Preek op 18-05-2017, donderdag in de 5e week van Pasen, diaken Eelke Ligthart
Dierbare medegelovigen, Paulus en Barnabas keerden terug naar Jeruzalem om in een eerste apostelconcilie de problemen die ze zijn tegen gekomen voor te leggen. Moeten alle nieuwe christenen heel de Joodse traditie overnemen of niet? Het ging namelijk over de besnijdenis voor die heidenen die het geloof hadden aangenomen. Waar mensen met elkaar hun problemen bepraten, met respect voor ieders mening, komt men tot een oplossing. Petrus voert als argument aan dat God blijk heeft gegeven van zijn vertrouwen in de heidenen door hun de H. Geest te schenken, “die ook aan ons is geschonken” , aldus Petrus.
“Waarom wilt gij God nu tarten door de leerlingen een juk op de hals te leggen, dat noch onze vaderen noch wij in staat zijn geweest om te tillen.
Het geloof komt van God, door de werking van de H. Geest. Riten en vormgeving zijn menselijke gegevens. Dank zij jonge kerkgemeenschappen ontdekken we in deze jaren van geloofsverlating, toch weer nieuwe vormen. In plaats van hen achterna te zitten met voorschriften en bepalingen kunnen we van hen leren, hoe we ons geloof ook kunnen beleven.
Voor God zijn alle mensen gelijk: Jood of heiden, blank of zwart. Wat uiteindelijk alleen maar telt, is het geloof in God en in zijn zoon Jezus. Dat geloof en die genade mogen door mensen niet worden gemanipuleerd. Het is Jezus die redt, niet de regels van de mensen. Wij mensen moeten onze medemensen op de weg van Jezus zetten ze in contact met Jezus brengen. Dat wij en anderen ons hart openen om God toe te laten. De rest is Gods werk, iets persoonlijk tussen God en de mens die tot geloof komt. Voor God telt alleen het hart van de mens, daarin wil hij neerdalen om het om te vormen tot zijn eigen woning. De zorg voor zijn woning in ons hart is aan ons. Die zorg overstijgt iedere wet of moraal. In Jezus blijven, kan alleen als we hem echt liefhebben, echt in ons hart sluiten “als gij mijn geboden onderhoudt, zult gij in mijn liefde blijven, gelijk ik die de geboden van mijn vader heeft onderhouden, in zijn liefde blijf ”. Een opmerkelijke zin. Het verwijst feitelijk naar de vrijheid van de Zoon. Hij, Jezus, zou bij wijze van spreken anders hebben kunnen besluiten. Maar Jezus houdt zoveel van zijn Vader, dat het onvoorstelbaar is dat Hij buiten de liefde van zijn vader kan leven. “Niet mijn wil geschiede, maar de Uwe”. Het is dankzij de liefde van de Vader, waardoor Jezus zichzelf helemaal kon geven. Bidden we om kracht om te zijn zoals God ons heeft bedoeld. Dat we trouw mogen blijven zoals Jezus aan zijn Vader. Dat vergt inspanning, geloof, maar vooral liefde naar God en elkaar. Amen.