Overweging op 27/28-11-2015, de 1e zondag van de advent, jaar C, in de tehuizen, Jannie Ligthart

openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze woord- en communieviering.
Dit weekend begint de advent, en we ontsteken de 1e kaars op deze adventskrans.

God, U wilt steeds een nieuw begin maken met mensen.
Ook wij willen een nieuw begin maken
op deze eerste zondag van een nieuw kerkelijk jaar.
Met deze eerste kaars willen we licht en warmte brengen in deze donkere dagen,
en het verlangen naar het Licht, van uw komst met Kerstmis, aanwakkeren.
Moge deze ene kaars, nog maar een klein lichtje, ons de weg tonen naar Kerstmis. Amen.

Advent, een tijd van hoop en licht.
Een tijd van genade om ons te bezinnen op wat Kerstmis voor ons betekent. Het is een tijd waarin we dichter bij ons verlangen, de komst van Jezus in ons hart, kunnen komen. Door aan dat verlangen toe te geven en ons erover te bezinnen zal ons hart geopend en licht worden voor zijn komst. In dit verlangen gaan we kritisch naar ons “christen zijn” kijken.
Het is immers niet vrijblijvend, het vergt alertheid, voortdurende waakzaamheid.

Jezus, legt in de evangelielezing van vandaag hierop zo sterk de nadruk, omdat Hij weet heeft van onze menselijke zwakheid. Hij weet dat onze bedoelingen goed zijn, maar dat onze standvastigheid in het leven van alle dag tekort schiet.
Bidden wij Hem om vergeving en vragen wij Hem ons wakker te schudden,
zodat wij waardig het Kind Jezus kunnen ontvangen
waarvoor er in de herberg van de wereld vaak geen plaats is.

overweging

De lezingen van deze eerste zondag van de Advent getuigen van een groot vertrouwen op licht in donkere dagen. De profeet Jeremia blijft hopen op recht en gerechtigheid, ook als Juda politiek ten onder gaat. Hij blijft hierop hopen omdat hij vertrouwen heeft in wat God beloofd heeft.

In de brief aan de Hebreeën schrijft Paulus dat Hij ervan overtuigd is dat wij christenen kunnen groeien in liefde en trouw, in afwachting van de komst van onze Heer Jezus Christus.

Het evangelie van Lucas kon ik eerst niet zo plaatsen. Bij het uitzien naar de komst van Jezus, de geboorte van nieuw leven had ik een wat minder heftig Evangelie verwacht. Tot ik het woord Advent uitging pluizen.

Het woord ‘advent’ is afgeleid van het Latijn: adventus, dat betekent, komst, er aan komen en advenire, dat betekent naartoe komen.
Letterlijk betekent Advent: God komt naar ons toe.
Advent heeft daarom een dubbel karakter: Het is de voorbereidingstijd op het kerstfeest, de geboorte van Jezus Christus ruim 2000 jaar geleden. Maar waar we eigenlijk niet over nadenken is dat het ook de periode is om de wederkomst van Jezus te overwegen op het einde der tijden, wanneer God alles in allen zal zijn. In het Evangelie wijst Jezus ons op de noodzaak om ons elke dag voor te bereiden op Jezus terugkeer op aarde. Mijn vader zei al tegen me: “Jannie je moet altijd je paspoort klaar hebben liggen”.

In het evangelie zegt Jezus: “Er zullen tekenen zijn aan zon, maan en
sterren en op aarde zullen volkeren in angst verkeren, radeloos door het
gebulder van de onstuimige zee. Als we naar het journaal kijken, de
krant lezen en om ons heen kijken in onze maatschappij dan lijkt die
tijd al gekomen. Jezus wist al dat de mensheid zich van zijn voorbeeld,
van zijn voorleven zouden afkeren.

In alle ellende zal er in onze wereld toch een verandering doorbreken,
we zullen uiteindelijk beseffen hoe klein en machteloos de mens is in dit
wereldgebeuren. We hebben het al vaker in de geschiedenis gezien met
volksverhuizingen, burgeroorlogen, maatschappelijke en culturele
revoluties. In het evangelie van Lucas bemoedigt Jezus de christenen,
die verwarde en onzekere tijden doormaken. Hij zegt: ”Weest waakzaam,
bidt, en richt je op, er staat iets nieuws te gebeuren.

Dat is Advent. Gods Koninkrijk verwachten.
Maar hoe verwacht je dat? Als een rustig, kalm proces? Als een vanzelfsprekende geschiedenis die automatisch doorzet? Als dat zo is zegt Jezus nadrukkelijk tegen ons: “Nee, vergis je daarin niet, zo gaat het niet”. Gods koninkrijk wordt gewonnen op het koninkrijk van de wereld en de wereld zal zich daartegen verzetten.
En toch zal de wereld uiteindelijk ervaren dat haar heerschappij, haar invloed, macht, egoïsme en alles wat de wereld eigen is, zal verdwijnen. Wij christenen zullen daarin een voorbeeld moeten zijn, in ons gedrag, in ons doen en laten, een voorbeeld nemend aan Jezus.

Advent. Dat is de verwachting naar Gods Koninkrijk uitspreken, in het bewustzijn dat je er zelf deel aan hebt. Hiervoor nodig is dat je meer van je leven aan God geeft dan aan het wereldse. In de wereld van God komen we pas echt tot leven. Jezus zegt: “Wanneer zich dat alles begint te voltrekken, richt u dan op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing is nabij. Zorg ervoor dat je standhoudt tot ik wederkom”.

We zien verlangend naar Kerstmis uit. We zijn blij dat we mogen vieren dat God zich in zijn zoon Jezus zich aan ons heeft geopenbaard. Laten we ons hart voor Hem open houden, wetend dat Hij onze Koning is, die wij willen volgen en gehoorzamen, tot het einde der tijden. Amen.