Overweging op 05/06-04-2019, 5e zondag Veertigdagentijd, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart

Overweging op 05/06-04-2019, 5e zondag Veertigdagentijd, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart

Openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze woord en communieviering in het 5e weekend van de vasten. We hebben nog 2 weken te gaan om ons verder voor te bereiden op het hoogfeest van Pasen. Een voorbereiding waarbij we bij onszelf nagaan in hoeverre het ons lukt de levenswijze van Jezus ter harte te nemen. We hebben al heel wat lessen van Jezus gehad in deze vastenperiode. Vorige week hoorden we de parabel van de verloren zoon. Een parabel die ons tot nadenken bracht over, welke zoon of dochter ben ik in mijn leven naar God toe.

Ook vandaag horen we een les, over hoe om te gaan met  onze neiging om over de ander te oordelen, en erger nog, de ander te veroordelen. Een les in barmhartigheid, en een weten dat Gods Barmhartigheid oneindig groot is.

Laten we ons de Woorden van Jezus ter harte nemen.

Om met een open hart, ontvankelijk te kunnen zijn voor Gods Woord, willen we aan Hem en elkaar belijden dat we in doen en laten tekort zijn geschoten. We bidden samen de schuldbelijdenis.

Overweging

Lieve medegelovigen. Als ik de krant leest of de televisie aanzet, dan gebeurt het mij vaak dat ik denk: In wat voor wereld leven wij eigenlijk? Je ziet vaak niets dan ellende: we worden geconfronteerd met  familiedrama’s, hongersnood, oorlogen,  berovingen, vernielingen etc. Wat bezielt de mens, wat doen mensen elkaar aan? Wat kunnen wij eraan doen, Wat kan ieder van ons, in onze eigen kleine leefwereld eraan doen?

Op die vraag geeft ons christelijk geloof een antwoord en dat antwoord wordt ook vandaag weer uitgesproken in de lezingen die we zojuist hebben gehoord.

Misschien heeft u wel eens zo’n oude prent gezien waarop een open oog staat afgebeeld, met daaronder de woorden: God ziet mij. Ook in sommige kerken is in het plafond een dergelijke afbeelding te zien. Er wordt mee aangegeven dat ons leven zich afspeelt onder het oog van God. Maar hoe kijkt God naar ons mensen?

Het Evangelie dat we lazen geeft daarop een antwoord en wel een bevrijdend antwoord.

Het  verhaal van het Evangelie is zeer duidelijk. Het gaat niet alleen over een gebeurtenis uit het leven van Jezus. Het verhaal gaat ook over ons. Het geeft ons antwoord op de vraag hoe God naar ons mensen ziet.

Als we letten op de houding die Jezus in het verhaal aanneemt, tegenover de vrouw, dan weten we hoe God naar ons kijkt, ook als wij gezondigd hebben.

Wat vertelt het Evangelie? De schriftgeleerden brengen een vrouw bij Jezus die ze op overspel hebben betrapt. Volgens de wet van Mozes, zou ze ter dood moeten worden gebracht door steniging. Ze vragen aan Jezus wat hun te doen staat. Ze willen weten hoe Jezus zo’n situatie beoordeeld en wat nog belangrijker is, ze willen Hem in een pijnlijke situatie brengen: houdt Hij zich wel aan de wet?

Maar Jezus vraagt hen, om voordat zij een oordeel over de vrouw uitspreken, in hun eigen innerlijk te kijken. Dan blijkt dat ze zelf ook zo hun onhebbelijkheden, hun  zonden hebben.

We ontdekken dat God naar ons kijkt, als een Vader die ons met vallen en opstaan wil leren hoe te leven. Het gedrag van de vrouw in het Evangelie wordt zeker niet goedgekeurd, dat feit wordt wel veroordeeld, maar de mens die in de fout gegaan is, krijgt steeds weer een nieuwe kans. Jezus spoort haar aan om niet meer te zondigen.

Jezus laat ons zien dat wij ons altijd en onder alle omstandigheden tot God kunnen keren, dat we  altijd welkom zijn.

Dat is een van de belangrijkste gedachten uit de boodschap van Jezus. Denk maar aan de parabel van de verloren zoon. Jezus heeft deze parabel verteld om ons duidelijk te maken dat het genoeg is om ons naar God toe te keren om met open armen te worden ontvangen. Immers de verloren zoon werd na zijn losbandig en verkwistend leven zonder enig verwijt of beschuldiging bij de Vader, die al op wacht stond opgenomen.

De blik van God is steeds een aanmoedigende en alles vergevende blik, een blik die enkel naar de toekomst kijkt en ons steeds weer oproept om goed te doen ondanks alles.

Vaak worden mensen vastgepind  op het verleden: Eens een dief, altijd een dief. In de wereld van de mensen kan het verleden zwaar wegen. Het kan soms traumatische gevolgen hebben. Maar is dat de wereld, zijn dat de kansen, die God voor ons bedoelt?

In de ogen van God heeft het verleden geen gewicht. Wat er in je leven ook gebeurt mag zijn, de weg blijft altijd open naar de toekomst. En waar wij, naar menselijke maatstaven, steeds weer roepen, ja maar, en toen, en toen, en weet je nog wel wat hij/zij.. enz, daar ziet de wereld van God er anders uit. Als we ons naar God keren, om vergeving vragen en bereid zijn ons leven te beteren dan ligt de toekomst open, het verleden laten we achter ons. Voor wie gelooft in God moet de wereld er anders uit zien. Dagelijks bidden we :”Vergeef ons onze schulden, zoals wij ook aan anderen hun schuld vergeven.”

Zo moeten wij de mildheid van God steeds in gedachten houden als wij, vaak te snel, een oordeel hebben over een ander. Door te proberen vanuit Gods mildheid te leven komt er vrede in ons hart, komt er vrede in de wereld. Amen.