Preek op 12-06-2016, de 11e zondag door het jaar C, diaken Eelke Ligthart

Preek op 12-06-2016, de 11e zondag door het jaar C, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Vandaag gaat het in de lezingen om vergiffenis. In de eerste lezing gaat het om David, in het Evangelie is het de zondige vrouw. Beide willen ze hun leven veranderen en vragen om vergeving. Het betekent dat er in deze lezingen ruimte is voor mensen, ook al zijn ze in de fout gegaan. David en de zondige vrouw en ook wij, worden niet vastgepind op ons verleden, maar krijgen elk moment een nieuwe kans om het anders te gaan doen als dat nodig is. Zo werkt Gods barmhartigheid.
Voor ons mensen is het vaak moeilijk om aan mensen nieuwe kansen te geven, maar Lucas laat ons vandaag zien dat het mogelijk is.

preek

Jezus is te gast bij een rijke Farizeeër Simon. Hij heeft Jezus waarschijnlijk uitgenodigd omdat hij zich afvraagt wie die Jezus eigenlijk is. Hij heeft Jezus echter niet ontvangen zoals dat hoort. Blijkbaar heeft hij van afstand al een beeld van Jezus gekregen en dat beeld zit al vast in zijn denken. Wetten en regels domineren zijn houding en een sprankelende houding waarin ruimte is voor mensen die mogen groeien is hem vreemd.

Als Jezus daar in het huis van Simon aanligt, komt er een vrouw binnen waarvan men weet dat ze zondig is. Zij komt voor Jezus en niet voor de gastheer Simon.

Zij kent haar tekorten en hoopt dat Jezus haar niet zal laten vallen, en dat doet Jezus ook niet. Simon trekt meteen een conclusie : Jezus kan geen profeet zijn anders had de vrouw terecht gewezen, afgewezen. Simon, de man met de wetskennis, ziet niet wat voor moois en goeds er gebeurt, hij is er met zijn hart niet bij. Hij ziet niet dat deze vrouw op een keerpunt staat in haar leven. Jezus daagt Simon uit, met het vertellen van een parabel, om zijn blikveld te verruimen, en niet alleen de wet te laten spreken, maar ook zijn hart. Jezus eindigt de parabel met de vraag aan Simon: Wie zou meer liefde en geluk tonen: iemand die een kleine schuld niet hoeft terug te betalen, of degene aan wie een grote schuld wordt kwijtgescholden?

Jezus wijst hem er op dat de vrouw veel liefdevoller en zorgzamer was dan Simon zelf. En Hij zegt tegen Simon: “Daarom zeg ik je, haar zonden zijn haar vergeven al zijn het er vele, want ze heeft veel liefde betoond” .

En tot de vrouw zegt Jezus;” Uw zonden zijn u vergeven”. En “ uw vertrouwen is uw redding”. Jezus zegt niet: “Ik vergeef u uw zonden”. Dat zou niet gepast zijn. Jezus weet dat ze zijn vergeven, hij ziet het aan haar houding: oprechte nederigheid, liefdevol, dat is geen gedrag van een zondaar. Een dergelijke houding kun je alleen hebben als je je fouten hebt ingezien en je leven oprecht wilt veranderen. Haar gedrag is een kentering, het is een begin van verandering. De vrouw is vol vertrouwen naar Jezus toegekomen en met het doen van die stap heeft zij iets in gang gezet.

Jezus probeert aan de Farizeeër Simon aan te geven, dat je de wet van het hart boven die van het verstand kan zetten. Niet het verleden is bepalend, want het nu brengt nieuw perspectief. Dat geldt voor de mens die we ontmoeten en nog meer voor onszelf. Lucas heeft deze dialoog tussen Jezus en Simon geschreven om ons bewust te maken hoe wij naar mensen kijken. Krijgt iemand van ons wel een nieuwe kans, als hij er om vraagt? Of hanteren wij maar al te vaak en te gemakkelijk het principe: Eens een dief, altijd een dief? Blijven wij hangen in een oordeel en blijven we iemand voortdurend veroordelen omdat hij of zij altijd al egoïstisch was, gierig of jaloers, crimineel enz.enz? Zetten wij op die manier iemand vast en onszelf erbij?

Natuurlijk is het zo dat bepaald gedrag te veroordelen is, maar daarmee mogen we niet de hele persoon afschrijven. Niet alleen de zondige vrouw is daar een voorbeeld van, maar ook David in die eerste lezing. David heeft zich onmogelijk gedragen. U moet dat maar eens nalezen in het tweede boek Samuel.
De profeet Natan laat David zien hoe desastreus zijn gedrag is, hij is helemaal aangeslagen. David werd verblind door hebzucht.

God is aanwezig in ons mensen. Maar dat besef kan geblokkeerd zijn, doordat we totaal in beslag werden genomen door andere zaken. Door hebzucht, jaloezie, macht, een andere vrouw zoals David. Zaken die ons blokkeren naar de mensen om ons heen, en ons aanzetten tot kwaad en erger. Niet omdat we van die slechte mensen zijn, maar gewoon omdat het zo loopt en we de werkelijkheid vertekend zien.

Als wij zelf door zo iemand benadeeld worden, kan het voor ons moeilijk zijn om nog iets goeds in zo iemand te ontdekken. Zo ontstaan veel breuken in families. Een kind komt nooit meer thuis, broers en zussen die elkaar nooit meer willen zien: de totale mens wordt afgeschreven. Vaak weten beide partijen niet eens meer precies waar de ruzie over is begonnen. De andere partij is alleen nog maar zwart.

De lezingen van vandaag leren ons dat God barmhartig is, en dat die barmhartigheid en die liefde ook een bron is die in ons leeft. Wij worden dan ook uitgedaagd om met een barmhartige houding in het leven te staan. De stem van ons hart mag die van het verstand begeleiden. Want liefde is een bron van helen, van beter maken. Want als je voelt, dat er iemand om je geeft, van je houdt, je kinderen, je kleinkinderen, dan kom je tot leven. Het geeft kracht en zet je eigen bron van liefde naar die ander open.

Laten we Gods liefde en zijn aanwezigheid toe in ons leven en delen we ervan uit. Dan geven we ruimte aan mensen om ons heen en schijnt het Licht van Christus vanuit ons allen. Het vergeven van Christus zal dan ook voor ons mogelijk worden. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments