Overweging op 11/12-03-2016, de 5e zondag van de Veertigdagentijd, de Vasten, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen, welkom in deze woord en communieviering in het 5e weekend van de vasten. We hebben nog 2 weken te gaan om ons verder voor te bereiden op het hoogfeest van Pasen. Een voorbereiding waarbij we bij onszelf nagaan in hoeverre het ons lukt de levenswijze van Jezus ter harte te nemen.
We hebben al heel wat lessen van Jezus gehad in deze vastenperiode.
Vorige week hoorden we de parabel van de verloren zoon. Een parabel die ons tot nadenken bracht over, welke zoon of dochter ben ik in mijn leven naar God toe. Hoe zou ik reageren als ik de oudste zoon, of oudste dochter zou zijn geweest. De parabel had een gelukkig slot, namelijk de bevestiging dat God de Vader altijd van ons blijft houden en dat we altijd bij Hem terecht kunnen.
Ook vandaag horen we een les, over hoe om te gaan met onze neiging om over de ander te oordelen, en de ander zelfs te veroordelen. Een les in barmhartigheid, en een weten dat Gods Barmhartigheid oneindig groot is. Laten we ons de Woorden van Jezus ter harte nemen.
Om met een open hart, ontvankelijk te kunnen zijn voor Gods Zoon in de heilige Communie, willen we erkennen dat we in doen en laten tekort zijn geschoten, door samen de schuldbelijdenis te bidden.
overweging
Dierbare medegelovigen, als ik de krant opensla, naar de nieuwsberichten luister, of de televisie aanzet, dan gebeurt het mij vaak dat ik denk: In wat voor wereld leven wij eigenlijk? Ik wordt geconfronteerd met onder andere oorlog, geweld, zelfmoordaanslagen, christenvervolging, familiedrama’s, eenzaamheid, honger, vluchtelingen.
Wat een ellende, wat een menselijk verdriet. En ik denk ook aan God, die ook verdriet heeft van alles wat mensen elkaar aandoen. Hiervoor heeft Hij de mens immers niet geschapen. Wat de mens in deze wereld aan verdriet en ellende veroorzaakt, heeft niets met God van doen.
Wij mensen zijn toch naar zijn beeld, gelijkend op Hem geschapen!
Wat bezielt de mens, wat doen mensen elkaar aan? Het lijkt wel of velen hun leven zonder God denken te kunnen leven. Is de wereld los van God geraakt? Vaak denk ik dat dat zo is. Want als iedereen naar zijn Woord zou luisteren, Jezus in zijn / haar leven zou toelaten, dan zou de wereld er heel wat aangenamer uitzien.
Het weten dat God ons door deze moeilijke tijd zal loodsen troost mij. We hebben erover gehoord in de lezingen.
De eerste lezing bevat uitspraken van de profeet Jesaja. Uitspraken die slaan op de dramatische situaties die het volk Israël heeft doorgemaakt in Egypte en in Babylon. De profeet wijst ons erop dat God ook in moeilijke omstandigheden bij zijn volk blijft, hen bij staat en de weg wijst.
Er is sprake van een weg door de zee, een baan door de onstuimige golven heen, een weg door de steppe, rivieren door de woestijn, bescherming tegen wilde dieren. Dit alles geeft aan, dat God met ons meegaat, dat Hij ons beschermt, en dat er altijd hoop is.
Deze woorden uit het Oude testament, geven aan dat God bij elk volk aanwezig is, omdat elk volk een Godsvolk is. Deze woorden, hebben ook voor ons dezelfde betekenis: Blijf hoopvol vertrouwen, en ga moedig je levensweg.
De boodschap van de profeet is er niet om ons te leren wat er vroeger is gebeurt. De geschiedenis van het verre verleden wordt ons verteld om antwoord te geven op de vraag van het begin: In welke wereld leven wij?
Zoals God bij het volk van Israël was toen ze uit Egypte trokken, zo is Hij ook in onze wereld, bij ons als volk, als parochiegemeenschap en bij ieder persoonlijk onder alle omstandigheden.
Laten we dus niet ontmoedigd raken maar op Zijn woord, dat Hij met ons is, dat Hij ons draagt, blijven vertrouwen.
Misschien hebt u wel eens zo’n oude prent gezien waarop een open oog staat afgebeeld, met daaronder de woorden: God ziet mij. Ook in sommige kerken is in het plafond een dergelijke afbeelding te zien. Er wordt mee aangegeven dat ons leven zich afspeelt onder het oog van God. Met welke ogen kijkt God naar ons mensen?
In dit jaar van Barmhartigheid wordt daar veel over nagedacht. Met Barmhartigheid wordt Gods verbond met de mens aangegeven. Barmhartigheid waarin Gods liefde, zijn genade en trouw tot uitdrukking komt. Met ogen vol liefde en trouw, kijkt hij naar ieder van ons, zijn geliefde kind. En maken we fouten, verliezen we Hem uit het oog, Hij zal altijd op ons wachten en met open armen ontvangen. Als we ons berouw tonen door ons naar Hem te keren is het feest, zo lazen we vorige week in het evangelie van de verloren zoon.
In het Evangelie van vandaag, lezen we over hoe Jezus naar ons mensen kijkt, hoe Hij over ons denkt en oordeelt.
Het Evangelie gaat niet alleen over een gebeurtenis uit het leven van Jezus. Het gaat ook over ons.
Het geeft ons antwoord op de vraag hoe God ons ziet.
Letten we daarbij op de houding die Jezus in dit verhaal aanneemt tegenover de vrouw over wie zijn oordeel wordt gevraagd door de Schriftgeleerden.
Wat vertelt het Evangelie? De Schriftgeleerden brengen een vrouw bij Jezus die ze op overspel hebben betrapt. Volgens de wet zou ze ter dood moeten worden gebracht door steniging. Ze vragen aan Jezus wat hun te doen staat. Ze willen weten hoe Jezus zo’n situatie beoordeelt en ze willen Hem, zoals we wel vaker lezen, in een pijnlijke situatie brengen: houdt Hij zich wel aan de wet?
Uit deze situatie kunnen we ontdekken hoe God naar ons kijkt. Kunnen we ervaren wat “Barmhartig zijn” betekent. God kijkt naar ons als onze hemelse Vader die ons, met vallen en opstaan, wil leren hoe te leven.
Het gedrag van de vrouw in het Evangelie wordt door Jezus zeker niet goedgekeurd, dat gedrag wordt wel veroordeeld, maar de mens die in de fout gegaan is, krijgt steeds weer een nieuwe kans. Jezus, spoort deze overspelige vrouw aan om niet meer te zondigen.
Jezus, laat ons zien dat wij ons altijd en onder alle omstandigheden tot God, onze hemelse Vader kunnen keren, dat we altijd welkom zijn.
God houdt van ieder van ons evenveel, en Hij zal ons bemoedigen en helpen in ons leven van alle dag. En als we in de fout gaan, blijft Hij evenveel van ons houden en vergeeft Hij ons als wij die fout erkennen en proberen ons leven te beteren. Zo kunnen we de toekomst blijmoedig en hoopvol in, vertrouwend op zijn barmhartige leiding. Amen.