Preek op 07-06-2015 Sacramentsdag
CRÈCHE
openingswoord
Broeders en zusters, allemaal van harte welkom op deze grote feestdag van het heilig Sacrament.
Jezus Christus, op wie wij voor dit leven, maar vooral voor het toekomstige, al onze hoop stellen, is Iemand, die graag in de verborgenheid leefde en nóg! Dertig jaar lang leefde deze Godmens bij Maria en Jozef zonder dat mensen wisten wie Hij werkelijk was. Maar ook later gebeurde het vaker, dat Hij zich in de eenzaamheid terugtrok om te bidden. Bij sommige wonderen liet Hij weinig mensen toe, bijvoorbeeld bij de opwekking van het dochtertje van Jaïrus. Ook de woorden van Jezus Christus zijn soms zo, dat je enige moeite moet doen om ze te begrijpen.
In ieder geval één reden voor dit gedrag is, dat wij ook van onze kant enige moeite moeten doen om God te vinden. Je moet geïnteresseerd zijn in zijn Persoon, op zoek naar de waarheid zijn, om Hem te kunnen begrijpen.
Zo is het ook met dit Sacrament. Brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Wie gelooft, heeft niet veel uitleg nodig. En aan wie niet gelooft, is het toch niet uit te leggen.
Vragen wij God om een open hart, opdat wij zijn bedoelingen steeds beter kunnen verstaan en meer genade kunnen ontvangen.
openingsgebed
Laat ons bidden. God, voor hen, die Gij bemint, is niets zo dierbaar als uw blijvende aanwezigheid. Uw Zoon heeft ons zijn Lichaam en zijn Bloed gegeven, het grote teken van het Nieuw Verbond. Laat de gedachtenis aan zijn lijden, dood en opstanding ons steeds voor ogen staan, als wij rondom uw heilige tafel eten van dit brood en drinken uit deze beker. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon…
kinderwoorddienst
preek
Broeders en zusters, wij maken het mee, dat er thuis wordt aangebeld en dat er een bezorger van Post.nl voor de deur staat. Wij krijgen een pakje. Hij een handtekening voor ontvangst en een dankbare glimlach.
Als de nieuwe buren aanbellen, worden er handen geschud, stellen wij ons voor en drinken samen een kop koffie.
Als er opeens familie voor de deur staat, krijgen zij een hand, een kus, zij worden omhelsd. Hoe dichter mensen bij elkaar horen, hoe inniger het contact. Elkaar aanraken is een teken van liefde.
Zou voor het contact tussen God en mensen niet hetzelfde gelden? Hoe inniger het contact, hoe inniger de aanraking?
Wij hoorden hoe Mozes van twaalf gewijde stenen een altaar maakt. Twaalf, want er zijn twaalf stammen. Het woord stammen gaat dieper dan het woord provincies, want het woord stammen heeft te maken met familieverband. Hiermee geeft Mozes aan: Dit altaar is iets van ons. Dit altaar, dat zijn wij.
Het zijn ook hún stieren, die op het altaar worden gelegd. Dan wordt tot God gebeden. De dieren worden God toegewijd. Zij worden verbrand. De rookt stijgt omhoog. Het bloed van deze aan God toegewijde dieren wordt uitgegoten over het altaar van twaalf wijstenen, de twaalf stammen. Ja, Mozes sprenkelt zelfs de andere helft van het bloed over het volk. God wil zijn volk aanraken d.m.v. een teken.
De tweede lezing zegt, dat als de kracht van het bloed van een aan God geofferd dier al zo groot kan zijn, dat het mensen innerlijk kan reinigen, zal dan de kracht van Christus’ Bloed niet nog groter zijn!? Bij Mozes gaat het om het bloed van een dier, dat – noch vrijwillig noch onvrijwillig – zijn leven geeft. Hier gaat het om het Bloed van de Godmens, Jezus Christus, die vrijwillig de dood ondergaat om ons het leven te geven.
Waar Jezus Christus ook kwam, er gebeurde iets bijzonders. Water werd in wijn veranderd. Blinden konden zien, doven horen. Lammen droegen hun bed. Van twee broden en vijf vissen konden duizenden mensen eten. Doden kwamen overeind. En… mensen werden in hun hart geraakt en gingen beter leven.
Wel, wat is in dit Huis van God het bijzondere als brood en wijn niet worden veranderd in het Lichaam en Bloed van Christus!? Zegt Jezus Christus in het Johannesevangelie (6, 32) niet, dat wat Mozes gaf, dat dat níet het brood uit de hemel was, maar dat wat de hemelse Vader geeft, dat dat het hemelse Brood is, het Lichaam en Bloed van Jezus Christus!?
Jezus Christus wil ons aanraken. Als wij de heilige Communie ontvangen, worden wij één met Hem, en door Hem óók met de Vader en de heilige Geest, en met elkaar, want allen dragen wij dezelfde Christus in ons.
Maar… het ontvangen van de heilige Communie is niet voldoende. Soms kijken wij vanwege een bijzondere bestelling uit naar de postbezorger. Zouden wij dan niet moeten uitkijken naar Hem, die eeuwig leven kan geven!?
Geloven wij, dat hier iets bijzonders gebeurt, iets goddelijks. Het is de Zoon van God, die ons aan deze Maaltijd uitnodigt. Hij geeft zichzelf aan ons, wil met ons door het leven gaan, in tijden van vreugde en van verdriet. Voelen wij a.h.w. zijn hand op onze schouders. Hij helpt ons verdergaan… tot in de eeuwigheid.
Wij hebben Jezus nodig. Maar overal waar Jezus is, is ook onze hemelse Moeder Maria. Zij is de Vrouw, die God meteen na de zondeval van Adam en Eva heeft beloofd om, samen met haar Zoon, de wereld te redden.
Wie dat op bijzondere wijze ervaart is mgr. Oliver Dashe Doeme uit het door Boko Haram zwaarst getroffen deel van Nigeria. In België vertelde hij onlangs, hoe door het bidden van de Rozenkrans het getij aan het keren is. Zijn bisdom beslaat grotendeels de drie noordoostelijke deelstaten waar de meeste doden zijn gevallen, volgens de VN meer dan 14.000. 1.500.000 mensen, onder wie 800.000 kinderen, zijn gevlucht. Uit zijn bisdom zijn 80.000 katholieken uitgeweken naar het naburige Kameroen. Daar heeft de bisschop gezien, dat het geloof van velen is toegenomen.
Een van de vruchten van het gebed zijn volgens bisschop Oliver de onverwacht vreedzame presidentsverkiezingen in maart jongstleden. De strijd in het land is volgens hem ook een geestelijke strijd en hij verklaart, dat gebed een oplossing is voor de problemen. Zonder gebed komen wij niet verder, zegt hij, want wat we tegenkomen, is de duivel. Die gebruikt de terroristen van Boko Haram om zijn plannen uit te voeren. Die demon kunnen wij verslaan door gebed, en in het bijzonder het rozenkransgebed. Boko Haram is een van onze demonen, maar – zo zegt bisschop Oliver – in Europa hebben jullie je eigen demonen, bijvoorbeeld de gelegaliseerde abortus. Ga naar Moeder Maria, zij zal voor ons vechten.
En dan geeft de bisschop voorbeelden van reddend ingrijpen door Maria. De slag van Lepanto in 1571 waardoor Europa niet islamiseerde, maar ook Brazilië en Mexico waar in de vorige eeuw regeringen probeerden het christendom te verdrijven. Maria greep daar volgens mgr. Oliver in, doordat bisschoppen opriepen in processies de rozenkrans te bidden. De toenmalige president van Brazilië is met zijn regering het land ontvlucht, zegt de bisschop enthousiast. Maria grijpt in, daar gelooft hij in.
Bisschop Oliver heeft vorig jaar november een visioen gehad. Jezus bood hem in de strijd tegen Boko Haram een zwaard aan, maar toen de bisschop het zwaard aannam, veranderde het in zijn hand in een rozenkrans. De bisschop is ervan overtuigd, dat Jezus hem verschenen is om het bidden van het rozenkransgebed aan te moedigen. De bisschop wijst erop, dat de boodschap van Jezus zelf is: Bid voor je vijanden, vergeef je vijanden, houd van je vijanden, doe goed aan hen!
Beste medegelovigen, onze wereld, komt steeds meer in verdrukking. Van regeringsleiders hoeven wij niet veel te verwachten. Jezus in de heilige Eucharistie, Maria en haar Rozenkrans, dat zijn de wapens, die ons redding kunnen bieden, zegt ons een bisschop in Nigeria, Afrika.
Alle weekdagen vieren wij om 09.00 uur de heilige Eucharistie. Om 08.30 uur bidden wij de rozenkrans, alleen op woensdag bidden wij de Rozenkrans ná de Eucharistie.
Wij hebben al een aardige groep mensen, die ook op weekdagen komt. Maar om het verschil te kunnen maken, om de hemel in beweging te kunnen brengen, hebben wij meer mensen nodig. Wie van jullie wil helpen de wereld te redden… door Jezus en Maria aan te roepen? O, Onbevlekt Hart van Maria, breng meer mensen naar de Eucharistie en de Rozenkrans. Amen.