Preek op 18-04-2014, Goede Vrijdag, pastoor Frank Domen
openingwoord
Broeders en zusters, wij staan aan het begin van de Goede Week. Misschien ook een drukke week, hebben wij voor de feestdagen nog veel voorbereidingen te treffen.
Er gaat Iemand sterven. Gelukkig vieren wij op het einde ook zijn verrijzenis en daarmee mogen wij ook de hoop op onze verrijzenis weer versterken.
Wat doen wij als een familielid of vriend komt te sterven? Eigenlijk niet veel tot bijna niets. Wij zitten aan het sterfbed, houden een hand vast, zeggen af en toe wat lieve woordjes, huilen soms, samen.
De Goede Week is eigenlijk een week om niet veel te doen. Proberen wij het zo rustig mogelijk te doen. Het zou mooi zijn als wij wat extra tijd vrij kunnen nemen om met onze gedachte bij Jezus te zijn. Bij Maria, die met haar Zoon meelijdt. Zien wij, dat dat alles gebeurt omwille van ons, om voor ons de weg naar het eeuwig leven te openen. Het eeuwige leven, dat door het doopsel al in deze wereld begint. Zien wij de liefde van Jezus en Maria. Geven wij God en mensen heel veel liefde terug, speciaal deze week.
Zoals de Joden vroeger Jezus feestelijk binnenhaalden in de hoofdstad Jeruzalem, zo willen wij Hem onthalen in onze geloofsgemeenschap, in onze gezinnen, in ons hart vooral. Maar zijn wij niet als de Joden, die zich binnen enkele dagen lieten ompraten. Vragen wij, dat wij God en elkaar altijd trouw mogen blijven.
zegening palmtakken
palmevangelie
preek
De Goede Week is de voornaamste week in het geloof en in de liturgie van de Kerk. Een week vol gebeurtenissen. Een week waarin het lijden van onze Heer centraal staat. Zijn glorieuze intocht in Jeruzalem vieren wij vandaag. Jezus werd als Koning begroet. Met palmtakken. Ook wij hebben zo’n palmtak ontvangen om thuis aan het kruisbeeld te bevestigen. Maar vooral zullen wij denken aan zijn lijden.
De profetieën van Jesaja zullen in deze week werkelijkheid worden. Gods Zoon zal door de mensen verworpen worden. Dat horen we vandaag in het lijdensverhaal. Dit verhaal is iedere keer opnieuw een indrukwekkend gebeuren. Wij horen wederom hoe Jezus na het Laatste Avondmaal, waarin Hij zichzelf aan ons gaf om steeds onder ons aanwezig te zijn, overgeleverd wordt om het Kruis op zijn schouders te nemen en om gekruisigd te worden.
Dat Kruis dat Hij te dragen had, en waaraan Hij stierf, werd het teken van ons heil. Want door de dood aan het Kruis kon Jezus verrijzen om voor ons de toegang tot de hemel weer mogelijk te maken. Vandaar ook dat we zijn Kruisweg bidden. Ook wij hebben met dat Kruis te maken.
Wij zijn ons heel goed bewust wat Jezus voor ons gedaan heeft. We zijn Hem er ook dankbaar voor, maar als ook ons kruis begint te drukken, onze pijnen, zorgen en angsten, ons verdriet, onze eenzaamheid, dan zijn wij niet altijd bereid het verder te dragen.
Om dat echter wel te kunnen worden wij in deze week uitgenodigd om alle genadegaven van de Heer te overwegen, te ontvangen. Ook zelf kunnen wij, als verlosten, het hoogfeest van de verrijzenis vieren, wanneer ook wijzelf verlost worden van een of andere zondelast, die op ons drukt. Denken wij deze komende week méér dan anders na over het goede en het kwade, dat wij in ons eigen leven doen. Danken wij voor het goede. Vragen wij, dat het goede in ons steeds sterker mag worden, dat het mag groeien, zoals al wat leeft groeit. Vragen wij vergeving voor wat in ons leven kwaad is. Zien wij hoe Jezus Christus lijdt onder ons kwaad, hoe mensen om ons heen lijden onder ons ongeduld, ons egoïsme of wat dan ook.
Pasen, lieve mensen, is het hoogtepunt van het hele kerkelijke leven. Laten wij ons daar in deze lijdensweek goed op voorbereiden… door in gedachte bij de lijdende Jezus te zijn en eventueel door lijdende medemensen op te zoeken.