Preek op 24-12-2017, Kerstnacht, jaar B, pastoor Frank Domen

openingswoord

Lieve medegelovigen, van harte welkom op dit grote feest van kerstmis, de geboorte van Gods Zoon uit de Maagd Maria. Hij is de Redder van alle mensen op aarde, van alle mensen, die Hem als Redder aanvaarden.

Afgelopen woensdag was ik op de Katholieke Basisschool de Reflector in de Stad van de Zon. Voorafgaand aan hun kerstmusical mocht ik alle kinderen van de school iets vertellen over kerstmis.

Hun musical begon met een man in het zwart gekleed. Hij was de wereld en zocht het licht, want het was donker en koud. Opeens verschenen er winkelende mensen op het toneel. Maar wat zij ook kochten, dat was niet het licht dat de man van de wereld zocht. Want het licht van alle gekochte zaken ging aan en uit, aan en uit, en daar werd hij niet beter van.

Opeens waren wij in een groot stadion met een wereldberoemde popster. Zij zong prachtig. Maar na afloop bleek de popster helemaal niet zo aardig, noch naar de journalisten noch naar haar jeugdige fans. Ook dat was niet het licht, dat de man van de wereld zocht.

Toen waren wij in een groot paleis met wel 1000 lampen. Maar de koning en de koningin lieten geen kinderen binnen om te genieten van al dat licht. Zelfs van hun eigen kind hielden zij maar een klein beetje. Ook die 1000 lampen gaven dus niet het warme licht, dat de wereld zocht.

En toen bleek er onder dat winkelende publiek van het eerste bedrijf een vrouw te zijn, die een boek had gekocht met daarin het kerstverhaal. Jullie begrijpen het: dat was het licht, dat de wereld zocht.

Lieve mensen, wij hebben onze inkopen gedaan en dat hoort er ook bij. Maar het gaat om de verjaardag van Jezus Christus, zijn geboorte. Het allerbelangrijkste, is dat wij bij Hem op bezoek gaan.

Op kraamvisite komen niet Jan en alleman. Alleen mensen met een bijzondere band komen een pasgeboren kindje en de ouders bezoeken.

Wij zijn allemaal geroepen tot een bijzondere band met Jezus Christus, met zijn Moeder Maria en Sint Jozef. Wij zijn familie van hen en van de nieuwgeboren baby. En dus komen wij vaker op bezoek. Wij zullen het Kind zien opgroeien. Misschien gaan wij weleens iets leuks met het Kind doen. Het gaat in ons leven echt een rol spelen.

Laten wij Jezus Christus als onze Redder aanvaarden. Laten wij luisteren naar zijn wijze lessen. Laten wij als gelovige mensen Hem en elkaar betrekken bij al onze vreugde, bij al ons verdriet en onze zorgen. Hij is gekomen voor jou persoonlijk en voor ons allen samen.

openingsgebed

Laat ons bidden. God, Gij hebt deze heilige nacht doen stralen door de luister van het ware licht. Wij bidden U: laat ons, die op aarde het mysterie hebben leren kennen van dit licht, ook de vreugde ervan genieten in de hemel. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon, die … Amen.

preek

Het werkt eigenlijk altijd: als wij een pasgeboren baby zien, smelt ons hart. Wij glimlachen, of stralen zelfs breeduit, misschien zonder het te beseffen. Sommige mensen denken terug aan de tijd, dat zijzelf klein waren of herinneren zich de geboorte van hun eigen kinderen en kleinkinderen. Wij strekken onze hand uit om dat piepkleine handje vast te houden en om het kindje over dat heerlijk zachte wangetje te strelen. Als het mag, willen wij het kindje graag even vasthouden, het wiegen en er naar blijven kijken en hoe langer wij dat doen, hoe meer onze vertedering toeneemt. Dat nieuwe leven is zo breekbaar en kwetsbaar, maar ook zo vredig en mooi, dat wij helemaal vervuld worden van liefde en blijdschap.

Wat heeft dit alles met Kerstmis te maken? Welnu, de tweede lezing van de heilige kerstnacht vertelt ons, dat de genade van God op aarde is verschenen en in het evangelie melden de engelen de vreugdevolle boodschap, dat vandaag de Redder van heel de mensheid is geboren.

Maar de Zoon, die vandaag tot ons spreekt, is de baby uit Bethlehem. Niet de volwassen rabbi – leraar – naar wie wij gewend zijn te luisteren. Hij houdt geen preek, vertelt geen mooie verhalen of gelijkenissen waarover wij kunnen nadenken. Hij spreekt woordeloos, Hij raakt ons hart, zoals andere baby’tjes dat ook doen. Zijn onschuld en zijn kwetsbaarheid en liefde drukken de boodschap van Gods genade in ons hart op een manier, die wij niet onder woorden kunnen brengen. Zoals wij een hand uitstrekken naar zijn kleine handje, zo richt Hij zich tot ons en spoort ons aan op Hem te reageren, niet met woorden, maar met een volkomen openheid van hart.

Gedurende deze kerstdagen vieren wij vreugdevolle feesten, in de kerk en thuis. Het is een tijd waarin wij geschenken uitwisselen en elkaar vrede en geluk toewensen. Maar eigenlijk is het vooral een tijd om eens rustig naar het Kind in de kribbe te kijken, een tijd van kijken zonder woorden, maar wel met vreugde.

Richten wij onze ogen op Jezus in de kribbe. Wij kunnen het ons nauwelijks voorstellen, maar proberen wij eraan te denken, dat de Schepper van hemel en aarde daar volkomen hulpeloos in de kribbe ligt en kijken wij wat er in ons hart gebeurt. Genieten wij van zijn eerlijke en zuivere liefde en moge dat ook in ons eigen hart liefde opwekken. Strekken wij onze handen naar Hem uit en raken wij Hem aan. Dat kan … strakjes in de heilige Communie. Omarmen wij Hem en houden wij Hem dicht bij ons hart.

Als wij dan met elkaar omgaan, beste medegelovigen, is Jezus Christus, de Koning van de Vrede, er altijd bij. Zou dat niet een wereld van verschil uitmaken!? Met Hem erbij zijn wij in het dagelijkse leven misschien meer geduldig en vergevingsgezind en dan ervaren wij vanzelf ook meer vrede in ons eigen hart.

Zou het ook niet voor bijvoorbeeld onze regeringsleiders een groot verschil uitmaken als zij bij het maken van nieuwe wetten Jezus Christus voor ogen zouden hebben!? Ofschoon onze Nederlandse economie als kool groeit gaan chronisch zieke mensen – als ik goed geïnformeerd ben – er vanaf 1 januari 395 tot 1.916 euro per jaar op achteruit. Waarom moeten mensen, die het al zo zwaar hebben het nog zwaarder krijgen, terwijl veel andere mensen, die al zo goed hebben het nog beter gaan krijgen!?

Er gaat momenteel bijna geen dag voorbij of er wordt wel iemand neergestoken of neergeschoten.

Er komen steeds meer problemen: verslaving aan alcohol en drugs, maar nu worden ook de negatieve invloeden van onze smartphones duidelijk: bijziendheid, concentratieproblemen, slaapproblemen en depressies.

Wat kunnen wij daaraan doen!? De vrede, die wij met kerstmis in eigen hart ervaren bij God afsmeken voor die mensen, die kwaad doen of die onder kwaad gebukt gaan; voor mensen, die niet opkomen voor de zwaksten of zelfs geen respect hebben voor het leven van een ander. Kerstmis is een gave en tegelijk een opgave. God neemt de moeite om uit die hoge en veilige hemel neer te dalen. Nemen wij de moeite om liefst iedere dag even te bidden voor die mensen. Een kleine moeite, die grote gevolgen kan hebben: vrede onder meer en meer mensen. Is dat niet waarnaar wij allen verlangen: een wereld van vrede!?

Jezus is de Koning van de Vrede. Als familie van Hem zouden wij kunnen zeggen, dat wij dan prinsen en prinsessen van de vrede moeten zijn: thuis, op het werk, op school, op het sportveld, overal wij komen.

Wonderen bestaan, lieve mensen, ze gebeuren werkelijk. Wij moeten er wel in geloven en erom vragen. Vorig jaar september was ik met een groep parochianen in de Mariabedevaartsplaats Medjugorje in Bosnië en Herzegovina. Daar ontmoetten wij een 24-jarige jongen uit Ierland, Darren. Hij zal al 10 jaar in een rolstoel, helemaal spastisch. Twee dagen na thuiskomst zagen wij op een filmpje op YouTube, dat hij plotseling was opgestaan. Inmiddels hem ik hem alweer twee keer daar ontmoet. Hij loopt als een trein.

Werken wij aan het wonder van de vrede, ieder moment van de dag. Bidden wij om het wonder van Gods vrede, liefst iedere dag minstens één keer.

Ik wens jullie allen van harte een Zalig Kerstfeest. En alvast Gods Zegen voor het nieuwe jaar 2018! Amen.