Preek op zaterdag 10-10-2015, de 28e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen

Preek op zaterdag 10-10-2015, de 28e zondag door het jaar B, pastoor Frank Domen

openingsgebed

Laat ons bidden. Almachtige en eeuwige God, voor wie U eert en oog heeft voor de naaste, is het geloof het zuiverste gewin, de grootste schat. Geef ons de ware vrijheid die niet gebonden is aan eer of geld. Breng ons de hoogste wijsheid bij: alles op te offeren en Christus na te volgen. Die met U leeft en heerst … . Amen.

preek

Wij hebben allemaal weleens gehoord van de beroemde Russische schrijver Tolstoï. In één van zijn boeken staat een verhaal, dat heet “Hoeveel grond heeft een mens nodig?” Hij beschrijft daarin het lot van een arme boer, die nauwelijks genoeg heeft om rond te komen. Maar dan valt hem een onverwacht geluk ten deel. Een rijke grootgrondbezitter geeft hem toestemming om zo veel grond te verkrijgen als hij op één dag, van zonsopgang tot zonsondergang, kan afstappen. De grondbezitter stelt wel een voorwaarde: Als de zon ondergaat moet hij op dezelfde plaats aangekomen zijn als waar hij ’s morgens is vertrokken.

De boer is overgelukkig. Hij zal geen hele dag nodig hebben om het stuk land af te stappen, dat hem rijk zal maken. Vol goede moed gaat hij op weg, kalm en rustig.

Maar plotseling overvalt hem de gedachte om deze uitzonderlijke kans toch maar volledig uit te buiten en zo veel mogelijk grond in zijn bezit te krijgen. Dromend over de nieuwe rijkdom en de nieuwe mogelijkheden stapt hij sneller en sneller. Hij kijkt natuurlijk geregeld naar de stand van de zon om het door de grootgrondbezitter bepaalde tijdstip van aankomst niet te missen. De kring wordt steeds groter. Hier nog een stukje grond, daar die vijver en ook nog dat bosje. Zijn gang wordt steeds haastiger, zijn adem stokt, het zweet staat hem op zijn voorhoofd. Een laatste krachtsinspanning én… hij heeft zijn doel bereikt, juist bij het licht van de ondergaande zon. Dat enorme stuk land is nu van hem!

Maar… plotseling valt hij neer en sterft. De inspanning en de uitputting waren hem fataal geworden. Zijn hart had het niet kunnen verdragen. Het enige wat hem nu overbleef, was dat kleine stukje grond, waarin hij werd begraven.

In het evangelie van vandaag waarschuwt Jezus Christus in scherpe bewoordingen voor rijkdom, omdat die voor ons zo gemakkelijk een hindernis kan zijn op onze weg naar het Koninkrijk van God. Het gaat in het evangelie niet om een man, die op criminele wijze een grote rijkdom heeft verkregen. Nee, het gaat om een goede gelovige, een jonge man, die van kleins af aan de geboden van God heeft onderhouden. Jezus Christus is er blij mee en daarom kijkt Hij de jongeman liefdevol aan.

Wat kan Jezus tegen deze zeer goedwillende jongeman nog zeggen? Is er nog iets wat hem ontbreekt? Dan nodigt Jezus hem uit zijn hele have en goed te verkopen, het aan de armen te geven om vervolgens Hem te volgen, zoals de apostelen dat doen.

Maar dit is voor de jongeman een brug te ver. Misschien zijn wij het wel eens met de apostelen, die verbaasd staan van de uitspraken van Jezus over rijkdom. Het is toch geweldig hoe deze jongeman leeft! Als iedereen zo zou doen, zou er overal op aarde vrede zijn. Waarom zou hij op deze manier, dus met zijn eerlijk verdiende rijkdom, ongeschikt zijn om Jezus te volgen?

Het verhaal van de schrijver Leo Tolstoï geeft ook hier een antwoord op. Wij zien, dat die arme boer geboeid werd door de verleiding van de rijkdom. Hij kende heel goed het verschil tussen in nood zitten en voldoende hebben om te kunnen leven. Maar hij wilde steeds meer hebben. Hij was helemaal in de ban van de gedachte aan geluk door rijkdom. Hij was er zo vol van, dat zijn hart er letterlijk kapot aan ging.

Je kunt nog zo goed zijn, als je verder alles inzet op rijkdom en macht, ben je geen echte dienaar van God. De drang om rijkdom op te hopen kan jou helemaal in de ban krijgen. Verlangen naar rijkdom en macht en luxe kan zich als een gif in ons systeem verspreiden, zo erg, dat het moeilijk wordt om God en de naaste te dienen.

Misschien is dit een van de belangrijkste redenen, waarom in onze tijd veel mensen niet meer naar de kerk gaan: hun blik, hun verlangen, is te veel gericht op het aardse. Zij verwachten hun geluk meer van het materiële dan van hun hemelse Vader.

Ik denk, dat wij ons allemaal bewust zijn van het gevaar van een al te grote rijkdom. We weten allemaal, dat wij na dit leven niets kunnen meenemen. Alleen de liefde tot God en de liefde tot de naaste, dat is wat meegaat, het enige dat overblijft.

Wij ervaren Gods bijstand in ons leven, zijn liefde en kracht en wijsheid in de stormen van het leven. Maar in de wereld, in de mensenmassa, lijkt God de grote afwezige. Ik denk, dat dat ook de oorzaak is van de moeilijke tijd, die onze wereld doormaakt: mensen vergeten de gebruiksaanwijzing van het leven, de handleiding ons door God gegeven. Dat is de oorzaak van veel oorlogen en ruzies en haat. Gods liefde ontbreekt.

Wij mogen vandaag die liefde weer in Woord en Sacrament ontvangen, voor onszelf, maar ook om door te geven aan de anderen. Tonen wij aan die anderen, dat het zaliger is te geven dan te ontvangen. Amen.

Subscribe
Abonneren op

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments