Overweging op 09/10-10-2016, de 24e zondag door het jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart

openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze woord en communieviering in het 24e weekend door het jaar. In de eerste lezing uit het boek Exodus, herinnert Mozes God aan zijn verbond met Abraham, Izaäk en Israël. God is trouw en bereid tot vergeving en barmhartigheid, en houdt zich aan zijn beloften, ook al had het volk hem erg teleurgesteld.

In de tweede lezing uit de eerste brief van de heilige apostel Paulus aan Timotheüs spreekt Paulus zijn dankbaarheid uit omdat hij door God uit zijn zondig bestaan werd gered.

In de evangelielezing leert Jezus ons dat Gods liefde stand houdt,ook als de mens God de rug toekeert. Mogen we door het luisteren naar het Woord van God, Gods liefde en barmhartigheid in ons persoonlijk leven ervaren.

Voor de keren dat we te weinig naar Gods woord geluisterd en gehandeld hebben, willen we onze schuld bekennen om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen.

We bidden samen de Schuldbelijdenis op blz. 1.

overweging

Dierbare medegelovigen. De rode draad in de lezingen van vandaag is Gods barmhartigheid ondanks de zondigheid van de mens.

In de eerste lezing uit het boek Exodus lezen we dat het volk zich van God afkeert, en voor een afgod (het gouden stierkalf) gekozen heeft.

Dit zich afkeren van God de Vader, zien we ook bij de jongste zoon uit de parabel van Lucas. De jongste zoon eist zijn erfdeel op alsof zijn vader gestorven is. Daarna trekt hij naar een ver land om daar volkomen aan lager wal te raken. In Exodus is God zeer vertoornd op het volk. Daar horen we niet over bij de vader van de jongste zoon. Maar geen van beiden zijn verloren, worden door God afgewezen. In het eerste geval weet Mozes God op andere gedachten te brengen, opdat Gods barmhartigheid zegeviert, hij het volk vergeeft. In het tweede geval staat de vader zelfs op de uitkijk, heeft medelijden, en is er enkel vreugde.

Deze vader geeft aan hoe onze hemelse Vader op de uitkijk staat naar ieder van ons. In een andere parabel lezen we hoe de goede herder op zoek gaar naar elk schaap dat het contact met de kudde verliest en zijn eigen weg gaat.

Wij mensen kunnen ook het contact met onze Goede Herder kwijtraken. We kunnen afdwalen, door bijvoorbeeld weinig aandacht aan ons gebedsleven te geven. En we kunnen ons bewust afkeren van God en zijn 10 geboden. Voor de Farizeeën van die tijd was het duidelijk: die tollenaars en zondaars waren verloren schapen, ze hoorden niet meer bij de kudde omdat ze andere wegen gegaan waren. Je moest ze maar uit de weg gaan en er geen omgang mee hebben.

Maar zoals zo dikwijls dacht Jezus er heel anders over. Voor hem hoorden ze wel degelijk nog bij de kudde, en hij vond het juist belangrijk dat er juist wel contact met hen gelegd werd, niet om daarmee hun gedrag goed te keuren, maar wel om ze weer terug te leiden naar de kudde.

De kerk van Jezus, die gemeenschap van mensen die samen de weg van Jezus willen gaan, wordt ook vaak vergeleken met een kudde. Ook deze kudde kent nogal wat schapen die verloren geraakt zijn.

Sommige schapen zijn bewust weggelopen uit de kerkelijke kudde, omdat ze zich niet langer aangesproken voelden.

Sommigen zijn weggelopen, omdat ze het niet eens waren met de leerstellingen en wetten van de Kerk. Zij vergaten dat deze wetten juist een grote vrijheid geven als je als christen wilt leven.

Sommigen zijn langzaam maar zeker afgedwaald omdat ze er eigenlijk nooit echt uit overtuiging erbij gehoord hadden.

Veel van die “afgedwaalde schapen”, zien we dan met Kerst, Pasen en uitvaarten terug in de Kerk.

En zoals in Jezus’ tijd de Farizeeën neerkeken op de tollenaars en zondaars, zo kan het gebeuren dat we over deze verloren schapen een negatieve mening hebben. Zo hoor je dan wel eens: “Ze komen nooit in de kerk, maar met Kerst, wie zitten er dan vooraan???

Wij zondige mensen hebben die neiging om zo te reageren, maar het is beslist niet de manier van Jezus. Jezus, is blij met elke toenadering naar Hem, al is het maar 1x per jaar. Jezus, staat a.h.w. als de vader in de parabel, iedereen met open armen op te wachten. Jezus, verlangt daarom van ons dat we mild en welwillend zijn jegens deze zogenaamde verdwaalde schapen.

Wij moeten hen namens Jezus welkom heten, terug in de stal, terug in de kerkfamilie. Hen hartelijk ontvangen en de beste plaats gunnen in het huis van God. Dan zal er in de hemel en op aarde feest en vrolijkheid zijn, zoals we in het Evangelie hebben gelezen. Amen.