Preek op 23-03-2017, donderdag in de 3e week van de Veertigdagentijd, diaken Eelke Ligthart
Dierbare medegelovigen, hoe dichter we bij Pasen komen, lijkt het wel dat er steeds meer tegenstellingen komen in de lezingen. Tegenstellingen in de eerste lezing over wat Mozes en zijn volk met Jahwe hebben afgesproken. Hoe het volk dat Mozes uit Egypte heeft geleidt, weg uit de slavernij, hun leven moeten leiden daar in de woestijn. Ze zijn nog maar een korte tijd onderweg of ze zijn de Heer al vergeten en aanbidden niet Hem, maar allerlei afgoden beelden. Het is een klagend volk geworden. Natuurlijk is het niet eenvoudig om door de woestijn te trekken en zich af te vragen waar dan dat beloofde land is. Het brood is op, het vlees is op, en veel water is er ook al niet meer. Ze zijn vergeten dat God altijd zorgt, hoe dan ook. Manna en kwartels geeft hij hun te eten. Mozes slaat water uit de rots. Toch spreken ze over terugkeer naar de vleespotten van Egypte. Hun vertrouwen op de Heer is tot het nulpunt gedaald. De mens van deze tijd zeurt en klaagt nog net zo als de Israëlieten ver voor de komst van Jezus op aarde.
Ook in het Evangelie gaat het de voortdurende discussie tussen Jezus en de Joden. Het is geen onderhandeling. Jezus doet geen water bij de wijn, Hij doet er eerder een schepje bovenop. Hierdoor staan zijn tegenstanders nog feller tegen Hem op. Jezus wijst de wet niet af maar voegt er de liefde aan toe. De liefde die spreekt uit het woord van God. Zijn liefde overstijgt de wet.
Hoe anders is dat vaak in onze tijd. Wil je echt christen zijn, die het woord van Christus onderhoudt, dan ben je al gauw een buitenbeentje. Openlijk spreken over je geloof wordt al snel aangeduid als afwijkend, je bent al gauw een vrome, afwijkend van wat er in de maatschappij voor abnormaal wordt neergezet. Geloven wordt in onze samenleving steeds meer iets dat je thuis, achter je eigen voordeur mag doen. Principiële standpunten, mensen die staan voor hun geloof, en net als Jezus geen water bij de wijn doen, daarvoor is er in de samenleving bijna geen plaats meer. Vele christenen horen dan dat de Kerk mensen uitsluit, maar dat is de omgekeerde wereld. Jezus omarmt alle mensen en sluit niemand buiten, als het uitgangspunt maar Zijn liefde, Zijn woord van God is.
Het heeft Jezus uiteindelijk zijn leven gekost. Daarmee heeft Hij het voor ons mogelijk gemaakt, dat ook wij deel krijgen aan het eeuwig leven bij zijn Vader.
De Israëlieten worstelden veertig jaar in de woestijn om het beloofde land te bereiken, hun hemel op aarde. Ook wij moeten dat kunnen, maar dan wordt er van ons gevraagd Zijn woord te onderhouden. In deze vastentijd kunnen we, ook op aandringen van Paus Franciscus ons verdiepen in het woord van God door momenten te vinden een stukje uit het Evangelie te lezen en te overwegen. Dat het een ommekeer bij ons teweeg mag brengen. Amen.