Overweging op 17/18-07-2015, 16e zondag door het jaar B, in de tehuizen, Jannie Ligthart
openingswoord
Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord- en Communieviering op de 16e zondag door het jaar. De evangelielezing van vandaag wil ons duidelijk maken dat Gods zorg voor mens en wereld, is als de zorg van een herder voor zijn kudde. Aan die herderlijke zorg mogen wij ons toevertrouwen, met als opdracht, die zorg met onze naasten te delen. In onze zorg voor onze medemens, kunnen we, geïnspireerd door Gods woord, meewerken aan een betere wereld, meewerken aan zijn Koninkrijk op aarde. Laten we ons aan het begin van deze viering toevertrouwen aan Gods barmhartigheid, door samen de schuldbelijdenis te bidden.
overweging
Dierbare medegelovigen. In de eerste lezing verwijt Jeremia de leiders van het volk, dat zij het herderschap over het volk hebben verwaarloosd. Jeremia kondigt aan dat God een waarachtige Herder zal doen opstaan. In het evangelie herkennen wij Jezus als deze ware Herder en leermeester, voor zijn leerlingen en voor iedereen die naar zijn woord wil luisteren.
De Evangelietekst van vandaag staat in het verlengde van het Evangelie van verleden week. Toen hoorden we hoe Jezus zijn leerlingen uitzond met niet meer dan een stok en sandalen, zonder brood, reistas, geld in de beurs of extra kleren. Toen lazen we ook wat de leerlingen gingen doen: ze gingen op weg en riepen op tot bekering. Ze dreven veel demonen uit, zalfden veel zieken met olie en genazen hen. Ze waren dus op weg als profeten die opriepen tot bekering en waren tegelijk heelmeesters voor ziel en lichaam.
In de lezing van vandaag komen ze terug en brengen verslag uit bij Jezus. We kunnen ons hun enthousiasme wel voorstellen, de drukte van een stel kerels onder elkaar met hoge idealen, rondom hun leraar en Heer.
Verslag uitbrengen bij Jezus. Waarom zou je dat doen, Jezus weet toch alles? Het staat er duidelijk dat leerlingen verslag uitbrengen bij Jezus over alles wat zij gedaan en onderwezen hadden. De leerlingen zijn, net als wij, nog in opleiding bij Jezus, maar worden er toch al op uitgestuurd en brengen daarover verslag uit.
In de drukte en het enthousiasme zegt Jezus tegen de leerlingen: “Komt nu met me mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit.”
Is dat ook niet zo met ons? Wij zijn hier vandaag ook samengekomen, hebben ons teruggetrokken uit de wereld om in rust de afgelopen week achter ons te laten. We overdenken hier wat we deze week als christen hebben gedaan. Hoe was ons gedrag in doen en laten. Vóór het bidden van de schuldbelijdenis brengen we hierover verslag uit bij Jezus.
In zijn Woord uit het Oude en Nieuwe Testament leert Hij ons hoe wij moeten leven. Gods Woord tot ons nemen, is Jezus als leraar leren kennen. En ook wij worden, tijdens ons steeds weer, proberen te leven zoals God het bedoelt, evenals zijn leerlingen erop uitgezonden om te getuigen, in woord en daad, van zijn Blijde Boodschap.
De leerlingen brachten verslag uit over alles wat zij gedaan en onderwezen hadden. Het doen en het woord horen bij elkaar en horen in evenwicht te zijn.
Voor het Woord heb je rust nodig, voor studie heb je stilte nodig. Jezus neemt zijn leerlingen mee naar een stille plaats, een bootje op het meer. Jezus, heeft ons vandaag hier naartoe gebracht, een stilteplek, en een plek van het Woord om geestelijk op adem te komen.
Als de leerlingen weer aankomen op de kust staat het werk op ze te wachten en ze gaan weer flink aan de slag. Ook wij kunnen na elke viering, na elk stiltemoment met God, weer welgemoed proberen te leven zoals God het voor ieder van ons bedoeld heeft.
Vandaag houdt het Evangelie ons deze spiegel voor: Hoe staat het met het evenwicht in ons leven? Is er de goede verhouding tussen werk en rust, tussen woord en daad, tussen gebed en bezigheden?
Hierover kunnen we verslag uitbrengen aan Jezus, als Hij ons in de H. Communie wil ontmoeten en wij in stilte bidden. Op die momenten zijn we ons meer bewust van Gods aanwezigheid en danken en eren we Hem voor al het goede, wetend dat we steeds weer een nieuwe kans krijgen om te spreken en te doen zoals Jezus het ons heeft voorgedaan.
Zo kunnen we na een uurtje rust, onder zijn zegen weer de wereld in. Amen.