Preek op 27-08-2017, de 21e zondag door het jaar A, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Allemaal van harte welkom bij de viering van de eucharistie op de 21e zondag door het jaar.

In de lezingen van vandaag gaat het over verantwoordelijkheden, over mensen die sleutels hebben en zich toegang kunnen verschaffen tot belangrijke gebouwen ja zelfs de sleutels tot het Rijk der hemelen.

Wie geef je de sleutel van je huis als je met vakantie gaat of als je ziek te bed ligt. Wie mag je post bekijken of je huisdieren verzorgen? Aan wie vertrouw je in je afwezigheid die verantwoordelijkheid toe? Fysieke sleutels. Hoe kunnen wij als persoon sleutel figuren zijn in het leven dat we leiden als christen in de samenleving? Door elkaar te wijzen op de weg die ons door Jezus is toevertrouwd als sleutelrol naar een betere samenleving. Een goede viering toegewenst. (MIVA filmpje/deurkollekte).

preek

Dierbare medegelovigen, Shebna, de overste van de tempel, en daarmee ook de sleutelbeheerder van het paleis, heeft er een potje van gemaakt. Hij heeft misbruik gemaakt van zijn positie. Hij heeft zichzelf koninklijke rechten toegeëigend. Hoog in de rotsen heeft een graf voor zichzelf laten hakken en hij rijdt rond in koninklijke praalwagens.

Hij houdt zich niet aan de Thora; is geen voorbeeld van hoe je de weg van God bewandelt. Zijn taak om, net als de koning, dienstbaar te zijn temidden van zijn broeders en zusters, heeft hij veronachtzaamd. Dit is de reden dat hij uit zijn ambt wordt gezet door God zelf. In de verzen hiervoor staat hoe Shebna op gruwelijke wijze aan zijn einde komt.

Eljakim wordt de nieuwe sleutel beheerder van het koninklijk paleis. Zijn naam betekent: God richt op. Dat klinkt als een hoopvol perspectief. Wat hij opent, zal niemand sluiten . En wat hij heeft gesloten, zal niemand openen.

Soortgelijke woorden over binden en losmaken krijgt ook Petrus in het evangelie te horen, als Jezus hem symbolisch de sleutels van het koninkrijk der hemelen overhandigd. Petrus, de wankelmoedige leerling van Jezus, een van de twaalf, die in de lezing van vandaag, namens hen allen belijdt dat Jezus de Messias, de Christus is. De mensenzoon in wie het Messiaanse koninkrijk doorbreekt.

Petrus, zoon van Jona, noemt Jezus hem. Jona de oudtestamentisch profeet, die liever wegvluchtte van zijn taak en pas na drie dagen in het binnenste van een vis, een walvis volgens het liedje, te hebben gezeten, gehoor geeft en zijn opdracht van Godswege gaat beginnen.

Petrus, hij verloochende Jezus tot drie maal toe, is hartstochtelijk en impulsief. Maar Jezus noemt hem ook rots. Zoals zo vaak in de bijbel is je naam een program. Petrus moet een rots worden. Hij moet degene worden, die als een van de twaalf, de eerste volgelingen van Jezus bij elkaar weet te houden. Hen kan binden aan de leer van Jezus, hun rabbi en daarmee aan elkaar, tot een kerkgemeenschap. Tot een gemeenschap van mensen, die de blijde boodschap in hun hart meedragen en het koninkrijk der hemelen op deze aarde gestalte geven. Samen verbonden in het geloof in de Messias. Mensen van de weg zoals ze worden genoemd, gaande in het spoor van Jezus.

Petrus moet een rots worden, iemand waarop je kunt bouwen, een Christus volger aan wie Jezus zijn huis, zijn rijk der hemelen met een gerust hart kan toevertrouwen.

Als Jezus mensen ontmoet, dan gebeurt er iets. Op welke manier ze ook geblokkeerd zijn, door verlamming door hebzucht, eenzaamheid, macht, bezetenheid of blindheid, we kennen al die verhalen, Jezus heelt en geneest hen. Hij laat als het ware het program dat in mensen is neergelegd, beginnend bij onze doop, opnieuw zichtbaar worden. En ontsluit zo het rijk der hemelen voor hen en geeft het gestalte. De liefde van Jezus voor hen, voor ons, maakt het steeds opnieuw mogelijk om mensen te worden zoals God ze heeft bedoeld, een kind van God te zijn.

Bij onze doop is er een program op ons gelegd, onze naam is: Christen. Daarmee zijn wij tot sleutelhouders geworden van het rijk der hemelen. We hebben er zelf toegang toe, en kunnen het anderen laten zien, proeven en ervaren door er binnen te laten, het voor hen te ontsluiten.

Je komt in het rijk der hemelen door de sleutel van de liefde. Door ieder die we ontmoeten, in het voetspoor van Eljakim, in het voetspoor van Petrus, in het voetspoor van Jezus, te zien als een kind van God. Door met hen om te gaan als een broer of zus, als kinderen van de Vader die in de hemel is. Zo licht Gods program op in een ieder die we ontmoeten, en wordt het rijk der hemelen niet alleen ontsloten, maar wordt het zichtbaar hier onder ons.

Tot slot: als je in een kerk een Sint Petrus ziet staan met zijn traditionele sleutels, denk dan niet aan een heilige uit lang vervlogen tijden, niet enkel aan de paus van Rome, maar denk aan uw eigen sleutelrol als christen in onze samenleving, aan de weg van Jezus die je is toevertrouwd als een weg ten leven. Amen.