Preek op 11-02-2018, 6e zondag door het jaar B, diaken Eelke Ligthart

Preek op 11-02-2018, 6e zondag door het jaar B, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de 6e zondag door het jaar. Je zou boven deze eucharistie viering kunnen zetten:

Les in barmhartigheid.

Hoe Jezus de barmhartigheid is in eigen persoon, wordt vandaag nog eens benadrukt in de evangelie lezing. Tot in zijn ziel wordt Jezus geraakt, wordt Hij bewogen door de ellende van een melaatse, een uitgestotene uit de maatschappij, een onaanraakbare, iemand die je geen hand geeft, laat staan dat je een melaatse omhelst.

Als de melaatse Jezus om genezing smeekt, laat Jezus alle reinigings voorschriften voor wat ze zijn en raakt de getroffen man aan. En terstond is de ziekte verdwenen en kan die mens weer worden opgenomen in de samenleving.

Hoe staan wij tegenover mensen die zijn uitgestoten uit de maatschappij, verdreven uit hun land. Raken we ze aan, zijn we met hun begaan. We zullen er in deze viering over nadenken. Een goede viering toegewenst.

preek

Dierbare medegelovigen, als Jezus de melaatse ziet, wordt Hij door medelijden bewogen. Medelijden wordt door veel mensen omgezet in zielig zijn. Zo’n melaatse dat is toch best wel zielig als je dat overkomt. Maar ik denk dat Jezus pijnlijk werd getroffen, door de woorden, door het grote geloof van de melaatse: “Als Gij wilt kunt Gij mij redden”. Jezus werd er kennelijk zo door geraakt, dat Hij door elkaar werd geschud.

Als je ’s morgens de krant openslaat en je ziet de foto van een stervend kind in de armen van zijn moeder die zelf ook al meer dood dan levend is, dan zou ons dat moeten raken. Als je de TV aanzet en je ziet op het journaal de gruwelijke gevolgen van alweer een bomaanslag, dat zou dat ons intens woedend moeten maken. Een geweldig gevoel van onmacht zou ons moeten bekruipen, bij het zien van zoveel ellende.
Of hebben we alles al te vaak meegemaakt en maakt het ons onverschillig? Dat alles komt niet rechtstreeks aan ons lijf, we kunnen ons nog omdraaien, het is ons leven immers niet?

Jezus ziet een melaatse die heel dicht bij Hem komt. Melaats is een ander woord voor uitgestotene, een afzichtelijk mens, niet om aan te zien, iemand die er niet meer bij hoort. In de tijd van Jezus werden die mensen de woestijn ingestuurd, ver van de bewoonde wereld. Gevaarlijke mensen, besmettelijk, weg er mee. Wie met pest omgaat is in levensgevaar, daarom moet je die mensen mijden als de pest.

Je kunt tegenwoordig denken aan al die mensen die vermist zijn, die op de vlucht zijn voor totalitaire regimes. Syrië, Irak, Afrikaanse landen.

Of mensen die voor hun leven zijn uitgestoten uit hun families. Een broer of zus die om wat voor reden dan ook er niet meer bij hoort. Mensen die door anderen volkomen worden genegeerd omdat ze anders denken en doen.

Ook binnen kerken worden mensen nagewezen omdat ze anders leven dan de kerkelijke leiding verwacht van christenen, zo’n gevoel van afgewezen worden, er niet meer bij horen, je mag niet meer mee doen.

Melaats, outcast, voor dood verklaard voor anderen, wie dat ook mogen zijn.

Als Jezus dat ziet wordt Hij verdrietig, geschokt, pijnlijk geraakt, misschien wel woedend. Dat lijden van die Melaatse, die uitgestotene grijpt Hem aan. Zo heeft de Vader het leven niet bedoeld, daar is de liefde ver te zoeken.

Hij gaat naar de melaatse toe en raakt hem aan. Jezus doet precies het tegenovergestelde van heel die omgeving, van al die omstanders die hoofdschuddend aan de kant staan; Hij raakt die melaatse aan, die besmettelijke mens. “Kom maar dichterbij, raak me maar aan”.

Het doet me denken aan een prachtige afbeelding van Franciscus.

Het moment waarop hij een melaatse ontmoet en zich door hem laat kussen en zich laat omhelzen.

Franciscus was tot dat moment alleen maar met zichzelf bezig, zijn wereld, zijn macht. En dan ontmoet hij een melaatse die hem aankijkt en aanspreekt. Hij werd daardoor diep geraakt, geschokt. Het bracht bij hem een omwenteling teweeg. Hij keerde om, hij bekeerde zich.

Jezus liet zich aanraken en de man werd genezen zo lazen we, hij hoorde er weer bij. Is er een beter verhaal om de kern van Gods blijde boodschap aan te geven? Om te weten wat echte barmhartigheid is?

Mensen die uitgestoten zijn, mensen die nagewezen worden, mensen die veroordeeld zijn, om dan tegen die mensen te zeggen: “Kom maar dichterbij, raak mij maar aan, wij horen bij elkaar”.

Als we dat tegen onze mensen in nood durven, dan worden we gereinigd, dan is Gods liefde in ons leven tot uitdrukking gekomen. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments