Preek op 03-08-2017, donderdag in de 17e week door het jaar 1, diaken Eelke Ligthart

Dierbare medegelovigen, met de parabel over het sleepnet eindigt Matteüs hoofdstuk 13. Een hoofdstuk met allemaal gelijkenissen. Maar deze parabel, van het sleepnet met vissen, legt een duidelijk accent op het lot van hen die door de mand vallen.

“Het Rijk der hemelen gelijkt op een sleepnet, dat in zee geworpen, vissen van allerlei soort bijeen bracht”. Je zou kunnen zeggen dat het de aardse bestaansvorm is van het Rijk. Vissen, mensen van allerlei soort, goeden en kwaden leven samen. Ze behoren allen tot het Rijk. Niets is definitief. Van niemand is het aardse bestaan definitief vast gelegd. Immers wie liefheeft, kan liefdeloos worden; wie de waarheid spreekt, kan leugenachtig worden, wie eenvoudig van hart is, kan die eenvoud door trots verliezen. Ook kan iemand die nu kwaad is zich altijd nog bekeren.

Er komt echter een moment dat het niet meer mogelijk is: Het eindoordeel.

Dan gebeurt de definitieve scheiding tussen goeden en slechten. Heeft Matteus in deze parabel dan alleen maar oog voor de slechten? Daar waar het oorspronkelijk beeld goeden en slechten, tarwe en onkruid, samen op groeiden, worden nu de slechten een toekomst in het vooruitzicht gesteld: Vuuroven, geween en tandengeknars. Een verschrikkelijk oordeel wacht hen als ze hun leven niet beteren. Het gaat bij Matteüs om de levensverbetering die bij mensen mogelijk is.

Het verhaal over het oordeel is er niet om mensen angst aan te jagen en te vernederen. Matteüs pak zijn gelovigen, en ook ons, krachtig aan, dat is zeker. Maar het eind oordeel dient bij hem zeer nadrukkelijk als een oproep tot bekering. “Om de slechten tussen de rechtvaardigen uit te zoeken”.

Wie zijn die slechten? In het Matteüsevangelie kun je zeggen dat hij drie categorieën christenen op het oog heeft. Kleingelovigen, mensen met een gebrek aan geloof, de lauwe christenen. Een andere groep zijn de huichelaars. De mond vol van vrome dingen, maar het vergeten in praktijk te brengen. De derde groep zou je kunnen zeggen zijn de superieuren. Ze roepen : Heer, Heer, maar zijn een ergernis voor de kleinen.

Maar lieve medegelovigen, niemand ontsnapt uiteindelijk aan Jezus, de machtige Koning van het Rijk. Maar zelfs in zijn almacht is Hij liefdevol en barmhartig. Deze waarschuwing van Matteüs is er het zoveelste bewijs van.

Liefhebben is oproepen tot bekering, bekering van zondig mensen, die zo nu en dan ook best wel al een beetje heilig zijn. Amen.