Overweging op 06/07-11-2015, 32e zondag door het jaar B, in de tehuizen, Jannie Ligthart

openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze woord en communieviering op de 32e zondag door het jaar. Vandaag krijgen wij tijdens de lezingen een belangrijke les.
Het verband tussen de lezing uit 1 Koningen en uit het Marcusevangelie wordt gevormd door twee weduwen die, alles wat ze voor hun aardse leven nodig hebben, weggeven.
De weduwe die door de profeet Elia aangesproken wordt vertoont de spontane bereidheid om afstand te doen van haar laatste levensonderhoud. De weduwe in het evangelie doet in feite hetzelfde, door in de tempel te offeren van haar eigen armoede. Je zou kunnen zeggen dat het in beide gevallen gaat om een vertrouwvolle overgave aan een goddelijke opdracht: de bereidheid te delen van wat je hebt, ook wanneer je zelf bepaald niet rijk gezegend bent.
De profeet Elia leert ons dat als je gelooft, je God kunt ervaren als jouw Helper, zelfs bij het grootste verdriet of in de grootste armoede.
Jezus, op zijn beurt, laat ons zien dat we voor God alles over moeten hebben. Wij mensen ervaren helaas elke dag weer dat onze materiele verlangens en onze eigen wil ons daarbij in de weg staan.

Laten we aan het begin van deze viering waarin wij Jezus mogen ontmoeten in de H. Communie, onze tekorten in doen en laten toevertrouwen aan Gods barmhartigheid, door samen de schuldbelijdenis te bidden.

overweging

Dierbare medegelovigen. Als er in de Bijbel een oproep wordt gedaan om, om te zien naar anderen, om de naaste lief te hebben, dan worden ‘de weduwe en wees’ daarbij altijd in één adem genoemd. In een tekst als deze staat een weduwe voor de meest kwetsbare groepen in de samenleving. De meest kwetsbare groepen in onze samenleving zijn, de vluchtelingen, de hulpbehoevende ouderen, de gevangenen, de zieken, kortom onze medemens.

Zonder eigen middelen van bestaan was een weduwe aangewezen op ondersteuning van derden en op naastenliefde.
Proberen we eens met de ogen van Jezus naar de wereld om ons heen te kijken. Doorzien wij dan ook de grootspraak en huichelarij van mensen die afhankelijk zijn van een schouderklopje van een ander. Het is dat gedrag van de Schriftgeleerden, het mooie woorden spreken en zich beter voelen dan een ander, waaraan Jezus zich voortdurend ergerde. Iets met de mond belijden en het dan niet in praktijk brengen, dat gaat lijnrecht tegen Gods woord in! Jezus, is iemand die dit haarfijn doorziet, want Hij kijkt met de ogen van God. Hij doorziet ons hart.
Ook in onze maatschappij heeft Jezus kritiek op dit gedrag. Want achter de grootspraak en het schijnbaar wereldse genot, ziet Hij veel ellende, leegheid en geestelijke armoede.
Jezus, onder ons zou vooral de aandacht vestigen op de mensen die gewoon hun werk doen. Een zieke vrouw of man, die elkaar trouw blijven. Mensen die dag in dag uit zorgen voor een zieke, misschien terminale vader of moeder. Hij zou ons attent maken op de vele ouders die hun zorgenkind met al hun toewijding blijven opvoeden en liefhebben. Hij zou wijzen naar al die mensen die zich door het leven slaan met hun gebroken dromen en gekwetste idealen. Hij zou ons bij mensen brengen die door omstandigheden aan de grond zijn geraakt en toch elkaar nog blijven helpen. Hij zou onze ogen richten op de ontelbare vluchtelingen die ook alles geven waar ze van leven moeten om hun gezin een betere toekomst te schenken.

Kortom, Hij zou ons die mensen aanwijzen voor wie de arme weduwe van het evangelie model staat. Jezus, merkte op dat de arme weduwe alles wat ze heeft, haar hele bezit toevertrouwde aan haar Heer. Ze rekende niet uit wat ze kon geven zonder zelf ergens tekort te lijden. Ze offerde alles waar ze van leven moest.
Zij kon nog geven uit haar tekort, het was niet uit haar overvloed.
De weduwe houdt ons een spiegel voor, door het woord van God na te leven, door er naar te handelen. Zo kon zij, en zo kunnen ook wij er een betere wereld van maken voor iedereen. Zo kunnen wij werken aan Gods Koninkrijk op aarde.

Schriftkenners zeggen dat het offeren van de weduwe verwijst naar Jezus zelf. Jezus herkende zichzelf in de vrijgevige weduwe. Jezus, heeft ons met Zijn leven, lijden en sterven de mogelijkheid tot een betere wereld en een toekomstig leven bij Hem gegeven. Hij heeft alles gegeven wat Hij maar kon, zijn eigen leven, opdat wij mensen bevrijd zouden worden van alles wat ons van het echte Leven afhoudt.

Door zijn woorden van het H. Evangelie, vraagt Hij ook ons, te geven wat we hebben aan onze medemens en aan Hem.
Vaak denken we dat we maar weinig te geven hebben. Dat we te weinig, Liefde, Vertrouwen, Geloof, Geduld, Mededogen etc. hebben. Maar als we geven wat we hebben is het altijd genoeg, en zal het zich vermenigvuldigen, om er met elkaar een betere wereld van te maken, om deze wereld leefbaar te maken voor iedereen. Amen.