Preek op zondag 15-05-2016, Hoogfeest van Pinksteren, jaar C, pastoor Frank Domen
CRÈCHE
openingswoord
Lieve mensen, allemaal welkom op dit Hoogfeest van Pinksteren. Het is het geboortefeest van de Kerk, haar verjaardag.
Maar… bestond de Kerk niet al vóór Pinksteren!? Jezus had toch al lang de apostelen geroepen!? Hij had al leerlingen, die naar Hem luisterden en sommigen trokken met Hem mee!? Hij was al aan het kruis gestorven!? Een soldaat had het Hart van Jezus met een lans doorboord en toen stroomden er bloed en water uit!? Dat waren toch tekens voor de Sacramenten!?
Ja zeker, maar de Kerk was toen nog als een kindje in de moederschoot. Dat kan zelf nog niet ademen. En zo was het ook met de Kerk vóór Pinksteren. De Kerk had nog geen adem.
Maar dan wordt het Pinksteren. Er waait een frisse wind door de Kerk. God blaast zijn Adem, zijn heilige Geest, in de Kerk. En zoals een pasgeboren kindje zich gaat ontwikkelen, de wereld gaat verkennen, zo ging toen ook de Kerk aan de slag. Alleen al de eerste dag werden er zo’n drieduizend mensen gedoopt.
Danken wij God voor de grote gave van de heilige Geest en vragen wij God, dat wij deze gave goed weten te gebruiken.
schuldbelijdenis
Omdat wij niet altijd naar de stem van de heilige Geest hebben geluisterd, vragen wij samen om vergeving.
openingsgebed
Laat ons bidden. Eeuwige, altijd aanwezige God, vandaag voltooit Gij het Paasmysterie van uw Zoon. Gij zendt uw Pinkstergeest over uw Kerk en leert uw gelovigen de taal verstaan van uw liefde. Laat ons verademen in uw Geest, het goede smaken door zijn wijsheid en vreugde vinden in zijn vertroosting. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon…
kinderwoorddienst
preek
Vóór Pinksteren was de Kerk er dus al. Als een kindje in de moederschoot. Het ademde nog niet zelfstandig. Het werkt dan ook niet echt. Het ontvangt alleen maar. Alhoewel, vanuit de moederschoot geeft het – onbewust – wel al vreugde. Maar dan blaast God zijn Adem in. Zoals God ook deed toen Hij Adam uit klei had gemaakt. Adam was eerst als een levenloze pop. Maar toen God blies, werd hij levend, stond hij op en ging aan de slag.
Vóór Pinksteren zat de Kerk in de schoot van Moeder Maria, angstig opgesloten in de zaal van het Laatste Avondmaal. Maar toen God zijn Geest over de Kerk uitademde, durfden de apostelen naar buiten gaan en vertelden aan iedereen, die het horen wilde, dat Jezus aan het kruis was gestorven, zodat wij nieuw leven konden krijgen. En dat Jezus weer levend was geworden, naar de hemel gegaan als eerste van ons allen en dat ook wij eens naar de hemel kunnen gaan áls wij maar in Jezus geloven en zijn levenswijze proberen na te volgen.
Adam – en ook Eva – kregen de adem, het leven van God. Maar er kan weleens iets verkeerds gebeuren waardoor je adem geblokkeerd wordt.
Ik weet nog, dat ik op het seminarie zat en na een les een pepermuntje nam en dat het letterlijk in het verkeerde keelgat schoot. Ik kon geen adem meer halen. Ik dreigde te stikken. Ik kon geen enkel geluid maken en twee studenten, die vooraan in de collegezaal nog aan het napraten waren, hadden niets in de gaten. Ik denk, dat Onze Lieve Heer toen dacht: “Ja, maar Ik heb jou nog nodig”, en opeens schoot dat pepermuntje weer naar buiten en kon ik weer ademen.
Iets dergelijks, maar dan erger, gebeurde met Adam en Eva. Zij luisterden niet naar God. Zij dachten, dat zij het beter wisten. De adem van God stokte in hun keel. En zij stierven. Eerst in hun ziel. Het leven van God ging uit hen weg. Tot groot verdriet van God, want Hij had het zo niet gewild. En weer later ging het leven zelfs uit hun lichaam weg. Het keerde terug tot de aarde, het stof, waaruit het genomen was.
Ook wij luisteren weleens niet naar de heilige Geest van God. Dat is jammer, want dat heeft altijd gevolgen. Je zou het met het volgende kunnen vergelijken.
Als een klein kind aan moeder geld vraagt om iets lekkers te kunnen kopen, dan geeft die moeder – omdát het nog maar een klein kind is – ook maar een beetje geld mee, bijvoorbeeld €0,50. En als moeder merkt, dat haar kind goed met geld kan omgaan, dat het het geld niet steeds kwijtraakt, zal zij haar kind na verloop van tijd ook wat méér geld toevertrouwen en bijvoorbeeld vragen: “Wil jij even een boodschap doen, want ik ben twee pakken melk vergeten”.
Maar als moeder merkt, dat haar kind het geld vaker kwijtraakt, zal zij wachten om haar kind meer geld mee te geven. Het risico is te groot, dat het kind het geld verliest.
Zo, lieve mensen, is het ook met de gaven van de heilige Geest. Hij begint met kleine dingen. Hij fluistert ons in: “Zou je die oude buurvrouw niet even willen helpen” of tegen een kind kan Hij zeggen: “Zou je dat eenzame kind niet willen laten meespelen” of tegen een volwassen man: “Zou je niet eens op tijd naar bed gaan, want je bent veel te moe en doet zo chagrijnig tegen je vrouw en de kinderen” of tegen een jongere: “Zou je niet eens wat vaker naar je ouders kunnen luisteren, zij houden toch van jou, geef ook eens een beetje liefde terug!”
Dat zijn van die kleine, maar tegelijk belangrijke gaven. En als de heilige Geest ziet, dat wij naar zijn stem luisteren, dat wij zijn kleine gaven dankbaar gebruiken, zal Hij ons na verloop van tijd grótere gaven schenken, zoals die moeder haar kind méér geld gaat toevertrouwen. De heilige Geest zal ons misschien méér kracht en méér wijsheid geven, zodat wij met grotere moeilijkheden van ons leven en die van andere mensen goed kunnen omgaan. En… misschien zal Hij voor enkele van die problemen plotseling een prachtige oplossing aandragen.
Beste medegelovigen, in de eerste lezing hoorden wij hoe de heilige Geest mensen uit allerlei stammen en volken en talen bijeenbracht en er één grote familie van God van maakte. Ook wij leven in een land met veel verschillende volken en talen en culturen. Maar vormen wij één grote familie!?
Het is belangrijk, dat de heilige Geest méér gelegenheid krijgt om aan het werk te gaan. Híj staat te springen om het te doen. Maar bidden wij wel voldoende tot de heilige Geest? Luisteren wij wel naar Hem? Gisteren tijdens de Eucharistieviering in Verzorgingstehuis De Raatstede heb ik het aan de mensen gevraagd: van de 28 aanwezigen waren er drie, die weleens tot de heilige Geest baden.
Misschien dat sommige mensen denken: Wat maakt dat nu uit? Als wij tot God bidden, dan hoort de heilige Geest dat toch ook!? Dat is ook zo, maar zoals wij, mensen, allemaal onze eigen verantwoordelijkheden hebben, zo is dat bij God ook. Ikzelf zou het niet leuk vinden als jullie alles wat er goed en niet goed in de parochie alleen maar bespreken met onze diaken Eelke. Zo moeten wij ook alle drie de goddelijke Personen betrekken bij de verkondiging en beleving van het Koninkrijk Gods.
Doen wij het allemaal; leren wij het aan onze kinderen en jongeren. Hebben wij het er thuis met elkaar over. Wij werken vanuit een goede geest. Niet alleen om geld te verdienen, maar ook om goed werk af te leveren. Wij sporten vanuit een goede geest. Niet om ten koste van alles en iedereen te winnen, maar vooral om gezond en sportief bezig te zijn, ook om de onderlinge band te versterken.
Bidden wij niet alleen een Onze Vader voor het eten, maar danken wij de heilige Geest voor wat de afgelopen dag goed was en vragen wij, dat wat niet zo goed was, dat dat morgen beter mag gaan. Dat zal Gods Adem in onze Kerk, in onze gezinnen, en daarmee in de wereld, steeds sterker worden. Dan zal God steeds grotere werken tot stand kunnen brengen.
Ik wens jullie allen van harte een Zalig Pinksteren. Amen.