Preek op 08-06-2014, Pinksterzondag, pastoor Frank Domen

openingswoord

Broeders en zusters, welkom op hoogfeest van Pinksteren. Ooit was er een eerste Pinksterfeest. De Heilige Geest daalde uit de hemel op de apostelen en de andere leerlingen neer. Diezelfde heilige Geest ontvingen wij toen wij gedoopt werden. Diezelfde heilige Geest kwam nog sterker in ons aanwezig toen wij het sacrament van het vormsel ontvingen. En iedere dag opnieuw, maar vooral weer ieder Pinksterfeest, bieden God, de Vader en Jezus ons de kans om hun Geest te ontvangen.

De mate waarin wij vandaag de heilige Geest daadwerkelijk krijgen zal voor ieder van ons verschillend zijn. Als wij er regelmatig bij stilstaan, dat wij uit onszelf maar klein en zwak zijn en dat wij Jezus als Verlosser dus broodnodig hebben, en wij willen graag met Hem één worden, ja, dan zullen wij in overvloedige mate Gods Geest mogen verwelkomen.

Misschien dat iemand denkt: als je het zo stelt, zal het voor mij niet zo’n groot Pinksterfeest zijn. Mijn verlangen is niet zo vurig. Nu, alleen al dat in te zien is een grote stap in de goede richting. Wij kunnen dan om meer vurigheid vragen. Onze wereld zal vooral door vurige mensen worden verbeterd.

Laten wij allemaal in een moment van stilte even terugdenken aan momenten in ons eigen leven, dat wij zwak waren, dat wij God en medemensen verdriet hebben gedaan. Zeggen wij tegen God hoe klein wij zijn, hoe zeer wij de boel soms verprutsen. Zeggen wij, dat wij Hem nodig hebben, dat wij zonder zijn Geest niet vurig kunnen zijn. Daardoor komen wij Hem één stap tegemoet. Dan zal Hij minstens twee stappen zetten.

openingsgebed

Laat ons bidden. Eeuwige, altijd aanwezige God, vandaag voltooit Gij het paasmysterie van uw Zoon. Gij zendt uw Pinkstergeest over uw Kerk en leert uw gelovigen de taal verstaan van uw liefde. Laat ons verademen in uw Geest, het goede smaken door zijn wijsheid en vreugde vinden in zijn vertroosting. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon… .

kinderwoorddienst

preek

Broeders en zusters, in het 14e hoofdstuk van het Johannesevangelie, vers 12, zegt Jezus het volgende: “Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: wie in Mij gelooft, zal ook zelf de werken doen die Ik doe. Ja, grotere dan die zal hij doen, omdat Ik naar de Vader ga”.

Wat heeft Jezus’ opgang naar de hemelse Vader te maken met dat wij nog grotere werken dan Hijzelf zullen doen? Nu, in zijn plaats komt de heilige Geest. Het is uiteindelijk altijd de heilige Geest, die een goed werk tot stand brengt. Dus als wij Hem vurig aanroepen en Hij komt, kunnen er in onze parochie grootse dingen gebeuren.

Heeft iemand van ons het gevoel dat hij of zij werken tot stand brengt, die groter zijn dan die van Onze Heer Jezus Christus!? Misschien moeten wij meer bidden tot de heilige Geest! Enige tijd geleden vroeg ik aan een stel mensen of zij weleens baden tot de heilige Geest. Er was er ééntje, die dat weleens deed.

Iemand, die zich van kleins af aan liet leiden door de heilige Geest, was de kleine H. Theresia van Lisieux. Omdat zij zich bewust was van haar kleinheid en omdat zij een groot geloof had in Gods liefde, was zij vol van de heilige Geest en bracht zij al op jonge leeftijd grootse werken tot stand.

Toen kleine Theresia nog héél jong was, 14 jaar, hoorde zij over een moordenaar Pranzini. Hij was ter dood veroordeeld wegens de moord op drie mensen en toonde geen enkel teken van berouw. Theresia maakte zich grote zorgen over zijn zielenheil. – Maken wij ons weleens bezorgd over het zielenheil van onze medemensen? – Kleine Trees offerde gedurende anderhalve maand al haar gebeden en lijden aan de Heer op. En… vlak voor de executie, op het allerlaatste moment, greep de ter veroordeelde Pranzini het kruis en kuste drie keer de wonden van de Verlosser. Toen Theresia dat hoorde, zei zij tegen haar zus Céline: Dat is mijn eerste zoon.

Het zou mooi zijn als wij in onze parochie ook dergelijke bekeringen krijgen. Als wij in de wereld om ons heen kijken is dat ook hard nodig. Maar als wij daaraan willen meewerken, gaat het misschien toch een beetje anders als wij denken. Als wij tot de heilige Geest gaan bidden, zal Hij eerst onszelf gaan aanpakken. Hij moet ons tot een geschikt instrument in Gods hand maken en dat kan een beetje pijn doen. Hij moet ons leeg maken, onze verlangens losweken van een al te grote gehechtheid aan het aardse en ons hart richten op de eer van God en het heil van andere mensen.

Het is als met het bouwen van een prachtig huis. Je gaat niet meteen de hoogte in. Nee, eerst wordt alles wat er staat aan oude bebouwing en beplanting weggehaald. Ons hart wordt leeggemaakt, geschikt om iets nieuws te ontvangen. Om het bouwterrein komt een hek te staan. Geen onbevoegde mag het terrein – ons hart – betreden. Wij worden dus enigszins van de wereld afgezonderd. Wiljan en ik hebben laatst een mooie, Franse film gezien over een man, een advocaat, die katholiek werd. Niet alle familieleden en vrienden begrepen zijn nieuwe levensstijl.

Dan komt er een graafmachine om een groot gat te graven. Wij gaan de diepte in, het donker. Dat betekent, dat ook wijzelf de dingen, die in ons leven plaatsvinden, soms niet helemaal begrijpen. Afhankelijk van onze gehechtheid aan al wat voorbijgaat, afhankelijk ook van onze zwakheid, duren deze ontginnings- en graafwerkzaamheden voort.

Maar dan begint God een stukje zekerheid te geven. De bouwers beginnen het fundament te leggen. En daarna schiet het op. De ene verdieping volgt op de andere. De afwerking kan weer even duren, een mensenleven lang, maar het is al een prachtig geheel. God voelt zich thuis. Wijzelf voelen ons ook beter en kunnen inderdaad grote werken verrichten.

Misschien dat iemand zegt: Dat is allemaal heel mooi en aardig, meneer pastoor, maar al die grote werken… dat hoeft voor mij niet. Laten we maar gewoon doen.

Kleine werken in het leven van elke dag zijn ook héél belangrijk. Kleine dingen voor elkaar doen… in de geest van Jezus Christus. Elkaar helpen bij de afwas of bij de boodschappen. Luisteren naar iemands vreugde of verdriet, terwijl wij eigenlijk andere plannen hadden. Je huiswerk doen, óók als je geen zin hebt. Niet meepraten over anderen. Ook als wij alleen zijn geen verkeerde zaken bekijken op t.v. of internet, enz. enz., dat is leven in de Geest van Jezus. Zó leven brengt God en zijn Koninkrijk dichter bij de wereld.

Wij kunnen in de Kerk onderscheid maken tussen de rijke middelen en de arme middelen. Wij hebben een prachtig kerkgebouw met een schitterend orgel. Wij hebben veel catechetische middelen: beamers en dvd’s, goede geluidsinstallaties, mooie boeken en platen, knutselwerken, een heel netwerk van computers om bijvoorbeeld mooie boekjes te maken en een eigen website. Dat zijn de rijke middelen van de Kerk en die zijn in deze tijd ook nodig.

Wij hebben echter ook heel eenvoudige mensen, die dagelijks hun gebeden verrichten, zieken en mensen, die anderszins te lijden hebben en die dat iedere dag opnieuw aan God aanbieden.

En wij allemaal kunnen de grote en kleine moeilijkheden van ons leven aan God aanbieden om zo het kruis van Onze Heer Jezus Christus extra kracht te geven, om het christelijke lijden een vaste plaats te geven in deze wereld en met lijden en dood geven wij ook de verrijzenis een vaste plaats.

Beste medegelovigen, het ontvangen van de heilige Geest begint altijd met een stukje leeg worden. Wij moeten geven en verdragen, van God, van elkaar en van het leven. En hoe meer wij gericht raken op God en elkaar, hoe meer de heilige Geest kan komen.

Ik wens jullie vandaag van harte een Zalig Pinksteren toe. Dat wij allen mogen begrijpen, dat God altijd met ons bezig is, ook en juist als het leven of de omstandigheden eens moeilijk zijn. Dat wij ook nu al iets mogen ervaren van de vreugde en de kracht, de wijsheid en de liefde, die de heilige Geest ons kan geven. Dat er door de komst van de heilige Geest nieuwe tijden mogen aanbreken voor Kerk en Samenleving . Het kan, als wij maar geloven. Als wij God maar in ons laten werken. Van harte een Zalig Pinksteren! Amen.