Preek op 05-03-2017, de 1e zondag van de Veertigdagentijd jaar, pastoor Frank Domen
openingswoord
Broeders en zusters, van harte welkom bij deze heilige Eucharistievering, deze Offermaaltijd van de Heer.
Reparatie van de klokken …
Afgelopen donderdag zijn wij met de vormselvoorbereiding begonnen en met de voorbereiding op de Eerste Heilige Communie zitten we al zo’n beetje op de helft.
Kinderen kunnen soms heerlijke uitspraken doen. Afgelopen dinsdag zei een communicantje tegen mij: “Pastoor, als u het over mij heeft, wilt u dan niet zeggen ‘communicantje’, want ik ben al groot. Wat een zelfbewustzijn.
Lieve mensen, zijn wij al groot? Groot in het geestelijke leven? Is onze liefde voor God en medemens de afgelopen jaren voldoende gegroeid? Wij kunnen van goed naar beter en in de hemel gaan wij van beter naar best. Laten wij ons best doen om beter te worden. Laten wij de genade van deze heilige Veertigdagentijd gebruiken om veel goede vruchten voortbrengen, vruchten van liefde.
openingsgebed
Laat ons bidden. Almachtige God, leer ons in deze veertigdagentijd met meer toeleg en vroomheid het evangelie te beleven, en beter te begrijpen, dat wij niet leven van brood alleen, maar van elk woord, dat Gij ook spreekt in deze tijd. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.
er is geen kinderwoorddienst
preek
Broeders en zusters, uiteraard is ieder evangelie belangrijk. Het zijn woorden van en over Onze Heer Jezus Christus. Maar als wij er goed over nadenken, gaat dit evangelie ook over ons, over de innerlijke strijd, die wij dagelijks moeten voeren, met onszelf, met medemensen, met de duivel, misschien zelfs wel met God, omdat zijn heilige Wil en de onze niet altijd met elkaar overeenstemmen. Het evangelie gaat over het mysterie van goed en kwaad.
De duivel wordt hier – en ook nergens anders in de heilige Schrift – niet afgebeeld als een lelijke monster met hoorntjes en bokkenpoten. Maar innerlijk is hij natuurlijk wel een monster. Kijken wij maar naar wat de terroristen van IS doen.
Hij lijkt vandaag met een zekere eerbied over God te spreken, maar als de duivel zijn mond opendoet, zit er gegarandeerd een addertje onder het gras. De duivel kent de heilige Schrift en hij weet voor elke situatie het juiste citaat te kiezen. Een pastoor kan er nog wat van leren.
Kan de duivel Jezus zomaar op de bovenbouw van de Tempel plaatsen? Is er een berg, die zo hoog is, dat je vandaar alle koninkrijken van de wereld kunt zien? Nee, beste medegelovigen, zo’n berg bestaat niet en ik denk dan ook, dat de duivel in een visioen Jezus al die koninkrijken liet zien. En dat hij Jezus ook op deze manier op die bovenbouw van de Tempel plaatste.
Het evangelie gaat niet over hoe de duivel eruitziet, maar over alle bekoringen, die mensen kunnen ondergaan. De drie bekoringen in de woestijn zijn een samenvatting van alle mogelijke bekoringen en Jezus heeft ze ondergaan. Zo maakte Hij duidelijk, dat bekoringen horen bij het leven van iedere gelovige.
De bekoringen van Jezus speelden zich diep in zijn Hart af. Maar hadden deze bekoringen wel zin? Vooraf stond toch al vast dat het goed zou aflopen? Dat had de duivel ook kunnen weten. Jezus was en is immers de Zoon van God.
Misschien hebben sommige mensen er moeite mee, dat Jezus door de duivel werd bekoord. Dat zou kunnen betekenen, dat zij het mens-zijn van Jezus nog niet serieus genoeg nemen. Jezus heeft niet als een soort acteur een menselijke rol gespeeld, is niet gedurende enkele jaren in de huid van een mens gekropen. Nee, Hij is helemaal mens geweest, zoals wij, en in de hemel is Hij dat nog steeds: helemaal God én helemaal mens.
Tot de menselijke natuur behoren niet alleen lijden en sterven, maar ook de kwetsbaarheid, de mogelijkheid om van de goede weg af te raken.
Als wij goed naar dit evangelie luisteren, horen wij in alle drie de bekoringen hetzelfde thema: het verlangen naar macht.
Jezus werd door de duivel aangespoord zijn macht uit te buiten. Om de mensen brood te geven en nog meer brood, meer auto’s en meer vakanties, om de mensen een comfortabel leven te geven, want dan zouden alle mensen Hem aanhangen en zou Hij met het volk kunnen doen wat Hij wilde. Hij zou in het parlement de meeste zetels hebben, een kamermeerderheid.
Als Hij van de bovenbouw van de Tempel zou springen en door de engelen van God zou worden opgevangen, dat zou Hem groot aanzien geven en dan zouden alle mensen Hem volgen.
En als Jezus zich bij de derde bekoring onder de macht van de duivel zou stellen, zouden alle koninkrijken van de aarde Hem toebehoren. Wat wil je nog meer!? Als alles Hem zou toebehoren, hoefde Hij niet meer aan het Kruis te sterven.
Uiteraard wilde Jezus Christus niet onder de macht van de duivel staan. Het doel heiligt niet de middelen. Hij heeft zelfs niet boven de mensen willen staan. Hij heeft hen nooit voor zichzelf willen gebruiken. Hij is mens onder de mensen gebleven, solidair met armen en zwakken, vertrouwend op God.
Hij heeft het niet gemakkelijker gehad dan wij. Of beter gezegd: Hij heeft het zichzelf niet gemakkelijk gemaakt. Want Hij wist, dat het ook voor de apostelen niet eenvoudig zou zijn en voor ons, zijn volgelingen, evenmin.
Ook wij ondergaan iedere dag de nodige bekoringen. De bekoring om iemand niet te helpen, want wij hebben het al zo druk. De bekoring om ons te laten gaan in onze boosheid, want dan zijn wij onze frustraties kwijt. De bekoring om niet te delen, want wij hebben het al zo vaak gedaan en die ander vrijwel nooit.
En hoe hoger een mens is geplaatst, zowel in de Kerk als in de samenleving, des te groter is de bekoring om misbruik te maken, om macht uit te oefenen. Wij zien dat met een zekere regelmaat op het journaal gebeuren. Sommige mensen bezwijken iedere keer weer voor de bekoring om een schijnbaar uitzichtloze situatie met oorlog en geweld op te lossen. Een sterke man of vrouw zal wel even orde op zaken stellen.
Beste medegelovigen, Jezus Christus heeft tegen al die machtsdromen “nee” gezegd. Hij liet zich liever aan het Kruis slaan dan dat Hij zijn macht zou misbruiken.
Het zou in deze Veertigdagentijd voor ieder van ons een mooi aandachtspunt kunnen zijn om waar dan ook orde op zaken te stellen, enkel en alleen door middel van liefde en vrede. Amen.