Preek op 10-08-2017, donderdag in de 18e week door het jaar 1, diaken Eelke Ligthart
openingswoord
Welkom bij de viering van de H. Eucharistie op deze donderdag. Vandaag vieren we het feest van de H. Laurentius. Ten tijde van de vervolgingen onder keizer Valerianus in het jaar 258, stierven op 6 augustus paus Sixtus II, en zes van de zeven diakens van de stad Rome de marteldood. Diaken Laurentius stierf vier dagen later. Aan hem was namelijk de zorg toevertrouwd over de kerkschatten. Men droeg hem op de rijkdommen van de kerk te gaan halen en deze te overhandigen aan de keizer. Laurentius vroeg twee dagen om deze opdracht te volbrengen. Laurentius bracht toen de armen van de stad voor de overheden en zei: “Zie hier de rijkdommen van de Kerk”. Hierop werden de machthebbers kwaad en besloten ze Laurentius, vast gebonden op een rooster leven te braden boven een vuur. Moge hij een voorspreker zijn voor allen die zich vanuit een christelijk dienstbetoon inzetten voor de allerarmsten en behoeftigen in onze wereld.
preek
Dierbare medegelovigen, het evangelie van de graankorrel in de aarde verwijst op deze dag naar de vruchtbare marteldood van de H. Laurentius. Door te sterven brengt de graankorrel nieuwe vruchten voort. Wanneer de graankorrel niet in de aarde valt, zal hij niet ontkiemen en niet uitgroeien tot een nieuwe aar met vele nieuwe vruchten. Het is een prachtig beeld uit de natuur en tegelijk een vergelijking met de verrijzenis en het eeuwige leven. Juist door te sterven, kreeg Laurentius deel aan het nieuwe eeuwige leven.
Naast deze voor hemzelf bracht zijn leven nog meer vrucht: allereerst door zijn voorbeeldig leven als diaken en door zijn persoonlijk geloof in de levende en verrezen Heer, maar ook door zijn heiligheid, waardoor velen hem aanroepen als voorspreker. Hij heeft door zijn dienstbaarheid en geloof het leven ten eeuwige leven bewaard.
Ook in de 1e lezinglaat Paulus het weten: Wie karig zaait zal karig oogsten en wie overvloedig zaait, zal overvloedig oogsten. Een mooie verwijzing naar het zaad in de aarde. Het is niet zozeer de gave van het eigen leven, maar het accent ligt meer op het geven van aalmoezen. God houdt van een blijmoedige gever, maar laat de mens vrij om te doen wat zijn hart hem ingeeft. En God heeft de macht om de milde gever met gaven te overstelpen en wel zo dat de gever genoeg over heeft voor elk goed werk. Wanneer mensen meer vanuit dit vertrouwen zouden kunnen leven, dan zou de wereld er anders uitzien. Het is vermenigvuldigen door te delen.
Het is groeien en vrucht dragen door weg te geven. Moge de H. Laurentius hierbij voor ons allen, ook voor mij als diaken, een voorbeeld en een voorspreker zijn. Amen.