Preek op 21-05-2017, de 6e zondag van Pasen, diaken Eelke Ligthart

Preek op 21-05-2017, de 6e zondag van Pasen, diaken Eelke Ligthart

OPENINGSWOORD

Allemaal van harte welkom bij de viering van de H. Eucharistie op de zesde zondag van Pasen.

De lezingen van vandaag zijn een perfecte aanloop tot het feest van Hemelvaart, volgende week donderdag en het feest van Pinksteren weer tien dagen later.

Aan het einde van de aanwezigheid van Jezus bij zijn leerlingen spreekt Jezus zijn zorg uit: de mannen die hij getracht heeft te vormen, met wie hij een hele tijd is opgetrokken, die moeten binnen afzienbare tijd zijn leer voortzetten.

Tot tweemaal toe zegt hij: ‘Als je mij liefhebt, zul je mijn geboden onderhouden. Wie mijn geboden onderhoudt, hij is het die mij liefheeft.’ In feite worden de leerlingen er op gewezen dat de relatie met God er een is van echte liefde die moet blijken uit het gedrag van de mensen.

PREEK

In het evangelie van vandaag – een deel uit Jezus’ afscheidsrede uit het Johannesevangelie – horen we hoe Jezus met het oog op zijn naderende dood zijn zorg uitspreekt voor wie hij achterlaat.

Zorg die, bijvoorbeeld, herkenbaar is bij ouders, en grootouders, die met liefde een gezin hebben gesticht en die voelen dat hun tijd gekomen is, om hun kinderen los te laten. Ouders die weten dat hun taak volbracht is, en met vertrouwen de toekomst van hun kinderen tegemoet zien. Hopend, dat het gezin, niet uit elkaar valt, maar doorgaat op basis van de liefde die hen is voorgeleefd, en de normen en waarden die zij hebben meegekregen. Maar zoals kinderen in één gezin onderling sterk kunnen verschillen, zo geldt dat ook voor de volgelingen van Jezus.

Wanneer Jezus zelf niet meer fysiek aanwezig is, moet er een bindende kracht zijn die de eenheid in de verscheidenheid bewaart. Die kracht zegt Jezus zijn leerlingen vandaag toe. Als hij heen gaat, laat hij hen niet verweesd achter, maar zal hij hen een Helper sturen, de Geest van de waarheid, de Parakleet.

Voorwaarde voor de komst van die Helper is wel het onderhouden van Jezus’ geboden.

En de voornaamste geboden die hij hen heeft meegegeven zijn de liefde tot hem en zijn Vader en het bewaren van de onderlinge liefde. Dan – in het liefdevolle samenzijn van de parochie in Jezus’ naam – komt hij zelf aanwezig. Jezus leeft niet alleen door bij zijn Vader, maar ook in de parochies , en in elk van ons. Wij belichamen zijn geest en vormen samen het lichaam van Christus. Wij worden gesterkt en hopelijk aangestoken, begeesterd om naar buiten te treden, buiten de kerk, zijn boodschap handen en voeten te geven.

In de eerste lezing van vandaag uit de Handelingen van de Apostelen, ook wel het ‘evangelie van de Geest’ genoemd, hoorden we hoe het er in de praktijk van de jonge christengemeente aan toeging.

Al snel is er een taakverdeling zichtbaar. De apostelen verkondigen het woord, en anderen, de diakenen, richten zich meer op verschillende aspecten van concrete hulp. Maar daar wordt niet statisch mee omgegaan. Waar aanpassing nodig is aan de behoeften van de plaatselijke gemeente, is daar ruimte voor. Zo gaat dat ook met diaken Filippus, die wanneer de christenvervolgingen daar aanleiding toe geven, zijn aandacht voor het sociaalmaatschappelijk werk onder de Helleense weduwen verplaatst naar de verkondiging van de Blijde Boodschap in Samaria.

Zonder strakke regie van bovenaf vinden verschuivingen in de taakverdeling plaats en dat blijkt ten goede te komen aan de groei van de parochie.

Verscheidenheid hoeft niet altijd een bedreiging te zijn, maar kan juist worden gezien als een wezenlijk aspect van het samen kerk zijn, dat nodig is om de Geest vrij te kunnen doen waaien.

De Heilige Geest is geen geest die mensen in hokjes plaatst, die mensen onderling verdeelt en wegstopt in hokjes, in een beperkte ruimte zonder vrijheid van denken en handelen.

De mensen die door het woord van Filippus tot geloof in Jezus waren gekomen en door hem waren gedoopt, ontvingen later ook de heilige Geest. Waarmee ook de opdracht die Jezus zijn leerlingen gaf en zijn bezieling, op hen overgaat.

En zo gaat het tot op de dag van vandaag.

Bij de houding van dienstbaarheid en gerichtheid op het welzijn van anderen die daarbij hoort, staat niet het eigen ik zelf centraal, maar de ander.

Mag de komst van de Geest ons weer herinneren aan wat Jezus voor ogen had: een gemeenschap waar mensen elkaar gelukkig maken. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments