Preek op 18-12-2016, de 4e zondag van de Advent, diaken Eelke Ligthart

Preek op 18-12-2016, de 4e zondag van de Advent, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Dierbare medegelovigen, allemaal van harte welkom bij de viering van de 4e zondag van de Advent. Beginnen we deze (eucharistie) viering met het aansteken van de vierde kaars in de Adventskrans.

Gij, God voor tijd en eeuwigheid,
wij steken onze vierde adventskaars aan
opdat uw licht zou doorbreken
in al wat klein en kwetsbaar is.
Maak ons attent voor wat om ons heen gebeurt
en help ons een teken van hoop te zijn.
Kom in ons midden,
Gij, Godsgeschenk van omhoog.
Maak ons klaar
zodat Gij opnieuw geboren kunt worden
in ons hart,
in ons midden,
in onze wereld.
Op weg naar kerstmis, nog slechts een week te gaan, spreek Jesaja in de eerste lezing tot Achaz de Koning van Jeruzalem. Achaz leeft midden tussen de oorlogen en is doodsbang.
Maar God zegt via Jesaja: “Beheers u blijf rustig en vrees niet. Alleen als u standvastig gelooft, houdt u stand. Vraag God om een teken”. Achaz wil niet een teken, maar krijgt ongevraagd een teken; Een jonge vrouw zal ontvangen en een zoon baren en zijn naam is Immanuel: God met ons. Laat God ook met ons zijn in deze viering zodat het teken van de vier kaarsen meer wordt dan enkel licht.

preek

Dierbare medegelovigen, Jesaja is een profeet die de mensen van zijn tijd, maar ook ons hoop wil geven voor de toekomst. Ondanks dat de tijden soms weinig hoop in zich hebben. Achaz heeft oorlogen aan alle kanten. Hij heeft een verbond gesloten met een verkeerde vijand. De gevolgen voor het volk zijn niet best. Honger en dood staat hen te wachten.

Maar God geeft ongevraagd een teken: Een jonge vrouw zal ontvangen en een zoon ter wereld brengen, Immanuel, God met ons. Achaz ervaart dat niet zo in de situatie waarin hij zit. Ook vele mensen van nu in 2016 vragen zich af waar God is. Vroeger stond op de rand van de gulden; God zij met ons. Hij was er in die woorden. Maar is hij, die komt als kind in een kribbe, ook in ons hart?

Het verhaal van Jozef in het evangelie kan ons mooi tot voorbeeld zijn. Wat er door de werking van de H. Geest met Maria is gebeurt is voor Jozef onbegrijpelijk. Toch legt hij zich er bij neer als de engel van God hem vertelt dat Maria de verlosser van de wereld draagt en dat hij Jozef het kind moet noemen: Immanuel, God met ons.

Een droom is in de bijbel niet zomaar een droom. Een droom heeft te maken met roeping. Het laat je niet los, het is een intense ervaring.

In de overweging van mensen zou Jozef kwaad moeten worden en vaak spelen en krijgen de emoties de overhand, waarbij de oplossing van het probleem verder weg lijkt te raken.

In hoeverre zijn wij in staat om afstand te nemen, de emoties te laten zakken om plaats te maken voor een rustige bezinning op wat er gebeurd is aan je, hoe ingrijpend soms ook? Kunne wij, zoals het in psalm 24 staat zeggen:

‘Wie zal bestijgen de berg van de Heer, wie in Zijn heiligdom staan? Die rein is van handen en zuiver van hart, zijn zinnen niet zet op wat kwaad is.’

En dat vraagt kracht. Dat vraagt momenten van bezinning, alsof je tot tien moet tellen, misschien wel dagen achtereen, om je eigen positie te bepalen en onze opdracht als christenen is daarbij: je positie te bepalen in het licht van de vrede en Liefde van God.

Dat betekent: niet blijven steken in wrok, maar tot jezelf komen en de goede, Gods richting te zoeken. Je daarvoor open te stellen. Jozef kon dat.

Hij zegt als het ware de woorden van Maria: Uw wil geschiede naar het woord dat ik heb gehoord.
Wij staan vlak voor Kerst, vierde zondag van de Advent, het licht komt steeds nader. Jezus zal hij genoemd worden: God redt, Immanuël, God-met-ons.

Met het hele levensverhaal van Jezus in de hand durven wij te geloven dat hier waarheid in steekt, dat God ons niet zal verlaten als wij bereid zijn ons leven in te richten naar Zijn wil. Juist ook daar waar het gaat om rechtdoen aan elkaar, geen vergelding, geen wrok maar zoeken naar de opening, naar wat verbindt.

Dan gaat het niet om feiten van waar of niet waar, maar kunnen wij boven onszelf uitstijgen en zoeken naar wat ons bindt, om verder te komen.

Ik denk dat de belangrijkste opdracht voor ons vandaag is: dat wij ook onszelf vragen blijven stellen over ons leven, onze koers: Kunnen wij tot bezinning komen en de ruimte in onszelf zoeken en maken om de geboorte van dit kind met zijn levensopdracht ook in onszelf te laten geschieden? Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments