Overweging op 20-3-2015 in de tehuizen, 5e zondag van de vastentijd, Jannie Ligthart

opneingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze woord en communieviering op de 5e zondag van de veertigdagentijd. In de eerste lezing uit de profeet Jeremia, horen we het verlangen en de hoop naar Gods aanwezigheid bij het volk. Jeremia profeteert dat er een dag zal komen dat God met Israël een nieuw verbond zal sluiten. De kern van deze hoop op en het verlangen naar die dag, is de verbondenheid tussen God en mensen, een verbondenheid waarbij God en mens echt op elkaar gericht zijn: jullie zijn mijn volk, ik uw God.

Dat ten diepste op elkaar gericht zijn is niet vanzelfsprekend.
Voor de evangelist Johannes is dit leren kennen van God, onlosmakelijk verbonden met het leven, in woord en daad, van Jezus Christus.
Jezus, heeft ons een Nieuw Verbond nagelaten. De kracht van het Oude Verbond was de Wet. De verbondenheid met God en elkaar was door de Wet van Mozes geregeld.

Jezus, heeft ons een Nieuw Verbond gegeven, met een Nieuw Gebod dat zich eveneens richt op verbondenheid met God en de naaste. Het Nieuwe Verbond overstijgt de Wet van Mozes. De kracht van het Nieuwe verbond is een nieuwe liefde. De Wet wordt een ondergrens, een minimum. Omdat de Wet niet voldoende is, overstijgt Jezus de wet door een Goddelijke Liefdesdaad, de dood aan het Kruis.

overweging

Beste medegelovigen. Vandaag is het de vijfde zondag van de veertigdagentijd, dus is Pasen al nabij. Dat merk je ook in de lezingen. In de eerste lezing belooft God dat Hij een nieuw verbond zal sluiten met zijn volk. Dat verbond zal niet op stenen tafelen, maar direct in het hart van de mensen gegrift staan. Wellicht begrepen de tijdgenoten van de profeet Jeremia niet wat hij daarmee bedoelde.

Wij kunnen het wel begrijpen, want we weten dat Jezus dat Nieuwe Verbond is. Hij leerde ons dat God de Heer geen verzameling geboden en verboden is, maar een goede Vader die in het hart van alle mensen wil wonen. In het hart, omdat Hij liefde is.
Niet voor niets leerde Jezus ons bidden tot onze liefdevolle Vader in de hemel.

Veel directer dan in de eerste lezing horen we in het evangelie dat Pasen, het feest van de verrijzenis, nabij is. We weten dat die verrijzenis volgt op de kruisiging en de dood van Jezus. En naar die kruisiging en die dood verwijst Jezus met de woorden over de graankorrel.
In het evangelie lezen we: Voorwaar, voorwaar ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt, blijft hij alleen, maar als hij in de aarde valt en sterft, zal hij veel vrucht voortbrengen. En met die graankorrel, bedoelde Jezus zichzelf.

Ook Jezus woorden dat het uur gekomen is dat de Mensenzoon verheerlijkt zal worden, en dat Hij aan zijn Vader vraagt om ook zijn Naam te verheerlijken, verwijzen naar zijn komende dood en verrijzenis.. Zijn Vader bevestigt die verheerlijking, want er klinkt een stem uit de hemel.
Misschien vragen we ons af wat we ons bij die verheerlijking moeten voorstellen. Het antwoord daarop horen we in het begin van het evangelie, wanneer verteld wordt dat enkele Grieken Jezus absoluut willen zien. Dus niet alleen joden, maar ook andere volkeren, alle volkeren willen door Jezus onze God ontmoeten. God willen ontmoeten en zijn weg willen gaan, dat is zijn Naam verheerlijken.

En wij? Zijn wij zoals die Grieken? Willen ook wij Jezus ontmoeten? Willen ook wij Hem echt zien? Willen we luisteren naar Hem en leven naar zijn woorden en daden? Willen ook wij dus Gods naam verheerlijken, Hij die onze Schepper is, Hij die liefde is?

Er is trouwens nog iets dat we ons bij dat evangelie kunnen afvragen. Jezus, weet dat zijn uur van lijden en dood gekomen is. Hij had Jeruzalem achter zich kunnen laten en terugkeren naar Kafarnaüm, waar niemand zijn dood wil. Maar Hij doet dat niet, en Hij wil ook niet vragen: ‘Vader, red Mij uit dit uur.’ Hij wil niet de opdracht die Hij van zijn Vader gekregen heeft opgeven, Hij wil het volbrengen tot Heil van alle mensen, dus ook voor ons.

De volgende vraag komt bij me op: zijn wij even trouw als Jezus aan wat van ons verwacht wordt? Net als Hij maken wij soms pijnlijke, zelfs verschrikkelijke dingen mee. Ziekte, tegenslag, armoede, conflicten en zoveel andere dingen waar we erg onder lijden. Zijn wij dan, naar het voorbeeld van Jezus, trouw genoeg om God daar niet verantwoordelijk voor te stellen en te eisen dat Hij ons direct helpt?

Het voorbeeld van Jezus zal ons door de moeilijke tijden in ons leven heen halen. Onze moeite en soms wanhoop in het accepteren van moeilijkheden heeft Jezus ook meegemaakt. Jezus, heeft deze moeite kunnen omzetten in een volledig vertrouwen op de onmetelijke liefde van zijn hemelse Vader voor Hem. Jezus bleef in gebed met zijn Vader.

Zijn voorbeeld zal ons de moed en het geloof geven om ons kruis, onze opdracht in dit leven, te accepteren en op te dragen aan God.

Dat het zo moge zijn. Amen.