is verrezen, Hij heeft de dood waarlijk overwonnen.
God wil dat wij in vreugde dit geschenk van Zijn grote liefde vieren. Wij mogen leven uit kracht van Jezus’ verrijzenis. Met ons verstand slagen we er niet in om dit mysterie te doorgronden. Pasen is het feest van het hart. Daar moet het gebeuren. Daar wil Gods verrijzende kracht ons raken.
Wij kunnen in deze viering geen vuur ontsteken, en geen paarskaars aansteken. Dat is alleen voorbehouden aan de priester en een diaken. Maar omdat God, door zijn zoon Jezus Christus, ons Zijn licht heeft geschonken, Zijn vuur in ons hart heeft gelegd, kunnen wij steeds dit vuur brandend houden en aan laten wakkeren.
Door de lezingen brengen we ons in herinnering hoe God de wereld en ons mensen heeft geschapen, hoe Hij ons uit slavernij heeft bevrijd en hoe Hij onze dood naar een leven bij God heeft omgevormd.
Uit al deze lezingen blijkt Zijn overgrote liefde voor ons.
Voor de keren dat we aan Zijn liefde geen aandacht schonken en we tekort schoten in ons doen en laten, willen we dit belijden aan God en elkaar, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.
Overweging
Lieve mensen. Het is weer Pasen!! Het Alleluja mag weer klinken. Wij christenen geloven dat Jezus werkelijk is verrezen.
Omdat we dit geloven, kunnen we niet anders dan heel blij en dankbaar zijn. Alles wat aan deze verrijzenis is voorafgegaan, het leven, het lijden en het sterven van Jezus, stond in het teken van zijn onbaatzuchtige liefde voor ons. Door deze liefdesdaad gaat ons leven, nà onze lichamelijke dood, door bij onze hemelse Vader.
Liefde blijft bestaan, gaat door de dood heen. Alleluja!
De steen was weggerold en het graf was leeg. Achter die woorden gaat een hele symboliek schuil. Het graf is het symbool van de dood. Wij zeggen wel eens van iemand: hij is dood en begraven, d.w.z. hij is echt helemaal dood. Maar een leeg graf zegt daarentegen: hij is toch niet echt dood. Hij leeft verder.
De steen was weggerold. De steen die de dode als het ware in het graf gevangen moest houden. Maar Jezus was niet in de dood gevangen te houden. Hij was de man die steeds leven gegeven had: Hij gaf leven, menswaardig leven aan melaatsen en andere zieken. Hij gaf leven, een nieuw bestaan aan zondaars en tollenaars. En zelfs gaf hij letterlijk het leven terug aan enkele doden. Alles in Zijn optreden was gericht op leven, en daarom kon de dood hem niet binden aan het graf.
Zijn leerlingen die toch wel met veel twijfels zaten, beseften dat hun Jezus niet dood te krijgen was, dat Hij doorging, dat Zijn boodschap, Zijn levenswerk doorging. Zo kwamen ze aarzelend, voetje voor voetje, blij en angstig tot het paasgeloof: Jezus leeft. Ze gingen beseffen dat hun Jezus nog steeds te ontmoeten was, in mensen die handelden zoals Hij. Ze begrepen dat zij moesten doorzetten wat Hij begonnen was. Juist als Jezus moesten ook zij getuigen van het leven, van zinvol leven, goed en menselijk leven. Juist als Jezus moesten ook zij leven geven aan mensen die op de een of andere manier geen leven hadden.
Die ingrijpende Paaservaring zette de leerlingen weer in beweging, ook zij moesten verrijzen uit het graf waarin ze op Goede Vrijdag terecht gekomen waren: het graf van bittere en verlammende teleurstelling, van hoge verwachtingen die de bodem werden ingeslagen.
Door deze Paaservaring kon Jezus verder leven, in hen en door hen.
Nu zijn we ruim 20 eeuwen verder en wat betekent Pasen voor ons? Kan Jezus nog in en door ons zichtbaar worden in deze wereld. Voelen we ons vrij en gezegend te mogen geloven en van Hem te getuigen. Of zitten we misschien een beetje opgesloten in een graf van onmacht, van wel willen maar niet kunnen, zijn we misschien een beetje dood, als gelovige mensen.
Laten we proberen om de steen voor ons hart, weg te rollen, de steen die vele namen kan dragen: de steen van sleur en gewenning, de steen van gemakzucht, de steen van teleurstellingen en verdriet, teleurstellingen ook in die kerk van Jezus. Alleen als we die steen kunnen wegrollen, alleen dan wordt het echt Pasen in ons hart, alleen dan leeft onze Heer Jezus Christus verder in ons en door ons.
Dan alleen kunnen wij vandaag het Leven vieren, met vertrouwen, vreugde en verlangen naar een toekomstig leven bij onze Hemelse Vader. Zalig Pasen. Amen.