Preek op 30-03-2017, donderdag in de 4e week van de Veertigdagentijd, diaken Eelke Ligthart
Dierbare medegelovigen, de oppositie tegen Jezus begint steeds erger vormen aan te nemen. Na zijn rede over het eeuwig leven en de rol die Jezus daarin heeft om het eeuwig leven te kunnen behalen, groeit de weerstand van de joden meer en meer. Zoals ze eerst enthousiast waren over de woorden die Hij sprak en de wonderen die Hij deed, worden ze nu achterdochtig en ontstaat er ongeloof. Hij de zoon van God, God zijn Vader, en Hij dus ook God, daar staan de joden absoluut niet achter. De waarheid zo zeggen ze, Gods woord staat in de heilige boeken. Wie daar aankomt, wie zich daar niet aan houdt, wie een loopje neemt met dat heilige , die moet dood.
De waarheid, wat is waarheid. De komende dagen wordt die vraag meerdere keren gesteld. De mensen van Jezus’ tijd, maar ook de mensen van onze tijd hebben het er moeilijk mee. Wat is absoluut waar, waar bestaat geen twijfel over? Wat gisteren waar was in onze tijd, is dat morgen of volgende week nog waar? Het is een eeuwig durende strijd onder de mensen, een strijd tot dat de dood er op volgt, ook nu nog. Zelfs Gods woord ontsnapt er niet aan. Men wil vaak niet naar elkaar luisteren en sluit zich op in de eigen mening, zonder open te staan voor verdere verdieping. Het sluit de mogelijkheid uit om te groeien in de waarheid. De dogma’s in de katholieke kerk, die door velen worden bekritiseerd, worden nog steeds door theologen bestudeerd en tegen het licht gehouden, en nieuwe inzichten worden getoetst, die in synodes worden besproken en soms jaren later pas in concilies worden aangevuld.
De joden houden alles vast zoals het is, maar Jezus zegt: “Gij onderzoekt de Schriften in de mening daar eeuwig leven te vinden, maar juist deze getuigen over mij. En toch wilt Gij niet tot mij komen om het leven te vinden”.
Mensen staan tegenover elkaar, en beroepen zich op dezelfde bronnen en proberen Jezus in een hoek te dringen in deze discussie. De Farizeeën beroepen zich net als Jezus op Mozes, op zijn wet, daar mag niemand tussen komen. Zo’n vrijbuiter als Jezus past daar helemaal niet tussen. Voor de Farizeeën was de wet van Mozes strikt, geen haaltje of jota mocht er aan worden veranderd.
Toch was het Mozes zegt Jezus, die de Joden er op wees hoe groot Gods barmhartigheid was en is. 40 Jaar lang is God met de Joden door de woestijn getrokken op weg naar het beloofde land. Een mensen leven lang trekt hij ook met ons mee, en wat zijn we soms ontevreden. De leer van Jezus over de liefde van zijn Vader, komt bij de mensen, soms ook bij ons, bij mij, niet binnen. De liefde eist wat van mensen, verdraagzaamheid, begrip voor anderen, meelopen met die ander zonder eisen te stellen. Zonder zo strikt naar de regels te kijken zoals de Farizeeën deden.
Zijn wij in staat het Woord van God zijn werk te laten doen, zonder terughoudendheid? Het nederig kunnen aanhoren, zonder mitsen en maren. Laten we ons vasthouden aan Jezus: De weg, de waarheid en het leven. Amen.