Overweging op 29/30-06-2018, 13e zondag door het jaar B, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord en Communieviering op de 13e zondag door het jaar. Eens te meer horen we in de lezingen van vandaag dat God van de mensen houdt, dat Hij wil dat we gelukkig zijn.
In het evangelie, ontmoeten we een vader die Jezus smeekt om zijn doodzieke dochtertje te genezen. En we ontmoeten een vrouw die al twaalf jaar last heeft van bloedingen en tevergeefs een fortuin heeft uitgegeven aan dokters.
Ondanks het bidden en smeken van de vader komt Jezus te laat bij het kleine meisje. Ze is al overleden.
Het zijn levensechte situaties die we herkennen en die ons aangrijpen.
In hun wanhoop richten de vader en de vrouw zich tot Jezus. Zij vertrouwen Jezus hun wanhoop toe want ze geloven, en zijn ervan overtuigd, dat als alle menselijke hoop is ingestort, God de mens niet in de steek laat.
Laten ook wij geloven en erop vertrouwen dat Jezus genezing en leven schenkt, voorbij onze menselijke verwachtingen, voorbij onze mogelijkheden, tekorten en grenzen.
Omdat wij daar niet altijd voor openstaan, willen we dit aan God en elkaar erkennen en belijden, om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen. We bidden samen de schuldbelijdenis.
overweging
Lieve medegelovigen, in het evangelie hebben we gehoord dat Jezus meegaat om een kind te redden, maar Hij komt te laat komt, denken ze. Ze lachen hem uit: dat kind nu nog redden, dat bestaat niet, dat is onmogelijk, het kind is al dood. Maar voor Jezus is niets onmogelijk, Hij pakt de hand van het kind en zegt tot haar, “Talita koemi” “meisje sta op”, en het meisje stond op. Er ging een kracht van Jezus uit, waardoor het kind weer tot leven kwam.
Nadat de vrouw, die al twaalf jaar aan bloedingen leed Jezus mantel had aangeraakt, werd Jezus zich ervan bewust dat er een kracht van Hem was uitgegaan.
Uit de verhalen van wonderbaarlijke genezingen blijkt dat er een kracht van Jezus uitgaat. Maar we doen Jezus te kort als we alleen naar die spectaculaire dingen kijken. Ook op andere manieren ging er een kracht van hem uit. Mensen die naar hem luisterden kwamen onder de indruk van zijn uitstraling. Hij spreekt met gezag, zeiden ze. En door die uitstraling die van hem uitging kwamen zondaars en tollenaars tot inkeer en gingen ze hun leven beteren
Er ging en gaat zo’n kracht van Hem uit, dat grote groepen mensen in Jezus geloofden, toen in de tijd dat hij daar in Palestina rondtrok, maar ook later na zijn dood, alle eeuwen door, tot op de dag van vandaag. Jezus zijn Blijde Boodschap, zijn Nieuw Verbond met ons, heeft nog steeds grote invloed op ons. Jezus zet ons nog steeds in beweging om het goede te doen, om Hem na te volgen.
Er ging een kracht, een uitstraling van Jezus uit. Een kracht die we ook bemerken bij mensen in wie Jezus verder leeft. In mensen van alle tijden, groot en klein, bekend en onbekend. Het is vaak moeilijk aan te geven wat het precies is, maar ze stralen iets uit. Ze zetten anderen aan het denken. Ze doen dingen waarvan anderen zeggen: ik snap niet dat ze dit volhouden, of ik snap niet dat ze zoveel tijd aan hun naasten besteden.
Ook in ons, christenen, wil Jezus graag voort leven. Er kan dus ook een kracht van ons uit gaan, niet in het spectaculaire maar in het gewone dagelijks leven. Dan kan onze manier van leven, de wijze waarop wij omgaan met de dingen en de mensen die we op onze levensweg ontmoeten, iets uitstralen. Door uit te stralen, wat ons bezielt, wat de zin van ons leven is, kan die bezieling doorgegeven worden, met het effect van een steen die in de vijver gegooid wordt. De kring wordt steeds groter, het verspreidt zich.
Maar je kunt alleen dan iets uitstralen als er iets in je zit, iets dat een licht is voor je zelf, iets dat je bezielt, enthousiast maakt, idealistisch. Wij hebben het geluk dat wij als christen kunnen zeggen, dat het Jezus is die ons bezielt, die ons enthousiast maakt en in ons leven met ons meegaat. Wij kunnen zijn ideaal, zijn manier van leven uitstralen, en hopelijk zo doorgeven. Jezus ideaal is ook dat we in Zijn kracht, in Zijn nabijheid blijven geloven , ook als het tegenzit.
Als wij in verdriet, moedeloosheid, machteloosheid verstrikt zitten, zal Jezus ons ook de hand reiken en zeggen, “sta op”. Zijn kracht, die sinds onze doop in ons is, kunnen we dan weer uitstralen door ons leven op te pakken. Zijn kracht maakt ons krachtig.
En laten we net als de vrouw met de bloedingen, die in de tijd van Jezus onrein verklaard was, vol vertrouwen dicht bij Jezus blijven. Zij had gehoord van de kracht die van Hem uitging, zij geloofde daar in, en het openstaan voor Zijn kracht heeft haar beter gemaakt.
Door de kracht van ons gelovig vertrouwen in de Drie ene God, kunnen wij door onze levenshouding, getuigen van Gods onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen. Het zal de mensen die wij ontmoeten en onszelf, kracht geven. Amen.