Preek op 01-10-2017, de 26e zondag door het jaar A, diaken Eelke Ligthart
openingswoord
Allemaal van harte welkom bij de viering van de eucharistie op de 26e Zond. d.h. Jaar. Vandaag krijgen we een herkenbaar evangelie voorgeschoteld, het gaat over ons. Twee zonen die van hun vader in zijn wijngaard moeten gaan werken. De een zegt ja, dat is goed, maar doen het niet; de ander zegt nee, maar komt daar later op terug en gaat toch in de wijngaard van zijn vader werken. Hoe kan die vader op die zonen vertrouwen? Hoe kunnen wij nog vertrouwen op wat mensen zeggen? Hoe kun je je hart nog volgen zonder wantrouwig te worden naar elkaar.
Laten we proberen daar in deze viering over na te denken.
Ik wens ons samen een goede viering toe.
preek
Dierbare medegelovigen, het komt nogal eens voor dat wij het vertrouwen in mensen en instanties verliezen. Ze doen niet wat ze zeggen en laten je in verwarring achter. Toch worden wij vaak ook weer door mensen op de juiste weg gezet en kunnen we, misschien met enige aarzeling dat vertrouwen terug krijgen.
Zo gaat het ook met God. “Waar is toch die God die op ons past, en voor ons zorgt”? Een veel gehoorde vraag. “Als we hem nodig hebben is hij er niet, of Hij lijkt heel ver weg”. Ons vertrouwen op Hem is dan ver te zoeken. Hoe kunnen wij ons vertrouwen op God en onszelf versterken? Want daar gaat het over in het evangelie.
Die vraag van Jezus over die twee zonen is een reactie op de vraag van de priesters naar de bevoegdheid van Jezus. Een stukje eerder in het evangelie komt die bevoegdheid ter sprake. Hoe haalt Jezus het in zijn hoofd om onderricht te geven in de tempel? Dat is toch alleen weggelegd voor priesters! Maar Jezus beantwoord die vraag niet, maar hij stelt vragen. Hij is overtuigd van zijn gezag. Johannes immers, zo staat er, beoefende gerechtigheid en het gewone volk vertrouwde hem en daaraan ontleende hij zijn gezag. Kortom: het geloof van het volk heeft hem de bevoegdheid gegeven.
Dan vraagt Jezus aan de priesters welke van de twee zonen, de wil van zijn vader doen in de wijngaard. En dan blijkt dat het er niet om gaat wat ze zeggen, maar om wat ze uiteindelijk doen. En daarmee geeft Jezus feitelijk antwoord op de vraag naar zijn bevoegdheid. Hij is bevoegd omdat Hij de wil van zijn vader doet, en hij voelt zich daarin bevestigd, doordat het volk Hem vertrouwt.
Maar nu wij, Hoe weten wij wat de wil is van God? Wat moeten wij doen om te weten wat goed is en kwaad? Als je die vraag aan jezelf stelt is het verwonderlijk, dat wij best weten en zuiver aanvoelen wat goed is of kwaad. Je voelt, als je eerlijk bent tegenoven jezelf, best wel aan wat onrecht is en wat de wil van God is.
Wij hebben dat gevoel meegekregen, om te beoordelen hoe een mens is en of je Gods wil doet. Natuurlijk zijn er regels, waar we ons in het dagelijks leven aan moeten houden. Regels die beschermen, regels die terecht wijzen. Maar uiteindelijk gaat je hart boven de regels, zo leert Jezus ons. Leven volgens je hart. Maar kunnen wij dat in deze tijd, waarin waarden en normen vervagen, geloofswaarheden met een korreltje zout worden genomen? Kunnen we nog wel vertrouwen op ons hart. Je haalt je hart op aan mensen die het hart op de goede plaats hebben, mensen die haarscherp in de gaten hebben, waar de grens ligt tussen goed en kwaad. Mensen die het opnemen voor anderen die niet mee kunnen komen in de huidige maatschappij. Voor die mensen kun je je hart ophalen.
Je houdt je hart vast, als je ziet hoe mensen over mensen oordelen, hoe de politiek op sommige punten een tweedeling in de maatschappij teweeg brengt,
Hoe de misdaad soms triomfen viert. Daar hou je je hart voor vast, want ongemerkt neem je iets van dat negatieven mee, ongemerkt ga je meedoen in die negatieve gedachten spiraal.
En kunnen we dan nog vertrouwen op ons hart? Zijn we dan nog wel bevoegd elkaar te wijzen op de weg van God ?
Bevoegdheid moet blijken, met name de bevoegdheid om herder te zijn voor elkaar. Niet alleen de gewijde pastoor en diaken, maar wij allen zoals we parochie gemeenschap willen zijn: een groot vertrouwen vanuit ons hart en een nog groter vertrouwen op God onze vader.
Hij geeft ons de juiste woorden in ons hart om Hem te volgen en datgene te doen wat Hij ons heeft voorgeleefd: het vasthouden van een hand, een hand op een schouder, een luisterend oor.
Hier samenkomen om ons hart te vullen met zijn genade, stil te worden om te bidden, afzonderlijk, maar nog meer met elkaar, de Geest van God ervaren.
Het is goed voor het vertrouwen op God en op elkaar.
Laten we steeds op nieuw bidden en werken dat dat ons gegeven mag worden. Amen.