Preek op 24-07-2016, 17e zondag door het jaar C, diaken Eelke Ligthart
openingswoord
Hartelijk welkom vandaag bij de viering van de H.Eucharistie op de 17 e zondag door het jaar. Twee lange lezingen. In de eerste lezing het bekende verhaal over Sodom en Gomora. Twee steden die zwaar in zonde leven. Abraham vraagt aan de Heer of Hij de inwoners wil sparen als er nog 50 of 10 rechtvaardigen wonwn. Een vraag een gebed van Abraham aan God.
In het Evangelie vragen de leerlingen aan Jezus; Heer leer ons bidden.
Het zijn twee vragen om hulp om bijstand. Ook wij vragen tijdens ons gebed meerdere malenom hulp aan God, soms zelfs via Maria die misschien wat meer invloed heeft. Je vraagt je wel een s af, helpt het wel, wat levert het op, wat doet het met ons, eigenlijk, hoe gaan wij met ons bidden om?
preek
Dierbare mede gelovigen,
Op vele tijdstippen van de dag wordt via de T.V. de wantoestanden in onze wereld over ons uitgestort. Vergrijpen tegen mens en milieu worden in heel veel gevallen al niet meer als schokkend ervaren.
Wel ergeren we ons er aan, omdat degenen die al die ellende veroorzaken, bijna niet of nauwelijks aangepakt kunnen worden. Ze bevinden zich blijkbaar in een bijna onaantastbare machtspositie en weten altijd wel weer een weg te vinden om hun straf te ontlopen.
Je zou ervan kunnen dromen dat door een straf van buitenaf zo’n dictator z’n verderfelijke invloed zou kwijtraken. Aan de ander kant denk je vaak: De wereld moet toch leefbaar zijn voor iedereen.
De echte oplossing zit ‘m in een andere manier van leven; respect voor elkaar,
voor mens en natuur, leefmogelijkheden voor iedereen. Makkelijk gezegd zult u denken, maar hoe krijg je dat voor elkaar?
Het verhaal uit de eerste lezing helpt ons enigszins op weg. Ook daar gebeuren vreselijke dingen. De mens gedraagt zich als een beest. Dat gedrag stijgt op naar de hemel, die a.h.w. wordt aangeroepen om de helpende hand te bieden.
Ogenschijnlijk is Hij, God het er helemaal mee eens: Sodom en Gomorra moeten helemaal van de aardbodem verdwijnen.
Maar Abraham, en ook wij mensen, schrikken dan wel terug voor de consequenties. De goeden zullen immers met de kwaden worden vernietigd.
Ja maar….. als er nu eens 50-40-30-20-10 rechtvaardigen zijn?
Dan, zegt de Almachtige, dan zal ik de stad niet vernietigen, zelfs al zijn het er maar 10!!!
Abraham stopt dan met afdingen. Maar de Heer stopt niet. Hij redt Lot en zijn familie voor Hij de stad zal verwoesten. Zij krijgen de kans om nog een keer opnieuw te beginnen.
Maar waarom houdt Abraham op met vragen bij tien rechtvaardigen?
Dat is omdat tien in de joodse religieuze cultuur het basisgetal is om te kunnen
bidden. Het is een symbolisch getal.
Een mens heeft tien vingers, twee handen vol, handen die je nodig hebt om je leven en het leven van anderen vorm te geven.
Bidden is vragen, de oude betekenis van bidden. Niet van ik vraag dit of dat en dan wacht ik maar rustig af.
Nee, bidden is vragen, en vragen is een antwoord zoeken. Bidden met z’n tienen, bidden met meerderen is samen actief zoeken naar een antwoord op het structurele kwaad in de wereld, in je eigen wereld. Waar je alleen vaak machteloos staat, je eenzaam bent, kun je met een groep, als je op een lijn zit,
in staat zijn om een antwoord te geven op je vraag, op je gebed.
Een antwoord waarbij de persoonlijke belangen minder belangrijk worden, a.h.w. naar de achtergrond verdwijnen en worden samengesmolten tot een gezamenlijk belang.
In het Evangelie hebben we gezien dat Jezus die gedachte heel duidelijk verwoordt. Voor Jezus waren al die verhalen uit het oude testament:
De Blijde Boodschap.
Zoals: Dat de Almachtige de mens nooit in de steek laat, dat Hij altijd bij je is,
dat Hij je altijd trouw is. Hij is immers een God van het Verbond.
Is dat niet de betekenis van de verzen in het Onze Vader: ‘Uw Naam worde geheiligd’, wat zoveel betekent als ‘uw wil geschiede’. Niet Gods eigenzinnige wil, maar zijn verlangen, zijn stimulans bij mensen om met hem mee te werken aan ‘Uw Rijk kome’: de wereld zoals de mensen en God die voor de mensen droomt.
Ik geloof dat ons gebed altijd door God verhoord wordt, niet altijd dat er ons een pasklare oplossing voor ons probleem in de schoot gelegd wordt, niet altijd zoals wij het vanuit onze beperktheid zien en willen, maar zoals het evangelie van vandaag het ons zegt: God stuurt de Geest aan wie er om vraagt, de Geest die ons inzicht kan verhelderen, die een ander licht op het probleem kan werpen, die mensen kan veranderen, die kan troosten of die levenskracht in ons wakker roept of misschien kracht om als mens zelf aan het werk te gaan zo goed als mogelijk is. Trouwens in het Onze Vader staat ook: ‘geef ons dagelijks brood’ en verlos ons van het kwade’. Het ‘ons’ wijst erop dat mensen zich ook aan elkaar moeten verbinden en mekaars pijn kunnen verzachten. Jezus koppelt Gods handelen ook aan menselijk handelen. Ook om die kracht kunnen we vragen als we het Onze Vader serieus bidden. Amen.